IBPBII/1/415-319/10/BD - Możliwość skorzystania z ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wychowywania córki pochodzącej z poprzedniego związku małżeńskiego żony.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca żyje z żoną 10 lat w związku małżeńskim, wspólnie wychowują 18 letnią, uczącą się, córkę żony z poprzedniego związku i z ich wspólnego związku 7 letniego syna. Wszyscy zamieszkują razem. Wnioskodawca nie jest biologicznym ojcem córki, nie jest też ona przeze niego adoptowana ani przysposobiona, wnioskodawca nie jest też jej opiekunem prawnym. Żona w 2007 r. nie pracowała i nie osiągała żadnych dochodów, ponieważ zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. W połowie 2008 r. podjęła pracę zawodową. Wnioskodawca pracuje przez cały czas trwania małżeństwa, osiąga wysokie dochody i utrzymuję całą rodzinę.

Wnioskodawca wraz z żoną skorzystał z prawa do wspólnego rozliczenia podatkowego za lata: 2007, 2008, 2009. W 2007 r., gdy żona nie miała żadnych dochodów, małżonkowie nie skorzystali z ulgi prorodzinnej na córkę żony. Natomiast za 2008 i 2009 r. małżonkowie skorzystali z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przysługującej na dwoje dzieci, wykazując w załączniku PIT/O ulgę na syna w poz. 35, a ulgę na córkę w poz. 36 i odpowiednio w części E. 1 dotyczącej syna zaznaczając kwadrat 5, w części E.2 dotyczącej córki zaznaczając kwadrat 6, gdzie podatnikiem jestem wnioskodawca, a małżonkiem jego żona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy, małżonkom przysługuje prawo do ulgi na córkę żony, ponieważ rozliczają się oni wspólnie i w pozycji 109 formularza PIT 37 wykazują wspólny podatek. Wnioskodawca uważa również, że ma prawo do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2007 r., w którym winien wykazać pełną ulgą na córkę żony i oczekiwać zwrotu podatku za 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ulga na dzieci w 2009 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. 14, poz. 176 z późn. zm.), małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku - art. 6 ust. 3 ww. ustawy.

Wobec powyższego, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek małżonków, także w przypadku, gdy jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany w sposób określony w art. 27 ustawy.

Natomiast na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Z treści tego przepisu wynika, iż prawo do ulgi przysługuje osobom sprawującym władzę rodzicielską nad dziećmi lub też sprawującym nad nimi opiekę w oparciu o inne instytucje prawne (prawny opiekun, rodzina zastępcza). Macocha lub ojczym, jeżeli nie przysposobią dziecka drugiego małżonka, nie mają prawa skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania tego dziecka nawet wtedy, gdy faktycznie się nim zajmują.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci.

Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie do art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 27f uprawnienie do ulgi związane jest z utrzymywaniem pełnoletnich dzieci o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc:

- pod warunkiem jednak, że dzieci te pozostawały na utrzymaniu podatników w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wychowuje wspólnie z żoną dwoje dzieci. Jedno z nich córka pochodzi z poprzedniego związku żony. Nie została ona przez wnioskodawcę przysposobiona ani zaadoptowana; wnioskodawca nie jest również jej opiekunem prawnym. Małżonkowie za 2009 r. rozliczając się wspólnie skorzystali z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przysługującej na dwoje dzieci. Żona w 2007 r. nie pracowała i nie osiągała żadnych dochodów, ponieważ zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. W połowie 2008 r. podjęła pracę zawodową. Wnioskodawca pracuje przez cały czas trwania małżeństwa, osiąga wysokie dochody i utrzymuję całą rodzinę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej unormowania prawne stwierdzić należy, że małżonkowie składając wspólne zeznanie podatkowe za 2009 r. mogą w nim odliczyć ulgę na dziecko wspólne, a także na dziecko z poprzedniego związku żony. Jednakże z uwagi na fakt, że ulga prorodzinna przysługuje rodzicom (biologicznym lub adopcyjnym) wykonującym władzę rodzicielską oraz podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego, wnioskodawca może skorzystać z odliczenia od podatku jedynie na dziecko, które pochodzi ze wspólnego związku Jego i małżonki w całości lub w proporcji przez nich określonej.

Natomiast nie może skorzystać z tej preferencji na dziecko pochodzące z poprzedniego związku żony. Z ulgi z tytułu wychowywania dwójki dzieci skorzystać może wyłącznie żona wnioskodawcy nawet wtedy, gdy uzyskuje niskie dochody bądź nie uzyskuje ich wcale. Ustawodawca umożliwił bowiem małżonkom odliczanie przedmiotowej ulgi od ich wspólnego podatku, co wynika z powołanego wyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że w zeznaniu podatkowym składanym wspólnie przez małżonków może zostać wykazana pełna kwota ulgi z tytułu wychowywania dzieci (ze wspólnego związku oraz z poprzedniego związku żony), jeżeli oczywiście podatek obliczony na imię obojga małżonków, daje podstawy do pełnego wykorzystania tegoż odliczenia.

Ulga na dzieci w 2008 r. i 2007 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z powyższym, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek małżonków, także w przypadku gdy jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27 ustawy.

Zatem, prawo do odliczeń od podatku przysługuje obojgu małżonkom, nawet w przypadku gdy jeden z nich nie uzyskał żadnych przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 27f ust. 1 cytowanej ustawy, od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27 cytowanej ustawy, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Zatem na podstawie ww. przepisu w związku z art. 6 ust. 4 powołanej ustawy odliczenie przysługuje w przypadku wychowywania:

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 - art. 27f ust. 2 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1 - art. 27f ust. 4 cyt. ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów podatnik może odliczyć rocznie kwotę obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wychowuje wspólnie z żoną dwoje dzieci. Jedno z nich (córka) pochodzi z poprzedniego związku żony. Nie została ona przez wnioskodawcę przysposobiona ani zaadoptowana. Małżonkowie za 2008 i 2007 r. rozliczali się wspólnie, ale tylko w 2008 r. skorzystali z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przysługującej na dwoje dzieci. Żona w 2007 r. nie pracowała i nie osiągała żadnych dochodów, ponieważ zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. W połowie 2008 r. podjęła pracę zawodową. Wnioskodawca pracuje przez cały czas trwania małżeństwa, osiąga wysokie dochody i utrzymuję całą rodzinę.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż nawet w przypadku gdy żona wnioskodawcy w 2007 r. nie osiągnęła żadnych dochodów, a dopiero w połowie 2008 r. podjęła pracę zawodową, nie ma podstaw prawnych aby małżonkowie nie mogli skorzystać z pełnej ulgi prorodzinnej na oboje dzieci za lata 2008 i 2007 (o ile kwota podatku obliczonego na imię obojga małżonków daje uprawnienie do wykorzystania pełnej ulgi).

Co prawda, ulga przysługuje tylko rodzicom lub osobom, które przysposobiły dziecko. Jednakże w sytuacji kiedy rodzic dziecka (lub przysposabiający) nie uzyskuje dochodów, a małżonkowie dokonują wspólnego rozliczenia, rodzic będzie miał prawo do odliczenia ulgi na dziecko, ponieważ podatek jest określany na imię obojga; tym samym odliczenie będzie dokonane od podatku obliczonego na imię obojga małżonków. Wynika to z przepisu art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, który stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu (...) mogą być, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów ustalonych zgodnie z art. 9 ust. 1, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Nadmienić należy, iż w celu odliczenia ulgi za 2007 r., wnioskodawca wraz z małżonką winni sporządzić korektę zeznania o wysokości osiągniętych dochodów w 2007 r..

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej (art. 75 § 3) złożenie skorygowanej deklaracji podatkowej jest traktowane jako warunek konieczny do nabycia prawa do stwierdzenia nadpłaty podatku. Podatnicy równocześnie ze skorygowaną deklaracją (zeznaniem) powinni złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty). O zasadności wniosku złożonego przez stronę i wystąpieniu nadpłaty rozstrzyga właściwy organ podatkowy w wyniku przeprowadzonego postępowania.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.