IBPBII/1/415-335/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 25 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 i 27 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w Czechach - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości odliczenia opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w Czechach.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku pismem z dnia 16 maja 2011 r. Znak: IBPBII/2/415-402/11/HS i Znak: IBPB II/1/415-335/11/MCZ wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 26 maja 2011 r. (uiszczenie opłaty) oraz w dniu 27 maja 2011 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest obywatelką Czech mieszkającą i pracującą w Polsce na podstawie umowy o pracę. Dochody z pracy w Polsce stanowią jej główne źródło dochodu. Jednocześnie wnioskodawczyni uzyskuje dochody z wynajmu mieszkania w Czechach. Centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) wnioskodawczyni znajduje się w Polsce; wnioskodawczyni ma polskiego pracodawcę. Ze względu na charakter pracy (liczne służbowe podróże zagraniczne) wnioskodawczyni trudno jest określić dokładnie ilość dni w roku podatkowym, którą spędza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Szacunkowo 170 dni w Polsce, 100 w Czechach, 70 na Węgrzech, 15 w Belgii, 10 na Słowacji. Składki płacone w Czechach na ubezpieczenie społeczne (fundusz emerytalny) są opłacane ze środków wnioskodawczyni uzyskanych z wynajmu mieszkania, dotyczą nieobowiązkowego ubezpieczenia społecznego i w Czechach podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Wnioskodawczyni wskazuje, iż przy tego rodzaju ubezpieczeniu składka jest stała i nie jest pochodną żadnego dochodu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy składki opłacone w Czechach na fundusz emerytalny podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w Polsce.

Zdaniem wnioskodawczyni, składki odprowadzane na ubezpieczenie społeczne podlegają odliczeniu od podatku płaconego w Czechach za wynajem mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawczyni zajętego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podatku składek opłacanych w Czechach. W pozostałym zakresie, odnoszącym się do zdarzenia przyszłego, tj. opodatkowania dochodów z wynajmu mieszkania w Czechach została wydana odrębna interpretacja.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast przepis art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy dotyczące nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego - art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w zakresie dochodu lub zysków z majątku osiąganych ze źródeł znajdujących się tylko w tym Państwie.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Pojęcie "miejsca zamieszkania" zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W związku z powyższym za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która spełnia jeden z warunków wskazanych w tym przepisie. Warunki te nie muszą być spełnione łącznie, o czym świadczy użycie słowa "lub". To oznacza m.in., że osoba, która posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni jest obywatelką Czech mieszkającą i pracującą w Polsce na podstawie umowy o pracę i w Polsce znajduje się jej centrum interesów życiowych. Ponadto w Czechach wnioskodawczyni posiada mieszkanie, które jest wynajmowane. Ze środków uzyskanych z wynajmu mieszkania wnioskodawczyni opłaca w Czechach składki na nieobowiązkowe ubezpieczenie społeczne (fundusz emerytalny), które w Czechach podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Składka jest stała i nie jest pochodną żadnego dochodu.

Można więc jednoznacznie stwierdzić, że wnioskodawczyni w Polsce posiada miejsce zamieszkania, jest polskim rezydentem podatkowym oraz w związku z powyższym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rozważenia natomiast wymaga czy opłacane w Czechach składki na nieobowiązkowe ubezpieczenie społeczne (fundusz emerytalny), ze środków uzyskanych z wynajmu mieszkania znajdującego się w Czechach podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w Polsce.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

Natomiast w świetle art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki m.in. na składki społeczne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle art. 26 ust. 13b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, nie dotyczy składek:

Jak stanowi art. 26 ust. 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne.

Jak z powyższego wynika, możliwość odliczenia od dochodu w Polsce zapłaconych za granicą składek na ubezpieczenie społeczne została uzależniona przez ustawodawcę od łącznego spełnienia szeregu warunków, jak również podlega istotnym ograniczeniom.

Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, że możliwość odliczenia od dochodu składek emerytalnych mają podatnicy, którzy zapłacili lub którym płatnik potrącił składki na ubezpieczenia emerytalne określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ci podatnicy, którzy zapłacili za granicą składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne w krajach wymienionych w treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2a, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że opłacenie składek z innego tytułu niż wskazane w cyt. wyżej przepisach ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwia podatnikowi odliczenie od podstawy opodatkowania składek opłacanych na ubezpieczenie emerytalne. Biorąc pod uwagę fakt, iż wnioskodawczyni opłaca w Czechach składki na nieobowiązkowe ubezpieczenie społeczne opłacane ze środków wnioskodawczyni uzyskanych z wynajmu mieszkania w Czechach, podlegające w Czechach odliczeniu od podstawy opodatkowania, to w przedmiotowej sprawie nie będą spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie odliczenia wynikającego z tego artykułu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do odliczenia od dochodu w Polsce składek płaconych na nieobowiązkowy fundusz emerytalny w Czechach.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ pragnie podkreślić, że niniejsza interpretacja uznająca za prawidłowe stanowisko wnioskodawczyni z zakresie nie podlegania odliczeniu od podstawy opodatkowania w Polsce nieobowiązkowych składek emerytalnych opłacanych w Czechach, nie oznacza, że Organ potwierdza stanowisko wnioskodawczyni, iż składki te podlegają odliczeniu od podatku płaconego w Czechach. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej, z braku stosownych uprawnień w tym zakresie, nie może bowiem dokonać interpretacji czeskich przepisów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.