IBPBII/1/415-330/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia praw majątkowych na podstawie umowy przelewu wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia praw majątkowych na podstawie umowy przelewu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca budował dom na podstawie zawartej umowy z deweloperem. Zgodnie z zawartą umową zapłacił całą należność. Jednak deweloper nie wykonał zakresu robót określonych w umowie. Po sporządzeniu ekspertyzy przez rzeczoznawcę wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego, która zakończyła się prawomocnym wyrokiem. Sąd ustalił należność główną na kwotę 74 653,80 zł Z kwoty należności głównej w drodze egzekucji komorniczych wnioskodawca odzyskał kwotę 13 898,40 zł (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 9 lutego 2009 r.). Pozostałą kwotę należności głównej tj. 60 755,40 zł wraz z należnymi odsetkami (od 19 października 2008 r. do nadal) wnioskodawca sprzedał na podstawie umowy przelewu wierzytelności za kwotę 60 000,00 zł na rzecz Biura Informacyjno-Prawnego. Transakcja została przeprowadzona w dniu 27 lutego 2009 r.

Przy sprzedaży praw majątkowych wnioskodawca poniósł koszty w kwocie 60 755,40 zł, które zostały określone w wyroku sądowym, a przelewając swoje prawa wnioskodawca uzyskał przychód w kwocie 60 000,00 zł (strata) tj. poniżej wartości.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania oraz stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy - wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym dotyczącym sprzedaży praw majątkowych (art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nastąpił przychód należny do opodatkowania, a jeżeli tak, to w jakiej kwocie i na jakiej podstawie prawnej.

Zdaniem wnioskodawcy, z przeprowadzonej transakcji dochodem ze sprzedaży wierzytelności praw majątkowych (w wyniku cesji) będzie różnica między otrzymaną przez wnioskodawcę kwotą jako zapłatą (60 000,00 zł), a poniesionymi kosztami uzyskania przychodu (60 755,40 zł). Różnica uzyskana ze sprzedaży jest dla wnioskodawcy stratą (wyższe koszty niż uzyskany przychód) i wynosi 755,40 zł.

Według wnioskodawcy nie powinien on płacić podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż uzyskany przychód nie stanowi dla niego dochodu w rozumieniu ustawy.

Wnioskodawca powołał się na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 28 listopada 2005 r. Nr BI/4117-0062/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Natomiast art. 18 ustawy stanowi, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę stanowi interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Są to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych.

Instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przeniesienie takie w prawie cywilnym jest określane jako przelew wierzytelności (cesja). Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew wierzytelności powinien być dokonany też w formie pisemnej. W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności, wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Na gruncie przepisów podatkowych transakcja odpłatnego zbycia wierzytelności jest zdarzeniem wywołującym określone skutki podatkowe.

Otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w związku z dokonaną cesją wierzytelności pieniądze, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że sąd ustalił należność główną na kwotę 74 653,80 zł Z kwoty należności głównej w drodze egzekucji komorniczych wnioskodawca odzyskał kwotę 13 898,40 zł. Pozostałą kwotę należności głównej tj. 60 755,40 zł wraz z należnymi odsetkami (od 19 października 2008 r. do nadal) wnioskodawca sprzedał na podstawie umowy przelewu wierzytelności za kwotę 60 000,00 zł na rzecz Biura Informacyjno-Prawnego.

Zatem przy sprzedaży praw majątkowych wnioskodawca poniósł koszty w kwocie 60 755,40 zł, które zostały określone w wyroku sądowym, a przelewając swoje prawa wnioskodawca uzyskał przychód w kwocie 60 000,00 zł.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku wnioskodawcy wystąpiła strata, gdyż kwota przychodu uzyskana z tytułu przeniesienia praw jest niższa od poniesionych kosztów związanych z jego uzyskaniem, a zatem wnioskodawca nie powinien płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanego pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku, stwierdza się, iż zostało ono wydane w indywidualnej sprawie a zatem nie może być podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.