IBPBII/1/415-284/13/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń współfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, otrzymanych przez pracowników i emerytów (byłych pracowników) z tytułu uczestnictwa w wycieczce zorganizowanej przez pracodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń współfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, otrzymanych przez pracowników i emerytów (byłych pracowników) z tytułu uczestnictwa w wycieczce zorganizowanej przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zakład pracy (dalej: Wnioskodawca) organizuje wycieczkę dla swoich obecnych i byłych pracowników (emerytów).

Koszt wycieczki częściowo pokryją pracownicy i emeryci z własnych środków, a częściowo zostanie dofinansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Dofinansowanie z funduszu świadczeń socjalnych będzie uzależnione od sytuacji materialnej i rodzinnej uczestników tzn. od dochodów w gospodarstwie domowym pracownika.

Pracodawca w ramach racjonalizacji wydatków z funduszu socjalnego nie będzie korzystać z usługi biura turystycznego, a sam jako administrator funduszu zorganizuje wycieczkę.

Będzie tym samym pośredniczył w udostępnianiu różnych usług obejmujących wynajem autokaru, usługi hotelowe, gastronomiczne, przewodników miejskich i wstępy do obiektów zabytkowych i kulturalnych.

Pracodawca nie będzie uzyskiwał żadnego wynagrodzenia z tytułu organizacji ww. wycieczki. Nie będzie doliczał żadnej marży za jej organizację.

Koszt wycieczki pokryty będzie w całości z konta funduszu socjalnego, na które pracownicy wpłacać będą swoją część należności za wycieczkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, kiedy zakład pracy jako administrator zakładowego funduszu świadczeń socjalnych organizuje wycieczkę (dla pracowników i emerytów) - dofinansowaną ze środków tegoż funduszu (przy założeniu, że dofinansowanie to będzie zróżnicowane w zależności od sytuacji materialnej i rodzinnej pracownika) - bez pośrednictwa biura podróży i wykupi usługi turystyczne bezpośrednio u sprzedawców usług (hotele, transport, gastronomia, przewodnicy, bilety wstępów do obiektów itp.), traktowane będzie jako świadczenie pieniężne na rzecz pracownika/emeryta i w związku z tym korzysta ze zwolnienia z podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 - do kwoty 2.280,00 zł/rok (w stosunku do emeryta) i pkt 67 - do kwoty 380,00 zł /rok (w stosunku do pracownika).

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie na rzecz pracowników i emerytów w postaci wycieczki dofinansowywanej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przy zróżnicowaniu kwoty dofinansowania (w zależności od sytuacji materialnej i rodzinnej) - stanowi świadczenie pieniężne i (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych - do kwoty 380,00 zł/rok dla pracownika i (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy) - do kwoty 2.280,00 zł/rok dla emeryta.

Zakup wycieczki mieści się w ramach dozwolonych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych form wypoczynku. Fundusz socjalny może zatem przeznaczyć swoje środki na organizację wycieczki.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma żadnej różnicy dla uczestnika wycieczki, kto jest jej organizatorem. Otrzymuje on bowiem taki sam pakiet usług (noclegi, wynajem autokaru, wyżywienie, obsługę przewodnika, wstępy do obiektów kulturalnych) w całości stanowiących wycieczkę.

Jeżeli więc zakup wycieczki w biurze podróży ze środków funduszu socjalnego jest zwolnione z opodatkowania do kwoty 380,00 zł w skali roku (interpretacja indywidualna znak: DD3/033/47/ILG/11/PK-341), to tym samym regulacjom podlegać będzie zakup usług turystycznych bezpośrednio u usługodawców turystycznych za pośrednictwem zakładu pracy będącym administratorem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wnioskodawca podkreślił, że w każdym z tych przypadków efekt finalny - czyli wycieczka dla pracownika - będzie tak samo spełniony.

Wnioskodawca wskazał, że nie będzie doliczał marży do cen usługodawców, a rozliczenie wycieczki nastąpi według stanu faktycznego i cen zawartych na fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu podatnika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń czy też świadczeń pieniężnych otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.

Przy czym zwolnieniem tym objęte są świadczenia o wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady przeznaczenia środków tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - Dz. U. z 2012 r. Nr 70, poz. 502 z późn. zm.).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Należy podkreślić, iż zwolnienie przedmiotowe określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wyłącznie świadczenia rzeczowe i pieniężne.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakalcowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380,00 zł w skali roku podatkowego.

Ponadto należy podkreślić, iż użyte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie "sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych" oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł Z kolei art. 30 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy stanowi, iż z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności.

Z analizy treści powołanych wyżej przepisów wynika, iż zwolnienie świadczeń otrzymywanych przez emerytów i rencistów ma szeroki zakres. Dotyczą one bowiem wszystkich świadczeń otrzymywanych w związku z uprzednio łączącym emeryta i rencistę stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracą nakładczą i spółdzielczym stosunkiem pracy. Ważne jest, aby beneficjentem świadczenia była osoba, która posiada status emeryta lub rencisty oraz, aby udzielone tym osobom świadczenie wynikało z uprzednio łączącego ich stosunku służbowego, czy stosunku pracy (stosunków pokrewnych).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca organizuje wycieczkę dla swoich obecnych i byłych pracowników (emerytów).

Koszt wycieczki częściowo pokryją pracownicy i emeryci z własnych środków, a częściowo zostanie dofinansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Dofinansowanie z funduszu świadczeń socjalnych będzie uzależnione od sytuacji materialnej i rodzinnej uczestników, tzn. od dochodów w gospodarstwie domowym pracownika.

Pracodawca w ramach racjonalizacji wydatków z funduszu socjalnego nie będzie korzystać z usługi biura turystycznego, a sam jako administrator funduszu zorganizuje wycieczkę.

Będzie tym samym pośredniczył w udostępnianiu różnych usług związanych z organizacją tejże wycieczki. Pracodawca nie będzie uzyskiwał żadnego wynagrodzenia z tytułu organizacji ww. wycieczki. Nie będzie doliczał żadnej marży za jej organizację.

Koszt wycieczki pokryty będzie w całości z konta funduszu socjalnego, na które pracownicy wpłacać będą swoją część należności za wycieczkę.

Przenosząc wskazane uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane od pracodawcy czy też byłego pracodawcy dotyczące m.in. finansowania wypoczynku (także wycieczki). Limity odliczenia dla pracowników czy też byłych pracowników określają odpowiednio przywołane powyżej przepisy. Opisane we wniosku świadczenia pracodawcy czy też byłego pracodawcy polegało w istocie na dokonaniu dofinansowania do wycieczki (jej poszczególnych elementów składowych). Czyli de facto miało charakter pieniężny. Bez znaczenia dla omawianego zwolnienia pozostaje fakt, czy pracodawca organizuje wycieczkę we własnym zakresie czy też wykupuje wycieczkę od innego podmiotu gospodarczego (biura podróży).

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.