IBPBII/1/415-317/09/BD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-317/09/BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z członkami Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych zostały zawarte umowy zlecenia na okres od stycznia do grudnia 2009 r. za powierzone w umowie czynności tj. "udział w posiedzeniach Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych zwoływanych w ramach potrzeb, pełnienie funkcji członka komisji"- zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie brutto 60 zł za posiedzenie. Zgodnie z umową, wypłata wynagrodzenia nastąpi w ciągu 7 dni od dnia przedłożenia rachunku. W praktyce posiedzenia komisji odbywają się z różną częstotliwością (od 1 do 4 razy w miesiącu). Po każdym posiedzeniu członkowie Komisji przedkładają rachunki na kwotę 60 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy wyliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu powyższych umów zlecenia, zryczałtowany 18% zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na zasadach ogólnych.

Zdaniem wnioskodawcy podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wymienionych wyżej umów zlecenia powinien być liczony na zasadach ogólnych. Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w tym przypadku zastosowania. Na podstawie zapisów ww. umów nie można określić przychodu miesięcznego, a nawet całości przychodu. Jest on uzależniony od ilości posiedzeń. Z informacji uzyskanej w miejscowym urzędzie skarbowym wynika, iż od każdej z trzech wypłat w miesiącu powinno się liczyć podatek zryczałtowany, a w przypadku czwartej wypłaty (gdy suma należności wypłaconych w danym miesiącu przekroczy kwotę 200 zł) należy skorygować poprzednie wyliczenia i za ten miesiąc wyliczyć podatek na zasadach ogólnych. Zdaniem wnioskodawcy stosując takie wyliczenia z tej samej umowy część przychodu będzie opodatkowana podatkiem zryczałtowanym, a część na zasadach ogólnych, co wydaje się nielogiczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 6 w art. 13 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wysokość wynagrodzeń członków Gminnej Komisji Problemów Alkoholowych wynosi 60 zł za jedno posiedzenie. Częstotliwość posiedzenia komisji jest uzależniona od potrzeb (1-4 razy w miesiącu i wypłacana jest w ciągu 7 dni od dnia przedłożenia rachunku). A więc, z góry nie da się ustalić łącznej miesięcznej kwoty przychodu, gdyż jest ona uzależniona od liczby posiedzeń w danym miesiącu.

W związku z powyższym mimo, iż Urząd Miejski zawiera umowy zlecenia z członkami Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie wynika jaka jest wysokość łącznej (suma) należności miesięcznej, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to z treści aktu, na podstawie, którego wypłacane jest wynagrodzenie (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna suma należności przysługująca z tego tytułu.

W przypadku, gdy zlecenie wykonania określonych czynności nie zawiera określonej miesięcznej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

A zatem, na wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, który stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stanowisko wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl