IBPBII/1/415-414/11/AA - Ustalenie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 13 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-414/11/AA Ustalenie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

Dyrektor Urzędu Pracy, jako pracodawca, działając na podstawie § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lipca 1998 r. (winno być: 1 grudnia 1998 r.) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), wydał zarządzenie wewnętrzne, w którym ustalił, że pracownikom urzędu zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi przysługuje zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych przez lekarza w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania ich podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Zgodnie z tym zarządzeniem, zwrot kosztów zakupu okularów obejmuje:

1.

koszt szkieł wraz z usługą (do wysokości podanej w rachunku) oraz

2.

koszt oprawy okularowej (do wysokości podanej w rachunku, jednak nie większej niż 45 zł).

Warunkiem dokonania refundacji jest przedłożenie rachunku (faktury) wraz z zaleceniem lekarza o potrzebie stosowania okularów korygujących wzrok. Faktura na zakup okularów wystawiona jest na pracownika, który występuje o zwrot kosztów z tego tytułu, załączając zaświadczenie lekarskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok przez pracowników zatrudnionych na stanowiskach z monitorami ekranowymi, dokonany w oparciu o obowiązujące przepisy bhp na podstawie wniosku pracownika z dołączoną do niego fakturą zakupu wystawioną na pracownika oraz zaświadczeniem lekarskim, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11.

Zdaniem wnioskodawcy, jak wynika z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bhp, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie.

Mając powyższe na uwadze wnioskodawca uważa, iż zwrot kosztów zakupu okularów korygujących korzysta z wymienionego zwolnienia, gdyż spełnia przesłanki wymagane cytowanym przepisem, bez względu na to czy faktura za zakup okularów jest wystawiona na pracownika, czy na pracodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z art. 2376 § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 23715 § 1 i 2 ww. Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) stanowią, iż:

* pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także

* jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1 wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Jako, że przepisy ww. rozporządzenia nie określają formy zapewnienia pracownikowi zleconych okularów, formę tę określa pracodawca. Kwestią zasadniczą w tym przypadku jest, aby pracownik został zaopatrzony w okulary korygujące wzrok zgodnie z zaleceniem lekarza. Zapewnienie pracownikowi okularów korygujących wzrok poprzez zakupienie ich przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) i następnie dokonanie zwrotu poniesionych wydatków na podstawie przedstawionej pracodawcy faktury wystawionej na pracownika stanowi spełnienie obowiązku jaki spoczywa na pracodawcy na podstawie art. 8 ust. 2 ww. rozporządzenia. Obowiązek ten będzie spełniony również wówczas, gdy pracodawca przekaże pracownikowi zlecone okulary, dokumentując ich zakup fakturą wystawioną na pracodawcę. Przy czym wysokość środków finansowych jakie pracodawca przeznacza na okulary korygujące wzrok powinna być tak skalkulowana aby umożliwić ich zakup zgodny z zaleceniem lekarza.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, uwzględniając uregulowania art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez pracownika w związku ze sfinansowaniem (zwrotem) kosztów zakupu okularów jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli:

* badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy;

* zakup udokumentowany jest fakturą wystawioną na pracodawcę lub pracownika;

* pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy.

Reasumując, bez względu na to czy faktura wystawiona jest na pracownika czy na pracodawcę, kwota zwrotu kosztów zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników jest przychodem zwolnionym z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl