IBPBII/1/415-354/12/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest pełnomocnikiem Spółki A, mającej siedzibę poza granicami Polski. W toku wykonywania przez siebie czynności objętych zakresem przedmiotowego pełnomocnictwa, Wnioskodawca zamierza przyjąć na swój rachunek bankowy środki pieniężne przeznaczone dla mocodawcy. Z tego powodu mocodawca zawrze z Wnioskodawcą (pełnomocnikiem) umowę użyczenia rachunku bankowego, który jest prowadzony przez bank mający siedzibę poza granicami Polski.

Udzielający pełnomocnictwa zdecydował o takim sposobie działania, aby Wnioskodawca mógł w sposób sprawny oraz płynny wykonywać czynności, do których został upoważniony. Wnioskodawca, użyczając mocodawcy swojego rachunku bankowego, będzie działał bezinteresownie i wyłącznym motywem zawarcia niniejszej umowy będzie udzielenie pomocy Spółce A. Wnioskodawca, w wyniku tej operacji finansowej, nie odniesie żadnej korzyści majątkowej. Środki pieniężne, tymczasowo zlokalizowane na rachunku użyczającego, stanowiące własność Spółki A, zgodnie z umową użyczenia, nie będą mogły zostać przez użyczającego w żaden sposób rozdysponowane. Opisana wyżej czynność prawna będzie więc czynnością bezpłatną, niewzajemną oraz odpowiadającą wyłącznie interesowi mocodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na tle zarysowanego stanu przyszłego powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na to pytanie jest przecząca.

Wnioskodawca powołując art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, iż, jak potwierdzają komentatorzy, nieograniczony obowiązek podatkowy w komentowanym podatku polega na tym, iż opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów, z których te dochody są osiągane. Objęte są więc owym obowiązkiem zarówno dochody ze źródeł krajowych, jak i znajdujących się za granicą. Nieograniczony obowiązek podatkowy opiera się na stosowanej w wielu państwach zasadzie rezydencji. Odnosi się bowiem do osób mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W opinii Wnioskodawcy, nie zostanie osiągnięty przychód w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poprzez zawarcie umowy używania rachunku bankowego Spółka A nie zobowiąże się do wypłaty wynagrodzenia czy do jakiegokolwiek innego świadczenia wzajemnego względem Wnioskodawcy. Ponadto kwoty, tymczasowo zlokalizowane na rachunku użyczającego, stanowiące własność Spółki A, zgodnie z zawartą umową użyczenia, nie będą mogły zostać przez użyczającego w żaden sposób rozdysponowane na cele osobiste Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie odniesie żadnej korzyści majątkowej. Tak więc, umowa która zostanie zawarta nie jest umową wzajemną, ponieważ świadczeniu użyczającego nie odpowiada wzajemne świadczenie biorącego. Ponadto, jak już wyżej zostało wspomniane, w momencie zawarcia przedmiotowej umowy użyczenia, Wnioskodawca będzie się kierował jedynie dobroczynnością, bezinteresownością oraz chęcią udzielenia pomocy Spółce A, nie mając przy tym na celu odniesienia korzyści majątkowej.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że w związku z przedmiotową czynnością prawną nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 7 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu "kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c)", zaś w pkt 9 - "inne źródła".

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia uzyskane przez podatnika, a nie tylko te szczegółowo w nim wymienione. Tym samym, do przychodów z innych źródeł należy zakwalifikować każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 przywołanej ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest pełnomocnikiem Spółki A, mającej siedzibę poza granicami Polski. W toku wykonywania przez siebie czynności objętych zakresem przedmiotowego pełnomocnictwa, Wnioskodawca zamierza przyjąć na swój rachunek bankowy środki pieniężne przeznaczone dla Spółki A. W tym celu Wnioskodawca zawrze z tą Spółką umowę, na podstawie której Spółka A będzie korzystała z rachunku bankowego Wnioskodawcy. Rachunek bankowy jest prowadzony przez bank mający siedzibę poza granicami Polski. Jednocześnie czynność prawna będzie wykonywana za granicą.

Wnioskodawca, udostępniając mocodawcy swój rachunek bankowy, będzie działał bezinteresownie i wyłącznym motywem zawarcia ww. umowy będzie udzielenie pomocy Spółce A. Wnioskodawca, w wyniku tej operacji finansowej, nie odniesie żadnej korzyści majątkowej. Środki pieniężne, tymczasowo zlokalizowane na rachunku Wnioskodawcy, stanowiące własność Spółki A, zgodnie z zawartą umową, nie będą mogły zostać przez Wnioskodawcę w żaden sposób rozdysponowane. Opisana czynność prawna będzie czynnością bezpłatną, niewzajemną oraz odpowiadającą wyłącznie interesowi mocodawcy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż jeżeli udostępnienie przez Wnioskodawcę rachunku bankowego Spółce A istotnie nie będzie wiązać się po stronie Wnioskodawcy z uzyskaniem jakiejkolwiek korzyści finansowej czyli będzie świadczone nieodpłatnie, to w takim przypadku Wnioskodawca nie uzyska dochodu. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w tym podatku.

Przy czym nadmienić należy, że przychód może wystąpić jedynie wówczas, gdy Wnioskodawca będzie miał prawo do odsetek od ww. środków zgromadzonych na jego rachunku bankowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.