IBPBII/1/415-298/10/MZ - Możliwość odliczenia od dochodu z tytułu ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego przez osobę niepełnosprawną, związanego z pobytem w ośrodku wczasowym położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 12 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 12 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu z tytułu ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego przez osobę niepełnosprawną - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu z tytułu ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego przez osobę niepełnosprawną.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 4 maja 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-298/10/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 12 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Okres oczekiwania na skierowanie do sanatorium finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia z regionu zamieszkania wnioskodawczyni wynosi około trzech lat. Wobec tego wnioskodawczyni skorzystała w 2009 r. z ambulatoryjnego leczenia uzdrowiskowego w miejscowości X. Było to leczenie finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia za okres 08 - 27 czerwca 2009 r., dotyczące tylko zabiegów.

Narodowy Fundusz Zdrowia z regionu zamieszkania wnioskodawczyni na tego rodzaju usługi medyczne miał w 2009 r. w miejscowości X umowę tylko z jednym ośrodkiem rehabilitacyjnym - dla dzieci. Wobec tego wnioskodawczyni skorzystała w ww. okresie z pobytu w ośrodku wczasowym, położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego. Za pobyt w tymże ośrodku, łącznie z wyżywieniem zapłaciła 1.100 zł.

W związku z powyższym:

Wnioskodawczyni stwierdza, powołując się na treść art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż skoro jej schorzenie wymaga corocznego leczenia uzdrowiskowego, to wydatek w kwocie 1.100 zł poniesiony na odpłatność za pobyt w ośrodku wczasowym położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego, mimo że nie jest to ośrodek sanatoryjny, powinien być odliczony od dochodu i wykazany w załączniku PIT-0, część B, poz. 17.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawczyni, posiadająca umiarkowany stopień niepełnosprawności, korzystała z ambulatoryjnego leczenia uzdrowiskowego, finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia jedynie w zakresie zabiegów. Zabiegi lecznicze odbywały się w ośrodku rehabilitacyjnym a wnioskodawczyni w okresie objętym leczeniem mieszkała w ośrodku wczasowym położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego. Wnioskodawczyni poniosła wydatek w kwocie 1.100 zł tytułem odpłatności za pobyt w ośrodku wczasowym. Zdaniem wnioskodawczyni, wydatek poniesiony na odpłatność za pobyt w ośrodku wczasowym, mimo że nie jest to ośrodek sanatoryjny, powinien być odliczony od dochodu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz za wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu. Wśród wymienionych wydatków uprawniających do skorzystania z odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie ma wydatków poniesionych na odpłatność za pobyt w ośrodku wczasowym. Są natomiast wydatki poniesione m.in. na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym oraz na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych. Jednak - jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku - żadne z tych wydatków nie zostały poniesione przez wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nie poniosła wydatku ani za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, ani za pobyt w żadnym z powyższych zakładów, ściśle przez ustawodawcę wymienionych.

Należy zatem podkreślić, iż okoliczność pobytu wnioskodawczyni w ośrodku wczasowym położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego, gdzie przeprowadzane były zabiegi lecznicze przeznaczone dla wnioskodawczyni, powodująca konieczność poniesienia przez wnioskodawczynię wydatku z tytułu pobytu w tym ośrodku wczasowym nie może stanowić przesłanki uprawniającej do zastosowania omawianego odliczenia. Wydatek dotyczący opłaty za pobyt w ośrodku wczasowym, mimo że był związany z odbywanymi zabiegami rehabilitacyjnymi, nie jest wydatkiem, którego poniesienie wg ustawodawcy uprawnia do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, bowiem nie został - jak już wyżej wskazano - wymieniony w katalogu wydatków uznawanych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Z uwagi na powyższe, brak jest podstaw do stwierdzenia, aby wydatek w kwocie 1.100 zł, poniesiony przez wnioskodawczynię z tytułu odpłatności za pobyt w ośrodku wczasowym położonym w pobliżu ośrodka rehabilitacyjnego, mógł zostać odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec tego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.