IBPBII/1/415-318/13/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-318/13/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (wpływ do tut. Biura - 15 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów zastępcy nadleśniczego i strażnika leśnego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów zastępcy nadleśniczego i strażnika leśnego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 199I r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) wchodzącą w skład Lasów Państwowych.

Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 15.000,00 ha i jest on administracyjnie podzielony na 14 leśnictw.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostki organizacyjnej przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru oraz strażnicy leśni.

W § 4 wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którymi:

1.

Miejscem wykonywania pracy dla pracowników jest miejsce wskazane w umowie o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

2.

Miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej jest teren nadleśnictwa.

3.

Miejscem wykonywania pracy dla leśniczych, podleśniczych, gajowych i robotników leśnych pracujących w leśnictwach jest teren leśnictwa wskazanego w umowie o pracę lub powołaniu na stanowisko.

4.

Miejscem pracy dla pozostałych pracowników, których stosunek pracy jest nawiązywany na podstawie powołania na podstawie odrębnych przepisów jest siedziba zakładu pracy wskazanego w powołaniu na stanowisko.

Pracownicy wymienieni w ust. 2 i 3 zaliczani są do służby leśnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonywaniem ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymywania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonywaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (zastępcy nadleśniczego i straży leśnej wymienionych powyżej w ust. 2 § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnej - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo) z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych w § 4 PUZP w ust. 2 i 3 polega na częstym i ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności w okresie intensywnych prac np. prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego lasu i w razie pożaru lasu, a w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP w ust. 2 i 3) w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy po stronie pracownika: zastępcy nadleśniczego, strażnika leśnego powstał przychód w związku z dojazdem samochodem wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie Nadleśnictwa do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa.

2.

Czy w związku z powyższym Nadleśnictwo było zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa na zasadach wskazanych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach przez zastępcę nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie (według PUZP teren Nadleśnictwa) w celu wypełniania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną mienia.

W związku z powyższymi obowiązkami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac związanych z odnowieniem i zalesieniem lasu, pozyskaniem i wywozem drewna, a także w razie

zagrożenia pożarami i pożarami lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa, wyżej wymienieni pracownicy muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce wystąpienia zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej przytoczeni pracownicy niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaniem pracy i uzyskiwaniem przychodu, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów - będących własnością Nadleśnictwa (pracodawcy) z nałożeniem odpowiedzialności za mienie powierzone, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników.

Zatem przechowywanie samochodu będącego własnością pracodawcy w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym, zdaniem Nadleśnictwa po stronie tych pracowników nie występują żadne przysporzenia majątkowe, które powodowałyby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2009 r. Nr IPPB2/415-361/09-4/MK wskazując, iż "przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowiąc przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych".

W ocenie Nadleśnictwa przydzielenie samochodu służbowego zastępcy nadleśniczego oraz strażnikowi leśnemu w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników i zdaniem Nadleśnictwa w wyżej wymienionych przypadkach regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (p.d.o.f.) nie będą miały zastosowania.

Zdaniem Nadleśnictwa, w razie gdyby przejazdy z oraz do miejsca garażowania generowały przychody ze stosunku pracy, to wartość pieniężną tego świadczenia nie można byłoby ustalać w oparciu o art. 12 ust. 2 ustawy p.d.o.f. pomimo ujęcia w § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze regulacji w zakresie posiadania prawa przez niektóre grupy pracowników do bezpłatnego używania samochodów służbowych na zasadach tam określonych. Zdaniem Nadleśnictwa, posiadanie przez pracownika prawa do używania samochodu służbowego w określonych w PUZP sytuacjach, związanych z wykonywaniem pracy, nie ma charakteru świadczenia w naturze (deputatu lub ekwiwalentu mającego charakter wynagrodzenia), którym zgodnie z art. 183c § 1 i 2 Kodeksu Pracy powinni być objęci wszyscy pracownicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostki organizacyjnej przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru oraz strażnicy leśni.

W § 4 wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którymi miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej jest teren nadleśnictwa.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonywaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (zastępcy nadleśniczego i straży leśnej wymienionych powyżej w ust. 2 § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnej - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo) z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych w § 4 PUZP w ust. 2 i 3 polega na częstym i ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności w okresie intensywnych prac np. prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego lasu i w razie pożaru lasu, a w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP w ust. 2 i 3) w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) zastępcy nadleśniczego i strażnika leśnego z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tekst jedn.: nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) ww. pracowników - o ile w istocie nie służą osobistym celom tychże pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Tym samym bezprzedmiotowa stała się ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do sposobu ustalania wartości tychże świadczeń, skoro świadczenia te nie generują przychodu, co oznacza, że nie ma potrzeby ustalania ich wartości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej we wniosku przez Wnioskodawcę interpretacji, należy zauważyć, iż interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie, w określonym stanie faktycznym i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl