IBPBII/1/415-312/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikowi nadpłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (emerytalnych i rentowych) - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikowi nadpłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (emerytalnych i rentowych).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił płatnika składek - wnioskodawcę o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika. Przekroczenie wynikało z zatrudnienia pracownika u wnioskodawcy oraz w innym zakładzie pracy. W oparciu o posiadane dokumenty ZUS przedstawił prawidłową podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w miesiącu lipcu 2010 r. i sierpniu 2010 r.

Prawidłowa podstawa w miesiącu lipcu 2010 r. miała wynosić 5.483,80 zł, w dokumentach pierwotnie przekazanych do ZUS płatnik wykazał kwotę 5.899,70 zł jako podstawę wymiaru składek emerytalnej i rentowej. W wyniku sporządzenia korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS RCA za miesiąc lipiec 2010 r. wyliczono nadpłatę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości 46,83 zł po stronie pracownika oraz związanej z tym faktem niedopłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 4,21 zł.

Prawidłowa podstawa w miesiącu sierpniu 2010 r. miała wynosić 0,00 zł, w dokumentach pierwotnie przekazanych do ZUS płatnik wykazał kwotę 3.199,70 zł jako podstawę wymiaru składek emerytalnej i rentowej. W wyniku sporządzenia korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS RCA za miesiąc sierpień 2010 r. wyliczono nadpłatę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości 360,29 zł po stronie pracownika oraz związanej z tym faktem niedopłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 32,43 zł.

W związku ze stwierdzeniem nadpłaty składek na ubezpieczenia społeczne płatnik rozpoznał dodatkowy przychód wynikający ze stosunku pracy łączącego pracownika z płatnikiem i wynikający z faktu zwrotu składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe. Kwota zwróconych składek została wypłacona pracownikowi w miesiącu grudniu 2010 r.

W tej sytuacji płatnik dokonał potrącenia podatku dochodowego w stawce 18% obowiązującej w 2010 r. zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) wobec przychodu ustalonego na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy oraz dokonał potrącenia należnej składki zdrowotnej zgodnie z art. 32 ust. 3b w związku z art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od ww. przychodu zgodnie z poniższą kalkulacją:

* 370,48 zł - zwrot składek stanowiących przychód pracownika przyjęty do kalkulacji (różnica między zawyżoną częścią składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe finansowaną ze środków ubezpieczonego a zaniżoną częścią składki na ubezpieczenia zdrowotne);

* 370,00 zł - podstawa opodatkowania;

* 370,00 zł x 18% = 66,60 - podatek naliczony;

* 370,48 zł x 9% = 33,34 zł - pobrana składka zdrowotna;

* 370,48 zł x 7,5% = 28,71 zł - kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek 66,60 zł - 28,71 zł = 37,89 zł po zaokrągleniu do pełnych złotych 38,00 zł - pobrana zaliczka na podatek dochodowy;

* 370,48 zł - 33,34 zł - 38,00 zł = 299,14 zł - kwota do wypłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy płatnik prawidłowo dokonał:

Po przedstawieniu powyższych kalkulacji oraz zastosowanych przepisów prawa, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawidłowo dokonał określenia przychodu pracownika, tj. jako zwracaną część wynagrodzenia ujął różnicę między zawyżoną częścią składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, finansowaną ze środków ubezpieczonego, a zaniżoną częścią składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz prawidłowo potrącił podatek i składkę zdrowotną od zwracanej części wynagrodzenia stanowiącego różnicę między zawyżoną częścią składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, finansowaną ze środków ubezpieczonego, a zaniżoną częścią składki na ubezpieczenie zdrowotne (wynikającą ze skorygowanego imiennego raportu miesięcznego) w miesiącu, w którym kwota zwróconych składek została wypłacona pracownikowi.

Zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 32 ust. 3b ww. ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w art. 32 ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Nadpłata składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wg wnioskodawcy stanowi dodatkowy przychód wynikający ze stosunku pracy łączącego pracownika z pracodawcą i wynikający z faktu zwrotu składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe. Kwota zwróconych składek została wypłacona pracownikowi w miesiącu grudniu 2010 r. W tej sytuacji płatnik dokonał potrącenia podatku dochodowego w stawce 18% obowiązującej w roku 2010 r. zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy wobec przychodu ustalonego na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy oraz dokonał potrącenia należnej składki zdrowotnej zgodnie z art. 32 ust. 3b w związku z art. 27b ust. 1 ww. ustawy od ww. przychodu.

Kwota zwróconych nadpłaconych składek nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jednakże stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przy czym kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Z przepisu art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie z art. 32 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił płatnika składek - wnioskodawcę o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika. Przekroczenie wynikało z zatrudnienia pracownika u wnioskodawcy oraz w innym zakładzie pracy. W oparciu o posiadane dokumenty ZUS przedstawił prawidłową podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w miesiącu lipcu 2010 r. i sierpniu 2010 r. W wyniku sporządzenia korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS RCA za miesiąc lipiec 2010 r. wyliczono nadpłatę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości 46,83 zł po stronie pracownika oraz związanej z tym faktem niedopłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 4,21 zł. Natomiast w wyniku sporządzenia korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS RCA za miesiąc sierpień 2010 r. wyliczono nadpłatę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości 360,29 zł po stronie pracownika oraz związanej z tym faktem niedopłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 32,43 zł W związku ze stwierdzeniem nadpłaty składek na ubezpieczenia społeczne płatnik rozpoznał dodatkowy przychód wynikający ze stosunku pracy łączącego pracownika z płatnikiem i wynikający z faktu zwrotu składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe. Kwota zwróconych składek została wypłacona pracownikowi w miesiącu grudniu 2010 r. W tej sytuacji płatnik dokonał potrącenia podatku dochodowego w stawce 18% obowiązującej w 2010 r. zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z uzyskaniem z tego tytułu przychodu, ustalonego na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy oraz dokonał potrącenia należnej składki zdrowotnej zgodnie z art. 32 ust. 3b w związku z art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od ww. przychodu.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne finansowana przez pracownika, zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy (płatnika składek) stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w przedmiotowym przypadku suma kwot 46,83 zł + 360,29 zł). O tę bowiem sumę składek w 2010 r. obniżone zostało - odpowiednio w lipcu 2010 r. o kwotę 46,83 zł i w sierpniu 2010 r. o kwotę 360,29 zł - wynagrodzenie pracownika podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych Stąd też kwotę nadpłaconych (zawyżonych) składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalną i rentową), pracodawca dolicza do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu - w przedmiotowym przypadku w grudniu 2010 r. - i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 32 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczkę tę, zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) tej ustawy w pierwszej kolejności obniża o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przy czym kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się zaliczkę na podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do określenia przychodu pracownika jako różnicy pomiędzy zawyżoną częścią składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne i rentowe) finansowaną ze środków pracownika (ubezpieczonego) a zaniżoną częścią składki na ubezpieczenie zdrowotne, która w przedstawionym stanie faktycznym wniosku stanowi niedopłatę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Jak bowiem wynika z powołanych powyżej przepisów składka na ubezpieczenie zdrowotne odliczana jest od kwoty podatku (obniża podatek - zaliczkę) a nie od dochodu, a zatem nie może pomniejszać podstawy opodatkowania (dochodu do opodatkowania). To oznacza, że w sytuacji, gdy pracodawca w przeszłości nie potrącił należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne nie może - na bieżąco, tj. w momencie jej pobierania - kompensować jej dla celów podatkowych z przychodem do opodatkowania (np. zwracanymi - nadpłaconymi - składkami na ubezpieczenie społeczne).

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, iż niniejszą interpretacją organ podatkowy dokonał wyłącznie oceny zagadnienia dotyczącego skutków podatkowych uregulowania przez płatnika nieprawidłowo wcześniej pobranych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Organ podatkowy nie jest uprawniony do analizy prawidłowości wyliczenia przedstawionego przez wnioskodawcę we wniosku, jest uprawniony wyłącznie do wskazania sposobu w jaki wnioskodawca winien dokonać wyliczenia podstawy opodatkowania czy też podatku.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w związku z art. 14a § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Przy czym mianem ustaw podatkowych - w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Interpretacja natomiast to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W świetle powyższego tut. Organ nie może odnieść się do wyliczenia wskazanego przez wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczenia podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w prowadzonym przez niego postępowaniu podatkowym.

Ponadto w kwestii prawidłowości rozliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne należy stwierdzić, iż zagadnienia dotyczące tej kwestii uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) i ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.), które to przepisy nie stanowią przepisów prawa podatkowego. Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej interpretacja przepisów tych ustaw nie należy do kompetencji Organu upoważnionego do wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.