IBPBII/1/415-288/10/ASz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-288/10/ASz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów przeprowadzonych zabiegów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów przeprowadzonych zabiegów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca oświadczył, iż jest osobą niepełnosprawną uprawnioną do ulgi rehabilitacyjnej i posiada potwierdzające to dokumenty. U wnioskodawcy stwierdzono wysoką krótkowzroczność i niezborność krótkowzroczną w obu oczach, porażenie n. VI w obu oczach, zez zbieżny porażenny z przewagą oka lewego, zez pionowy oka lewego, oczopląs poziomy w obu oczach z przewagą oka prawego, podwójne widzenie (diplopia) w całym polu obuocznego spojrzenia i przymgloną rogówkę (bliznę) w oku prawym.

Ze względu na zaburzenie ruchomości w obu oczach i podwójne widzenie oraz aby częściowo złagodzić niepełnosprawność i zmniejszyć następstwa nieodwracalnych zmian podstawowych funkcji organizmu uznano za konieczne przeprowadzenie u wnioskodawcy serii zabiegów polegających na kilkukrotnym podaniu (iniekcji) toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych oczu.

Toksyna botulinowa "A" jest preparatem stosowanym od wielu lat m.in. w terapii kurczu mięśni oczu, twarzy i szyi oraz znalazła zastosowanie w leczeniu i rehabilitacji kurczu mięsni u pacjentów z porazeniem mózgowym.

Podanie toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych wpłynęło na zwiększenie ruchomości oczu, umożliwiło wnioskodawcy rozpoczęcie i zwiększenie zakresu ćwiczeń tych mięśni oraz było konieczne do przywrócenia jego oczom częściowej zdolności pojedynczego widzenia. Zabiegi te były zabiegami rehabilitacyjnymi, niezbędnie związanymi z "ułatwieniem wykonywania czynności życiowych" oraz poprawieniem sprawności. Zabiegi przeprowadzono u wnioskodawcy trzykrotnie: w październiku 2008 r. oraz w lutym i maju 2009 r. Wykonano je odpłatnie w prywatnym ośrodku okulistycznym, na co wnioskodawca posiada stosowne faktury vat i dokumentację medyczną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w ramach przysługującej wnioskodawcy ulgi rehabilitacyjnej może on rozliczyć w zeznaniu podatkowym koszty przeprowadzonych zabiegów (podanie toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych).

Zdaniem wnioskodawcy opisane przez niego wydatki podlegają odliczeniu od dochodu na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i można je rozliczyć w zeznaniu podatkowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Pod pojęciem rehabilitacji wnioskodawca rozumie zorganizowany system działania, obejmujący usprawnienia fizyczne, psychiczne, społeczne i zawodowe. Proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstwa nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanym przywrócić ich społecznie przydatną sprawność. To znaczy, że wydatki na cele rehabilitacyjne to wydatki związane z przywracaniem w możliwie wysokim stopniu sprawności organizmu oraz przystosowaniem osoby niepełnosprawnej do czynnego udziału w życiu społecznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów przeprowadzonych zabiegów. Wniosek w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów zakupu okularów oraz twardych soczewek kontaktowych został rozpatrzony interpretacją indywidualną Znak: IBPB II/1/415-289/10/ASz.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, oraz 30e stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W artykule 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyraźnie wskazał, które wydatki uznaje za "wydatki" poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym.

Przepis ust. 7a stanowi, iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,

8.

utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

10.

opłacenie tłumacza języka migowego,

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a,

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że u wnioskodawcy stwierdzono wysoką krótkowzroczność i niezborność krótkowzroczną w obu oczach, porażenie n. VI w obu oczach, zez zbieżny porażenny z przewagą oka lewego, zez pionowy oka lewego, oczopląs poziomy w obu oczach z przewagą oka prawego, podwójne widzenie (diplopia) w całym polu obuocznego spojrzenia i przymgloną rogówkę (bliznę) w oku prawym.

Ze względu na zaburzenie ruchomości w obu oczach i podwójne widzenie oraz aby częściowo złagodzić niepełnosprawność i zmniejszyć następstwa nieodwracalnych zmian podstawowych funkcji organizmu uznano za konieczne przeprowadzenie u wnioskodawcy serii zabiegów polegających na kilkukrotnym podaniu (iniekcji) toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych oczu. Podanie toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych wpłynęło na zwiększenie ruchomości oczu, umożliwiło wnioskodawcy rozpoczęcie i zwiększenie zakresu ćwiczeń tych mięśni oraz było konieczne do przywrócenia jego oczom częściowej zdolności pojedynczego widzenia. Zabiegi te były zabiegami rehabilitacyjnymi, niezbędnie związanymi z "ułatwieniem wykonywania czynności życiowych" oraz poprawieniem sprawności. Zabiegi przeprowadzono u wnioskodawcy trzykrotnie: w październiku 2008 r. oraz w lutym i maju 2009 r. Wykonano je odpłatnie w prywatnym ośrodku okulistycznym, na co wnioskodawca posiada stosowne faktury vat i dokumentację medyczną. Wnioskodawca oswiadczył, iż jest osobą niepełnosprawną uprawnioną do ulgi rehabilitacyjnej i posiada potwierdzające to dokumenty.

W świetle powołanych powyżej przepisów nalezy stwierdzic, że katalog wydatków rehabilitacyjnych zawarty w art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że jedynie enumeratywnie wymienione wydatki rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu. Ustawodawca określił wyraźnie, które wydatki uważa się za "wydatki" poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawnionych do odliczeń od dochodu. W pkt 6 powyższego przepisu wskazał m.in. odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Z powyższego wynika, że jeżeli istotnie - jak twierdzi wnioskodawca - wskazany zabieg podania toksyny botulinowej "A" do mięśni okoruchowych oczu jest zabiegiem rehabilitacyjnym, wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia od dochodu kwot wydatkowanych na ww. zabieg.

Należy jednak zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują takich pojęć jak "zabiegi rehabilitacyjne" czy "zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne", a co za tym idzie rozstrzygnięcie jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Właściwym do niepodważalnego określenia charakteru przedmiotowej usługi medycznej (czy jest to zabieg leczniczy, czy rehabilitacyjny) jest Minister Zdrowia a nie Minister Finansów.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl