IBPBII/1/415-302/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (wpływ do tut. Biura - 12 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika będącego zakładem pracy chronionej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika będącego zakładem pracy chronionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorca posiadający status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej jako płatnik pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń pracowników przekazuje kwoty pobranych zaliczek na rozliczeniowy rachunek bankowy ZFRON w terminie 7 dni od wypłaty wynagrodzeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy termin przekazania środków ZFRON na rozliczeniowy rachunek ZFRON przypada 7 dni po wypłacie wynagrodzeń czy też 7 dni liczonych od ustawowego terminu przekazania zaliczek przez płatnika do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca, powołując treść art. 38 ust. 2 pkt 1 i art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdza, iż wedle powyższych uregulowań płatnicy będący zakładami pracy chronionej do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył od 2009 r. kwotę - 85.528 zł, zaliczki na podatek dochodowy od swoich pracowników (zarówno niepełnosprawnych jak i pełnosprawnych) przekazują na PFRON i ZFRON.

W myśl art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.) pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek, o którym mowa w pkt 2 w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano.

Powołując treść art. 8 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca stwierdza, iż należy wyróżnić trzy podstawowe obowiązki płatnika, które musi równocześnie wypełnić: po pierwsze obliczyć podatek (tu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych) i po drugie pobrać ją od podatnika, po trzecie wreszcie wpłacić terminowo organowi podatkowemu.

Natomiast powołując treść art. 31 oraz art. 38 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zauważa, że za datę uzyskania przez płatnika środków z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych należy uznać wynikający wprost z przepisów termin przekazania zaliczki do urzędu skarbowego, a za ostateczną datę przekazania środków na rachunek ZFRON - kolejnych 7 dni później.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można utożsamiać pobrania zaliczki, która w przypadku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest czynnością techniczną polegającą na wyliczeniu pomniejszenia wynagrodzenia pracownika o tę zaliczkę na liście płac (pierwszy i drugi obowiązek płatnika), z uzyskaniem do niej prawa, gdyż to następuje dopiero w terminie, w którym zaliczka ta zamiast zostać przekazana do organu podatkowego (trzeci obowiązek płatnika) pozostaje u pracodawcy. A zatem wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 20 dzień następnego miesiąca po wypłacie wynagrodzenia, w którym upływałby termin odprowadzenia zaliczki na podatek do organu podatkowego jest dniem faktycznego przysporzenia korzyści finansowych dla pracodawcy i dniem uzyskania prawa do dysponowania zaliczkami. Przepis art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji nie przesądza, że za datę uzyskania środków z zaliczek na podatek dochodowy należy uznać datę wypłaty wynagrodzenia, bo nie wynika to z literalnego brzmienia tego przepisu. Przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby do sytuacji, w której pracodawca mógłby być zobowiązany kilkukrotnie w ciągu miesiąca do odprowadzania środków uzyskanych z zaliczek na podatek dochodowy na rachunek ZFRON, części do urzędu skarbowego i części do PFRON, i każdej w innym terminie, co dezorganizuje pracę.

Należy przy tym podnieść, że nie może dojść do sytuacji, w której dochodzi do nierównego traktowania podmiotów posiadających status zpch i nie posiadających tego statusu. Skoro ustawowy obowiązek przekazania środków pochodzących z zaliczki na podatek dochodowy przypada do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu wypłaty wynagrodzenia, to musi być to także data, z którą pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej uzyskuje prawo do dysponowania tą kwotą i równocześnie spoczywa na nim obowiązek przekazania tych środków na rachunek ZFRON. Ponadto należy zauważyć, że wobec wskazania w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminu odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, nie ma podstaw prawnych do wyłączenia stosowania tego terminu wobec płatników będących zakładami pracy chronionej. Taką też interpretację tego zagadnienia zaprezentował ostatnio Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2012 r., znak: IBPBII/415-704/12/MK.

Reasumując ostatnim dniem terminu przekazania pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest dla płatnika legitymującego się statusem prowadzącego zakład pracy chronionej jest 27 dzień miesiąca następującego po miesiącu wypłaty wynagrodzeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie bowiem do art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z analizy treści przedmiotowego wniosku wynika, że wniosek dotyczy zarówno stosowania przepisów prawa podatkowego (ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jak i przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.), która nie jest ustawą podatkową. Oznacza to zarazem, iż Minister Finansów nie jest organem właściwym do wydania interpretacji w sprawie będącej przedmiotem kwestii obowiązków Wnioskodawcy wynikających z art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przepisu tego zatem wynika, iż przekazanie zaliczki na podatek dochodowy do urzędu skarbowego następuje w miesiącu następującym po miesiącu dokonania wypłaty.

W świetle art. 38 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy płatnicy będący zakładami pracy chronionej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:

Powołane powyżej regulacje odnoszą się do "kwot pobranych zaliczek", tj. do kwot, jakie płatnik "zatrzymał" celem ich późniejszego przekazania. Przepisy art. 38 ust. 2 ustawy mają charakter norm szczególnych, stanowiących odstępstwo od ogólnej reguły określonej w art. 38 ust. 1, z tym że odstępstwo to dotyczy jedynie podmiotu, na rzecz którego należy przekazać zaliczkę. Tym samym przekazanie zaliczki do tych podmiotów następuje w terminie wynikającym z ogólnej regulacji dotyczącej przekazywania pobranych przez płatników zaliczek, tj. w terminie określonym w art. 38 ust. 1 ustawy, czyli do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki.

Należy zauważyć, iż zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w momencie wypłaty wynagrodzenia. Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobrana zaliczka powinna być przekazana w terminie do 20 miesiąca po miesiącu, w którym ją pobrano ("zatrzymano" celem przekazania). Wyżej wskazany termin przekazania dotyczy również tych podmiotów, które przekazują zaliczki na ZFRON.

W świetle powyższego brak jest podstaw prawnych aby ostatnim dniem terminu przekazania pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (do właściwego urzędu skarbowego czy też do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych) był dla płatnika legitymującego się statusem prowadzącego zakład pracy chronionej 27 dzień miesiąca następującego po miesiącu wypłaty wynagrodzeń.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej we wniosku przez Wnioskodawcę interpretacji, należy zauważyć, iż interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie, w określonym stanie faktycznym i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.