IBPBII/1/415-338/11/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności z tytułu zawartych umów zlecenia - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności z tytułu zawartych umów zlecenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dla celów prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na udzielaniu pożyczek gotówkowych osobom fizycznym Spółka zawiera umowy o współpracy z osobami fizycznymi niebędącymi pracownikami na świadczenie usług w charakterze przedstawicieli finansowych. Umowa zawierana jest na czas nieokreślony w oparciu o Kodeks cywilny dotyczący umów zlecenia. Wynagrodzenie przedstawicieli finansowych określone jest w umowie o współpracy w następujący sposób: "Spółka zobowiązuje się wypłacać przedstawicielowi finansowemu wynagrodzenie prowizyjne za wykonanie przez Przedstawiciela Finansowego wszelkich usług objętych niniejszą umową w wysokości i terminach określonych przez Zarząd Spółki i jest uzależnione od wysokości sprzedaży poszczególnych produktów i od rodzaju sprzedanego produktu". Obliczone wynagrodzenie prowizyjne za wykonane usługi w danym miesiącu niejednokrotnie nie przekracza kwoty 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy o współpracy, w której wartość wynagrodzenia została określona w sposób prowizyjny, a kwota wypłaty w danym miesiącu nie przekracza kwoty 200 zł ma zastosowanie przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku niepodania w umowie kwoty wynagrodzenia, a jedynie określenia należności jako prowizji nie będzie miał zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z czym należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 41 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Katalog przychodów zaliczanych do działalności wykonywanej osobiście ujęty został w art. 13 ww. ustawy.

Do tej kategorii przychodów, stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy, należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Należy zaakcentować, iż o zakwalifikowaniu przychodów uzyskanych przez podatnika do źródeł przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, każdorazowo decydują postanowienia zawarte w treści konkretnej umowy.

W przypadku wypłacania należności z ww. tytułu art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatników obowiązek poboru zaliczki na podatek. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem - w brzmieniu obowiązującym do końca 2010 r. - od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Analiza tej normy prawnej wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

Zatem z treści tego przepisu należy wywieść, że chodzi o kwoty ściśle określone w umowie, a nie wypłacone oraz o to, że należność ta musi być określona w umowie w okresach miesięcznych.

Ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) znowelizowano treść przedstawionego wyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a, która ma zastosowanie do przychodów otrzymywanych po 31 grudnia 2010 r. Mianowicie art. 1 ustawy zmieniającej ustanawia, iż od przychodów z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, należy pobrać 18% podatku od przychodu.

Analizując treść zmienionego art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wywnioskować, iż opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają dochody (przychody) w sytuacji, gdy:

* kwota należności określona w umowie nie przekracza kwoty 200 zł,

* wysokość należności wprost wynika z umowy,

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy podatkowej). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 cyt. ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 tej ustawy.

Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty pobranych zaliczek oraz kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 cyt. ustawy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zobowiązuje się wypłacać wynagrodzenie prowizyjne za wykonanie przez przedstawiciela finansowego wszelkich usług objętych stosowną umową zlecenia w wysokości i terminach określonych przez zarząd Spółki. Wynagrodzenie to jest uzależnione od wysokości sprzedaży poszczególnych produktów i od rodzaju sprzedanego produktu, jednakże obliczone wynagrodzenie prowizyjne za wykonane usługi w danym miesiącu niejednokrotnie nie przekracza kwoty 200 zł.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy umowy zlecenia zawarte z osobami fizycznymi niebędącymi pracownikami płatnika nie określają kwoty należności, a jedynie określają wynagrodzenie prowizyjne, jako zapłatę za wykonanie zlecenia (usługi) - warunki do zastosowania zryczałtowanego opodatkowania na podstawie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy o podatku dochodowym nie są spełnione. Aby przywołany przepis mógł mieć zastosowanie, z treści umowy, na podstawie której wypłacane jest wynagrodzenie winna wynikać kwota należności przysługująca z tego tytułu.

Reasumując, w przypadku umów zlecenia zawartych przez wnioskodawcę, w których wprost nie określono należności za wykonane zlecenie, powołany przepis nie ma zastosowania. Zatem wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od ww. umów zlecenia winien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, tj. według 18% stawki podatku dochodowego z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy ostatecznie wypłacona kwota z tytułu umowy zlecenia nie przekroczy bądź wyniesie równe 200 zł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.