IBPBII/1/415-32/10/MK - Powstanie obowiązku zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach tzw. ulgi na wynajem w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu liczenia dziesięcioletniego okresu, który musi upłynąć, aby nie wystąpiła konieczność zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach tzw. ulgi na wynajem - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu liczenia dziesięcioletniego okresu, który musi upłynąć, aby nie wystąpiła konieczność zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach tzw. ulgi na wynajem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 20 grudnia 1999 r. zakupił udział we wspólnej inwestycji jaką był dom wielorodzinny (w trakcie realizacji) budowany na kilku działkach należących do developera.

W dniu 13 grudnia 2001 r. nastąpiło formalne dopuszczenie budynku/mieszkania do użytkowania, a kilka dni później faktyczny odbiór mieszkania.

W 2003 r. zakończono procedurę scalania działek developera i podziału proporcjonalnie do udziałów poszczególnych mieszkań.

W dniu 29 października 2003 r. notarialnie zniesiono współwłasność nieruchomości i założono indywidualne księgi wieczyste dla każdego z mieszkań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy wnioskodawca będzie mógł sprzedać mieszkanie nie narażając się na utratę ulgi podatkowej (zwrot pieniędzy) pamiętając o 10 letnim okresie karencji.

Zdaniem wnioskodawcy, kluczowym zdarzeniem jest moment podpisania aktu kupna (akt notarialny z dnia 20 grudnia 1999 r.), czyli moment wejścia w prawa i obowiązki nabywcy. W związku z tym okres karencji upłynął z końcem 2009 r.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przesłanki utraty nabytego prawa do ww. ulgi określał przepis zawarty w art. 26 ust. 10 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r., natomiast obecnie kwestię tę reguluje art. 7 ust. 14 i 14a ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 z późn. zm.).

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 7 ust. 14 ww. ustawy zmieniającej podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

- są obowiązani doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty.

Z przepisu art. 7 ust. 14a ww. ustawy wynika, iż dziesięcioletni okres, o którym mowa w ust. 14:

Z treści ww. przepisów prawa wynika, iż obowiązek doliczenia do dochodu kwot uprzednio odliczonych powstaje w każdym przypadku, gdy zbycie nastąpiło przed upływem 10 lat od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 20 grudnia 1999 r. zakupił udział we wspólnej inwestycji jaką był dom wielorodzinny (w trakcie realizacji) budowany na kilku działkach należących do developera. Natomiast w dniu 13 grudnia 2001 r. nastąpiło formalne dopuszczenie budynku/mieszkania do użytkowania, a kilka dni później faktyczny odbiór mieszkania.

W świetle powyższego, wnioskodawca utraci prawo do ulgi z tytułu poniesionych wydatków na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem wtedy, gdy sprzedaż mieszkania na wynajem nastąpi przed upływem 10 lat od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową, którego dokonano odliczeń. Z wniosku wynika, iż dnia 13 grudnia 2001 r. nastąpiło formalne dopuszczenie budynku/mieszkania do użytkowania. Zatem 10 letni okres należy liczyć od końca 2001 r., a nie jak twierdzi wnioskodawca - od momentu zawarcia aktu notarialnego sprzedaży udziału w inwestycji w dniu 20 grudnia 1999 r., czyli od końca 1999 r.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.