IBPBII/1/415-399/14/MK - Ustalenie skutków podatkowych przejazdów pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-399/14/MK Ustalenie skutków podatkowych przejazdów pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2014 r. (data wpływu do Biura - 7 maja 2014 r.), uzupełnionym 23 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przejazdów pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przejazdów pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 16 lipca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-399/14/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 23 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca udostępnia niektórym swoim pracownikom samochody służbowe. Pracownicy wykorzystują samochody będące zarówno własnością Spółki, jak i samochody użytkowane przez Spółkę na podstawie umów zawartych z zewnętrznymi kontrahentami.

Spółka podejmuje każdorazowo indywidualną decyzję o przyznaniu samochodu służbowego danemu pracownikowi. Są to pracownicy, których praca charakteryzuje się podwyższoną dyspozycyjnością, koniecznością posiadania możliwości podjęcia szybkiej reakcji w sytuacjach kryzysowych, załatwienia pilnych spraw urzędowych, obowiązkiem sprawowania stałego nadzoru nad działalnością poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Z perspektywy Spółki istotne jest, aby wskazani pracownicy mieli możliwość dostępu do samochodów umożliwiających im wykonanie ich obowiązków w sposób stały, tj. również poza stałymi godzinami pracy. W celu zapewnienia, że przyznany pracownikowi samochód służbowy spełnia swoje cele, tj. m.in. pozwala na zapewnienie wymaganej dyspozycyjności pracownika i realizacji przez niego zadań służbowych, Spółka nałożyła na wskazaną powyżej grupę pracowników obowiązek parkowania samochodu w miejscu umożliwiającym szybki do niego dostęp, również poza stałymi godzinami pracy.

Zgodnie z regulaminem wewnętrznym Spółki pracownicy będą zobowiązani do użytkowania (w tym również parkowania) samochodów w sposób zapewniający im bezpieczeństwo i zachowanie ich w dobrym stanie.

Pracownicy, którym powierzono pojazd służbowy ponoszą odpowiedzialność za mienie powierzone na podstawie art. 124 Kodeksu pracy.

Jednocześnie pracownicy, którym zostały powierzone samochody służbowe mają prawo do korzystania z nich w celach prywatnych. Zakres korzystania z samochodu do celów prywatnych przez pracownika zostanie z nim uzgodniony i będzie ściśle ograniczony postanowieniami regulaminu. Ustalony na podstawie regulaminu zakres wykorzystania samochodu do celów prywatnych będzie miał na celu m.in. określenie - dla potrzeb poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez Spółkę (jako płatnika podatku) - wysokości przychodu podatkowego ze stosunku pracy osiąganego przez pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia im samochodów do przejazdów prywatnych.

Zasady korzystania z samochodu służbowego zostały uregulowane w Polityce użytkowania samochodów służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przejazdy pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy pracowników powierzonym samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca, powołując treść art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdza, że w przedstawionym zdarzeniu przeszłym, w rozumieniu art. 12. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracownicy dojeżdżający powierzonymi samochodami służbowymi z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych oraz z miejsca wykonywania obowiązków służbowych do miejsca parkowania, nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy przepisy dotyczące określenia przychodu ze stosunku pracy, a w szczególności dotyczące nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście uregulowań obowiązujących pracowników Spółki, zawartych w Polityce użytkowania samochodów służbowych. Polityka ta zobowiązuje pracownika do dbania o powierzone mienie oraz do zapewnienia bezpiecznego miejsca parkowania samochodu poza ustalonymi godzinami pracy. Nałożony na pracownika obowiązek nie jest w opinii Wnioskodawcy przywilejem, lecz zobowiązaniem nałożonym na pracownika zawartym w ww. Polityce na podstawie art. 124 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeksu pracy, który przewiduje odpowiedzialność pracownika za powierzone mu mienie.

Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, że umożliwienie pracownikowi parkowania samochodu w pobliżu jego miejsca zamieszkania, jest dla niego zarówno zobowiązaniem, jak i pozwala mu na wykonywanie zadań służbowych poza ustalonymi godzinami pracy, co wiąże się z charakterem wykonywanej pracy.

Użytkowanie samochodów służbowych w opisany sposób, w wyniku realizacji obowiązków pracowniczych, nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie pracownika, a umożliwia jedynie prawidłowe i terminowe wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz zapewnienie możliwości realizacji nałożonego na pracownika obowiązku dbania o powierzone mu mienie.

Powyższe uzasadnienie znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów. Poniżej przedstawionych zostało kilka z nich:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 października 2011 r., sygn. IBPBII/1/415-810/11/AA,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 grudnia 2011 r., sygn. ILPBI/415-1119/11-2/TW,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 czerwca 2012 r., sygn. IPPB4/415-319/12-2/JK2,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 25 czerwca 2012 r., sygn. IPTPB1/415-263/12-2/KO,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lipca 2012 r., sygn. IPPB2/415-402/12-21MK,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB4/415-480/12-2/MP,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB4/415-381/12-4/MP,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 grudnia 2011 r., sygn. IBPBII/1/415-816/11/HK,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 listopada 2013 r., sygn. ILPB2/415-1072/13-2/WM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca udostępnia niektórym pracownikom samochody służbowe. Spółka podejmuje każdorazowo indywidualną decyzję o przyznaniu samochodu służbowego danemu pracownikowi. Są to pracownicy, których praca charakteryzuje się podwyższoną dyspozycyjnością, koniecznością posiadania możliwości podjęcia szybkiej reakcji w sytuacjach kryzysowych, załatwienia pilnych spraw urzędowych, obowiązkiem sprawowania stałego nadzoru nad działalnością poszczególnych jednostek organizacyjnych. W celu zapewnienia, że przyznany pracownikowi samochód służbowy spełnia swoje cele, tj. m.in. pozwala na zapewnienie wymaganej dyspozycyjności pracownika i realizacji przez niego zadań służbowych, Spółka nałożyła na wskazaną powyżej grupę pracowników obowiązek parkowania samochodu w miejscu umożliwiającym szybki do niego dostęp, również poza stałymi godzinami pracy.

Zgodnie z regulaminem wewnętrznym Spółki pracownicy będą zobowiązani do użytkowania (w tym również parkowania) samochodów w sposób zapewniający im bezpieczeństwo i zachowanie ich w dobrym stanie. Pracownicy, którym powierzono pojazd służbowy ponoszą odpowiedzialność za mienie powierzone na podstawie art. 124 Kodeksu pracy. Jednocześnie pracownicy, którym zostały powierzone samochody służbowe mają prawo do korzystania z nich w celach prywatnych. Zakres korzystania z samochodu do celów prywatnych przez pracownika zostanie z nim uzgodniony i będzie ściśle ograniczony postanowieniami regulaminu. Ustalony na podstawie regulaminu zakres wykorzystania samochodu do celów prywatnych będzie miał na celu m.in. określenie - dla potrzeb poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez Spółkę (jako płatnika podatku) - wysokości przychodu podatkowego ze stosunku pracy osiąganego przez pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia im samochodów do przejazdów prywatnych.

Należy zauważyć, iż przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przydzielenie niektórym pracownikom samochodu służbowego - których praca charakteryzuje się podwyższoną dyspozycyjnością, koniecznością posiadania możliwości podjęcia szybkiej reakcji w sytuacjach kryzysowych, załatwienia pilnych spraw urzędowych, obowiązkiem sprawowania stałego nadzoru nad działalnością poszczególnych jednostek organizacyjnych - nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca parkowania samochodu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie generują przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując: przejazdy wybranych pracowników samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych - o ile nie służą osobistym celom tych pracowników, lecz wykorzystywane są wyłącznie w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód ze stosunku pracy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę, interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl