IBPBII/1/415-343/10/ŚS - Możliwość odliczenia tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup zestawu do bramy garażowej oraz zestawu do bramy wjazdowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup zestawu do bramy garażowej oraz zestawu do bramy wjazdowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie możliwości odliczenia tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup zestawu do bramy garażowej oraz zestawu do bramy wjazdowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest inwalidą całkowicie niezdolnym do pracy i do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca wskazuje, iż inwalidztwo (amputacja obu kończyn dolnych na wysokości ud) nastąpiło w wyniku wypadku komunikacyjnego w pracy. W efekcie bardzo długiej i nadal trwającej rehabilitacji wnioskodawca powoli uczy się korzystać z protez. Wnioskodawca nauczył się prowadzić samochód bez użycia nóg przystosowany do sterowania rękami. Wnioskodawca jednak w dalszym ciągu chcąc wyjechać z domu musiał korzystać z pomocy osób drugich, w szczególności z pomocy żony pracującej na zmiany oraz córki uczącej się i pracującej, ponieważ nie mógł otworzyć bramy wyjazdowej i garażu, szczególnie w zimie oraz gdy padał deszcz i podłoże jest śliskie. W związku z tym wnioskodawca zamontował bramę garażową i bramę wjazdową na posesję, sterowane pilotem. Dzięki temu jak, wskazuje wnioskodawca może regularnie wyjeżdżać na zabiegi rehabilitacyjne, itp. i nie musi angażować innych osób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy urządzenia opisane w fakturze VAT z dnia 17 sierpnia 2009 r., tj. zestaw do bramy garażowej oraz zestaw do bramy skrzydłowej można zaliczyć jako - zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikającychz niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wnioskodawca dokonał odliczenia kwoty 4357 zł 84 gr od dochodu w zeznaniu PIT - 37 w 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż ta kwota jest wydatkiem jaki poniósł na zainstalowanie zestawów do bramy garażowej i wjazdowej, potwierdzonym fakturą VAT. Wnioskodawca uważa, że zainstalowane zestawy spełniają warunki jakie powinny posiadać urządzenia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz w ułatwianiu wykonywania czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Zdaniem wnioskodawcy posiadanie tego typu urządzenia wraz z protezami, odpowiednio przystosowanym samochodem i innymi urządzeniami pomagającymi niepełnosprawnym powoduje, że chociaż w niewielkim stopniu wnioskodawca jest samodzielny i nieuzależniony we wszystkim od innych osób.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7c powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup zestawu do bramy garażowej oraz zestawu do bramy wjazdowej można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na:

* adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

* zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz m.in. służyć przywracaniu sprawności organizmu; cechą zakupionego sprzętu (urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptacje należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest inwalidą niezdolnym do samodzielnej egzystencji i całkowicie niezdolnym do pracy. Inwalidztwo (amputacja obu kończyn na wysokości ud) nastąpiło w wyniku wypadku komunikacyjnego w pracy. Wnioskodawca w wyniku trwającej rehabilitacji uczy się korzystać z protez oraz nauczył się prowadzić samochód przystosowany do jego niepełnosprawności. Chcąc być bardziej niezależnym od innych osób zakupił bramę garażową i bramę wjazdową na posesję sterowane pilotem. Wydatek ten odliczył w zeznaniu podatkowym w 2009 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż faktem oczywistym jest w przedmiotowej sprawie, iż zestaw do bramy garażowej oraz zestaw do bramy wjazdowej - jest sprzętem ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych, ale nie jest to sprzęt o cechach indywidualnych niezbędny w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej. Zakupione bramy nie wykazują - cech indywidualnego przeznaczenia, są bowiem narzędziem powszechnego użytku i mogą być użytkowane przez inne osoby (członków rodziny). Pomimo, iż ułatwiają wykonywanie czynności życiowych osobie niepełnosprawnej, to nie są urządzeniem niezbędnym w rehabilitacji, jak również nie pozostają w związku z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. Koniecznym jest jednak wskazanie, że czym innym jest sprzęt, urządzenie i narzędzia techniczne, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 26 ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a czym innym bramy garażowe czy wyjazdowe ogólnego przeznaczenia.

Również zakupionych zestawów do bram nie można odliczyć w ramach wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 powoływanej ustawy. Stwierdzić należy, iż zamontowanie bramy garażowej, nosi znamiona modernizacji i remontu jaki przeprowadzić może każda osoba, (a więc nie tylko osoba niepełnosprawna), jeżeli posiada budynek. Brama garażowa sterowana pilotem jest dobrem powszechnego użytku, z którego korzystać może każda osoba, a więc nie tylko niepełnosprawna. Zamontowanie takiej bramy niewątpliwie poprawia więc komfort życia i funkcjonowania każdej osobie korzystającej z danego budynku mieszkalnego. Jednakże ustawodawca wyraźnie wskazał, że odliczeniu tytułem ulgi rehabilitacyjnej podlegają wydatki, które dotyczą m.in. adaptacji budynku stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Do takich wydatków nie można zatem zaliczyć tych kosztów, które de facto dotyczą modernizacji budynku. Natomiast zamontowanie zestawu do bramy wjazdowej na posesję dotyczy terenu znajdującego się poza obszarem domu, który nie jest częścią budynku mieszkalnego, a odrębnym od niego obiektem. W ww. przepisie ustawodawca wyraźnie wskazał, że odliczeniu od dochodu podlegają wyłącznie wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. W żadnym zatem przypadku nie można stwierdzić, iż zamontowanie bramy wjazdowej, to adaptacja budynku do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, w którym ustawodawca nie wymienia możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na zakup zestawu do bramy garażowej i wjazdowej. Prawa do odliczenia tego rodzaju wydatków nie daje ani cyt. art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 podatku od osób fizycznych ani żaden inny przepis art. 26 ust. 7a tej ustawy.

Mając na względzie powyższe stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.