IBPBII/1/415-286/14/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2014 r. (data wpływu do Biura - 4 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) stanowi część międzynarodowej grupy kapitałowej, w skład której wchodzi między innymi Spółka X z siedzibą na Ukrainie.

Z ww. podmiotami funkcjonalnie powiązana pozostaje także mająca siedzibę na terytorium Polski Spółka Y. Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Y brak jest jednak powiązań natury kapitałowej.

Wnioskodawca jest wiodącym w Polsce producentem węży ogrodowych, specjalistycznych systemów rynnowych oraz akcesoriów ogrodniczych. Wnioskodawca prowadzi ponadto eksport na rynki Europy Wschodniej, w tym m.in. na Ukrainę. Dystrybucja produktów Wnioskodawcy na terenie Ukrainy prowadzona jest za pośrednictwem Spółki X. Do sukcesu Spółki X w istotny sposób przyczynił się Pan Z - osoba będąca byłym udziałowcem Spółki X.

W 2011 r. Spółka Y nabyła od byłego udziałowca Spółki X posiadane przez niego udziały w Spółce X, stając się jedynym udziałowcem Spółki X. Jednocześnie, w dniu 24 marca 2011 r., Spółka Y zawarła z byłym udziałowcem Spółki X porozumienie, na mocy którego były udziałowiec spółki X zobowiązał się m.in. do:

* niepodejmowania jakichkolwiek działań i/lub zaniechań, które będą lub mogą być niekorzystne ze względu na uzasadniony interes Spółki X;

* nieprowadzenia działalności konkurencyjnej w stosunku do działalności aktualnie prowadzonej przez Spółkę X (dotyczy to każdej formy działalności konkurencyjnej, prowadzonej zarówno odpłatnie lub nieodpłatnie);

* niezachęcania i nienakłaniania jakiegokolwiek klienta Spółki X do ograniczenia z nią stosunków handlowych;

* nienakłaniania pracowników Spółki X do rozwiązania stosunku pracy,

* zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, jakie dotyczą Spółki X i/lub jej klientów.

Zgodnie z treścią porozumienia w razie naruszenia przez byłego udziałowca Spółki X zobowiązań wskazanych powyżej będzie on zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki Y kary umownej w określonej wysokości za każdy przypadek naruszenia.

W zamian za wywiązywanie się przez byłego udziałowca Spółki X z przyjętych w porozumieniu zobowiązań Spółka Y zobowiązała się do zapłaty na rzecz byłego udziałowca Spółki X odszkodowania płatnego w następujący sposób:

* I rata w terminie do 30 dni od daty podpisania porozumienia,

* kolejne raty przez kolejne 10 lat w okresach kwartalnych (wysokość rat zależna będzie od wpływów netto uzyskiwanych ze sprzedaży określonych towarów przez Spółkę X).

Następnie, w związku z reorganizacją grupy kapitałowej, w dniu 16 grudnia 2013 r. Wnioskodawca nabył od Spółki Y 100% udziałów posiadanych przez nią w Spółce X. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca stał się jedynym udziałowcem Spółki X.

Jednocześnie, w drodze porozumienia zawartego w tym samym dniu pomiędzy Wnioskodawcą, Spółką Y i byłym udziałowcem spółki X (dalej: porozumienie II), doszło także do przeniesienia na Wnioskodawcę wszelkich praw i obowiązków wynikających z uprzednio zawartego przez byłego udziałowca Spółki X i Spółki Y porozumienia. Porozumienie II zawarte zostało przez zainteresowane strony ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2014 r.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca zobowiązany został do wypłaty na rzecz byłego udziałowca Spółki X odszkodowania wynikającego z porozumienia.

Wnioskodawcę i byłego udziałowca Spółki X (poza porozumieniem i porozumieniem II) nie łączy i nigdy nie łączył żaden stosunek prawny, w szczególności stosunek pracy czy stosunek cywilnoprawny. Taki stosunek nie łączył również nigdy byłego udziałowca Spółki X i Spółki Y.

Były udziałowiec Spółki X pozostaje rosyjskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskutek zawarcia przez Wnioskodawcę porozumienia II, a co za tym idzie przejęcia od Spółki Y zobowiązań wynikających z porozumienia, Wnioskodawca zobowiązany jest do działania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypłacanego byłemu Spółki X odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez niego porozumienia II, a co za tym idzie przejęcie od Spółki Y zobowiązań, wynikających z porozumienia, nie spowodowało, że Wnioskodawca zobowiązany będzie do działania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypłacanego byłemu udziałowcowi Spółki X odszkodowania.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zwrócił uwagę na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza w art. 10 ust. 1 zamknięty katalog źródeł przychodów, wśród których wyróżnia się:

* stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1);

* działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);

* pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3);

* działy specjalne produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4);

* najem, dzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6);

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7);

* odpłatne zbycie nieruchomości, praw lub rzeczy ruchomych (art. 10 ust. 1 pkt 8);

* inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Wnioskodawca wskazał, że o ile katalog rodzajów źródeł przychodów pozostaje katalogiem zamkniętym, o tyle poszczególne źródła przychodów, co do zasady, cechują się otwartością - zakres możliwych zdarzeń gospodarczych mieszczących się w ramach danego "grupowania" nie jest precyzyjnie zdefiniowany.

O ww. otwartości, w ocenie Wnioskodawcy, świadczy najlepiej posłużenie się przez ustawodawcę (np. w art. 12 ust. 1 czy art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zwrotem "w szczególności". Co jednak równie istotne, otwartość w ramach danego źródła przychodu nie oznacza przy tym pełnej dowolności w tym zakresie. Jak bowiem powszechnie przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie (co znajduje zresztą uzasadnienie w brzmieniu art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej) o zakwalifikowaniu danego przysporzenia do konkretnego źródła przychodów decydować należy nie tyle w oparciu o brzmienie oświadczeń woli złożonych w tym zakresie przez strony danego stosunku prawnego ale w oparciu o jego istotę. Jeżeli zatem natura danego zobowiązania nosi cechy stosunku prawnego przewidzianego danym źródłem przychodu, brak jest podstaw do kwalifikowania go w sposób odmienny.

A contrario, brak jednoznacznej możliwości przypisania danego zobowiązania do konkretnego źródła przychodu sprawia, iż "sięgnąć" należy po inne źródło przychodu (odpowiadające danemu stosunkowi w sposób pełniejszy).

W kontekście powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, na szczególną uwagę zasługuje fakt, że byłego udziałowca Spółki X i Wnioskodawcę nie łączy i nie łączył nigdy żaden stosunek prawny (formalny czy faktyczny), który uzasadniałby uznanie wypłacanego byłemu udziałowcowi Spółki X przez Wnioskodawcę odszkodowania za przychód z któregokolwiek źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wejście przez Wnioskodawcę w prawa i obowiązki wynikające z porozumienia nie było bowiem efektem nawiązania przez byłego udziałowca Spółki X i Wnioskodawcę np. stosunku pracy czy innego stosunku cywilnoprawnego w rozumieniu art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzasadniającego uznanie go za działalność wykonywaną osobiście, lecz było konsekwencją zawarcia trójstronnego porozumienia, w skutek którego Wnioskodawca przejął zobowiązanie Spółki Y (przejęcie długu) a jednocześnie stał się wierzycielem względem obowiązków byłego udziałowca Spółki X (przelew).

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że wypłacane przez Wnioskodawcę byłemu udziałowcowi Spółki X odszkodowanie stanowi źródło, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: tzw. inne źródło), jako że źródło to w sposób najpełniejszy odpowiada istocie powstałego na skutek zawarcia porozumienia II stosunku prawnego.

W drugiej kolejności, zdaniem Wnioskodawcy, zwrócić należy uwagę na brzmienie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego (...) osoby prawne (...), które dokonują wypłat należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 (...), od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (...) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz (...) w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z powyższego przepisu oraz wcześniejszej analizy w zakresie źródła przychodu, w ocenie Wnioskodawcy, w sposób bezsprzeczny wynika, że skoro wypłacane przez Wnioskodawcę odszkodowanie stanowi dla byłego udziałowca Spółki X przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy. Co za tym idzie, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie działał względem wypłacanego byłemu udziałowcowi Spółki X odszkodowania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. Będzie on co prawda zobowiązany do wystawienia po zakończeniu danego roku podatkowego informacji na formularzu PIT-8C ale nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy w tym zakresie.

Niezależnie od powyższego, niejako z ostrożności procesowej, Wnioskodawca dodatkowo zwrócił uwagę na fakt, że w skutek posiadania przez byłego udziałowca Spółki X statusu polskiego nierezydenta podatkowego zastosowanie znaleźć powinien również art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Okoliczność rosyjskiej rezydencji podatkowej byłego udziałowca Spółki X sprawia z kolei, że umową, która powinna znaleźć zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym jest umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, a w szczególności przepis art. 19.

I tak, jak stanowi ww. artykuł (zatytułowany "inne dochody"), "części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie."

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że gdyby nawet uznać, że na Wnioskodawcy ciążą w świetle polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązki płatnika w zakresie odszkodowania wypłacanego byłemu udziałowcowi Spółki X, zobowiązanie nałożone na Polskę w zakresie respektowania przepisów umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej skutkować powinno wyłączeniem po stronie Polski takiego prawa, a w konsekwencji również ewentualnego obowiązku Wnioskodawcy w tym zakresie. Jedynym państwem, które rościć sobie może prawo do opodatkowania odszkodowania jest bowiem, zgodnie z art. 19 ww. umowy, Rosja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-287/13/ASz.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są "inne źródła". Do tej kategorii źródła należy zaliczyć te wszystkie przychody, które nie mieszczą się w jednej z kategorii źródeł szczegółowo określonych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 ustawy.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca stanowi część międzynarodowej grupy kapitałowej, w skład której wchodzi między innymi Spółka X z siedzibą na Ukrainie. Z ww. podmiotami funkcjonalnie powiązana pozostaje także mająca siedzibę na terytorium Polski Spółka Y. Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Y brak jest jednak powiązań natury kapitałowej.

Wnioskodawca prowadzi eksport na rynki Europy Wschodniej, w tym m.in. na Ukrainę. Dystrybucja produktów Wnioskodawcy na terenie Ukrainy prowadzona jest za pośrednictwem Spółki X. Do sukcesu Spółki X w istotny sposób przyczynił się Pan Z - osoba będąca byłym udziałowcem Spółki X.

W 2011 r. Spółka Y nabyła od byłego udziałowca Spółki X posiadane przez niego udziały w Spółce X, stając się jedynym udziałowcem Spółki X. Jednocześnie, w dniu 24 marca 2011 r., Spółka Y zawarła z byłym udziałowcem Spółki X porozumienie, na mocy którego były udziałowiec spółki X zobowiązał się m.in. do:

* niepodejmowania jakichkolwiek działań i/lub zaniechań, które będą lub mogą być niekorzystne ze względu na uzasadniony interes Spółki X;

* nieprowadzenia działalności konkurencyjnej w stosunku do działalności aktualnie prowadzonej przez Spółkę X (dotyczy to każdej formy działalności konkurencyjnej, prowadzonej zarówno odpłatnie lub nieodpłatnie);

* niezachęcania i nienakłaniania jakiegokolwiek klienta Spółki X do ograniczenia z nią stosunków handlowych;

* nienakłaniania pracowników Spółki X do rozwiązania stosunku pracy,

* zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, jakie dotyczą Spółki X i/lub jej klientów.

Zgodnie z treścią porozumienia w razie naruszenia przez byłego udziałowca Spółki X zobowiązań wskazanych powyżej będzie on zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki Y kary umownej w określonej wysokości za każdy przypadek naruszenia.

W zamian za wywiązywanie się przez byłego udziałowca Spółki X z przyjętych w porozumieniu zobowiązań Spółka Y zobowiązała się do zapłaty na rzecz byłego udziałowca Spółki X odszkodowania płatnego w następujący sposób:

* I rata w terminie do 30 dni od daty podpisania porozumienia,

* kolejne raty przez kolejne 10 lat w okresach kwartalnych (wysokość rat zależna będzie od wpływów netto uzyskiwanych ze sprzedaży określonych towarów przez Spółkę X).

Następnie, w związku z reorganizacją grupy kapitałowej, w dniu 16 grudnia 2013 r. Wnioskodawca nabył od Spółki Y 100% udziałów posiadanych przez nią w Spółce X.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca stał się jedynym udziałowcem Spółki X.

Jednocześnie, w drodze porozumienia zawartego w tym samym dniu pomiędzy Wnioskodawcą, Spółką Y i byłym udziałowcem spółki X (dalej: porozumienie II), doszło także do przeniesienia na Wnioskodawcę wszelkich praw i obowiązków wynikających z uprzednio zawartego przez byłego udziałowca Spółki X i Spółki Y porozumienia. Porozumienie II zawarte zostało przez zainteresowane strony ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2014 r.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca zobowiązany został do wypłaty na rzecz byłego udziałowca Spółki X odszkodowania wynikającego z porozumienia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcę z byłym udziałowcem Spółki X nie łączy żaden stosunek prawny (umowa o pracę, umowa cywilnoprawna). Wnioskodawca wskazał również, że taki stosunek nigdy nie łączył byłego udziałowca Spółki X ze Spółką Y, od której Wnioskodawca nabył 100% udziałów i w konsekwencji został zobowiązany do wypłaty byłemu udziałowcy przedmiotowego odszkodowania.

Skoro zatem byłego udziałowca Spółki X nie łączył nigdy żaden stosunek prawny z Wnioskodawcą, to tym samym odszkodowania wypłaconego byłemu udziałowcy Spółki X przez Wnioskodawcę nie można zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy ani też do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, czy też do innej kategorii przychodów wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. świadczenie stanowi zatem przychód z tzw. innych źródeł. Tym samym - w sytuacji przejęcia przez Wnioskodawcę zobowiązań wobec byłego udziałowca Spółki X #8722; ww. świadczenie stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest jedynie wypełnić obowiązek nałożony przez art. 42a powołanej ustawy, czyli wystawić informacje PIT-8C, w której należy wykazać wartość wypłacanego odszkodowania jako przychód z innych źródeł, jednak nie jest on zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za prawidłowe, nie odniósł się do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zasad opodatkowania przedmiotowego świadczenia na mocy umowy zawartej w dniu 22 maja 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569), na którą powołał się Wnioskodawca w dalszej części uzasadnienia swego stanowiska, gdyż w tej sytuacji analiza postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.