IBPBII/1/415-350/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Organu - 25 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2010 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Urzędzie Miasta działa zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS), który został utworzony na zasadach określonych w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Zasady i warunki przyznawania usług i świadczeń socjalnych finansowanych z ZFŚS zostały określone w Regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Urzędu Miasta, zwanym dalej Regulaminem.

Zgodnie z zapisami zawartymi w Regulaminie do korzystania z ulgowych usług i świadczeń dofinansowywanych z funduszu uprawnione są następujące osoby:

Środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są przeznaczone na dofinansowanie kosztów uczestnictwa osób uprawnionych do korzystania z funduszu w różnych rodzajach i formach działalności socjalnej a zwłaszcza na:

Środki funduszu są przeznaczone także na udzielanie osobom uprawnionym do korzystania z funduszu:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca prawidłowo kwalifikuje świadczenia wypłacane ze środków ZFŚS jako świadczenia rzeczowe i pieniężne zwolnione z podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej kwoty 380 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) świadczenia, które osoby uprawnione otrzymują ze środków ZFŚS Urząd Miasta zalicza do przychodów tej osoby ze stosunku pracy i opodatkowuje podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 Urząd Miasta traktuje jako zwolnione z podatku dochodowego dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, koloni, obozów i zimowisk dla dzieci i młodzieży do lat 18.

Ponad to, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 zwolniona od podatku jest wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, do wysokości nie przekraczającej 380 zł w roku podatkowym.

W Urzędzie Miasta do świadczeń finansowanych z ZFŚS korzystających z niniejszego zwolnienia zalicza się:

Urząd Miasta do świadczeń zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 nie kwalifikuje dofinansowania do wycieczek lub wyjazdów rekreacyjnych organizowanych/zakupionych przez UM jako pracodawcę. Kwoty dofinansowania do wycieczek i wyjazdów są w całości zaliczane do przychodów pracownika i podlegają opodatkowaniu.

Wątpliwości Urzędu Miasta wprowadziła nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie 22 sierpnia 2009 r. i rozszerzyła zwolnienia dla świadczeń otrzymywanych przez pracownika z ZFŚS na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67. Do czasu wejścia w życie nowelizacji zwolnione do kwoty 380 zł były tylko świadczenia rzeczowe, natomiast po jej wejściu zwolnienie dotyczy również świadczeń pieniężnych. Dopóki zwolnienie obejmowało tylko świadczenia rzeczowe, Urząd Miasta uznawał, że wycieczka nie jest świadczeniem rzeczowym, gdyż jej uczestnicy nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym tj. rzeczowym. Aktualnie zwolnione z podatku dochodowego do kwoty nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym są oprócz świadczeń rzeczowych także świadczenia pieniężne, stąd Urząd Miasta zastanawia się czy można uznać dofinansowanie z ZFŚS do wycieczki organizowanej dla pracowników jako świadczenie pieniężne czy raczej należy traktować ją jako usługę turystyczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (czy też członków jego rodziny), wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy bowiem podkreślić, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członkowie rodziny pracownika nie otrzymaliby od jego pracodawcy świadczeń. Tym samym wartość tychże świadczeń, jako że świadczenia te mają źródło w stosunku pracy należy, zaliczyć do przychodu pracownika.

Treść art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym. Podkreślić należy przy tym, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię. Jak wynika z cytowanego przepisu z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym, a od 1 stycznia 2009 r. otrzymane przez pracownika w tym zakresie świadczenia pieniężne, tj. gotówka lub też pieniądz przekazany w formie elektronicznej (przelewem).

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych i leczniczo - opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu dzieci i młodzieży do lat 18:

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* wypoczynek jest zorganizowany,

* organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,

* wypoczynek ma formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych, leczniczo - opiekuńczych,

* dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczącej w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Za definicję powyższych form wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A 2004 r. należy rozumieć:

* wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,

* kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,

* obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,

* zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż wnioskodawca traktuje jako zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, koloni, obozów i zimowisk dla dzieci i młodzieży do lat 18.

Do świadczeń finansowanych z ZFŚS korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 zalicza: wypoczynek organizowany przez osobę uprawnioną do korzystania z ZFŚS we własnym zakresie tzw. wczasy pod gruszą, wypoczynek zorganizowany - tj. wczasy zakupione indywidualnie przez osobę uprawnioną do korzystania z ZFŚS, różnego rodzaju bilety np. do teatru, do kina, na basen, zapomogi socjalne.

Natomiast do świadczeń zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 wnioskodawca nie kwalifikuje dofinansowania do wycieczek lub wyjazdów rekreacyjnych organizowanych/zakupionych przez UM jako pracodawcę. Kwoty dofinansowania do wycieczek i wyjazdów są w całości zaliczane do przychodów pracownika i podlegają opodatkowaniu.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów należy stwierdzić, że w przypadku dopłaty z zakładowego funduszu swiadczeń socjalnych przez wnioskodawcę do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, koloni, obozów i zimowisk dla dzieci i młodzieży do lat 18 spełniajacych ww. warunki są one zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78.

W przypadku gdy pracownicy sami:

* organizują (kupują) wycieczkę krajową i zagraniczną,

* organizują dla siebie "wczasy pod gruszą",

* organizują dla siebie zorganizowane wczasy

i wnioskują do pracodawcy o dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych ww. wycieczek, "wczasów pod gruszą", zorganizowanych wczasów, wówczas dofinansowania te stanowią świadczenia pieniężne, do których ma zastosowanie zwolnienie określone w znowelizowanej treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile istotnie ww. finansowanie mieści się w pojęciu działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Sfinansowanie przez wnioskodawcę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zakupu świadczeń takich jak zapewnienie pracownikom dostępu do kina, teatru, na basen itp., w sytuacji gdy pracownik otrzymuje dokumenty uprawniające do skorzystania z nich (bilety wstępu, karnety, itp.), również podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zapomoga pieniężna również wypłacona będzie ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w powołanym powyżej przepisie.

Natomiast jeżeli sfinansowanie kosztów wycieczki, odbywa się poprzez zakup wycieczki przez pracodawcę (to on jest nabywcą tej usługi), a więc przedmiotem świadczenia nie jest rzecz lecz usługa turystyczna, to tego rodzaju świadczenie nie będzie korzystało ze zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, bowiem świadczenie to nie jest ani świadczeniem rzeczowym ani świadczeniem pieniężnym, o którym mowa w powołanym przepisie - jest usługą.

Wartość takiego świadczenia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku służbowego. Wartość dofinansowania do wycieczki płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku służbowego, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.