IBPBII/1/415-283/11/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, póz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 17 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów członka Rady Zatrudnienia - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów członka Rady Zatrudnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Urząd Pracy jest jednostką organizacyjną miasta funkcjonującą jako samorządowa jednostka budżetowa. Urząd Pracy realizuje zadania określone w ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W ramach tych zadań Urząd Pracy organizuje szkolenia dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia. Szkolenia członków Powiatowej Rady Zatrudnienia organizowane są na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 23 ust. 7 oraz art. 108 ust. 1 pkt 6) jak również zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie rad zatrudnienia z dnia 6 października 2004 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 2281)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urząd Pracy powinien pobrać zaliczkę na podatek od nieodpłatnego świadczenia z tytułu szkolenia członków Powiatowej Rady Zatrudnienia oraz Urząd powinien sporządzać i przekazać członkom Powiatowej Rady Zatrudnienia informację o wysokości uzyskanego nieodpłatnego świadczenia z tytułu udziału w szkoleniu finansowym z Funduszu Pracy, jeżeli tak to, jaką informację powinien sporządzić Urząd (Pit-11 czy Pit-8C).

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd nie powinien pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od nieodpłatnego świadczenia z tytułu szkolenia członka Powiatowej Rady Zatrudnienia, gdyż świadczenie to jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Szkolenia członków Powiatowej Rady Zatrudnienia organizowane są na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 23 ust. 7 oraz art. 108 ust. 1 pkt 6) jak również zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie rad zatrudnienia z dnia 6 października 2004 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 2281) a zatem świadczenia te są wolne od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: " art. 21 ust. 1 pkt 118 -

Wolne od podatku dochodowego są:

wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

W cytowanym powyżej artykule wyraźnie w punkcie b określone jest zwolnienie nieodpłatnych świadczeń z tytułu szkoleń otrzymanych na podstawie ustawy o promocji a przecież członkowie rady zatrudnienia nieodpłatne świadczenie z tytułu szkolenia otrzymują na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia (...) oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. Tylko i wyłącznie ustawa o promocji zatrudnienia (...) nakłada obowiązek na Urząd Pracy organizowania i finansowania z Funduszu Pracy tych szkoleń.

Wnioskodawca uważa, że Urząd nie powinien sporządzać i przekazywać członkom Powiatowej Rady Zatrudnienia informacji o wysokości uzyskanego nieodpłatnego świadczenia z tytułu udziału w szkoleniu finansowanym z Funduszu Pracy w danym roku podatkowym (PIT-11 czy PIT-8C), gdyż świadczenia te są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118b (interpretacja z 16 listopada 2010 r. IBPBII/1/415-703/1O/MK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powiatowa Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie Rad Zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Rozporządzenie w § 8 stanowi, iż Rada Zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z § 9 Rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków Powiatowych Rad Zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego świadczenia otrzymane przez bezrobotnych. Zwolnienie na tej podstawie zostało wprowadzone z dniem 1 maja 2004 r. a związane było z wprowadzeniem stosownych świadczeń dla bezrobotnych przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004, Nr 99, poz. 1001). Zwolnienie na tej postawie obejmuje tylko wyraźnie wymienione w przepisie przychody.

I tak art. 21 ust. 1 pkt 118 mówi, że wolne od podatku dochodowego są: wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

W związku z tym, wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na inne cele niż wyżej wskazane nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Także świadczenia pieniężne np. refundacje - nawet, jeśli będą związane z ww celami, nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Ponadto ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 1 ust. 1 określa, iż ww ustawa dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej.

Dodatkowo w art. 2 ust. 1 pkt 37 znajdujemy definicje szkolenia i są to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Oczywistym, więc jest, że szkolenia, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z pośród świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku ze szkoleniem, można zwolnic od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten mówi o tym, że ww zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Art. 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Wzór informacji, o której mowa w przepisie cytowanym powyżej, został określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445 z późn. zm.).

W świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia należy zatem stwierdzić, iż członkowie Rady Zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci możliwości uczestnictwa w szkoleniach przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety i inne należności za czas podróży służbowej otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami. W tym zakresie nie mieszczą się jednak szkolenia będące nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie Rady Zatrudnienia.

Z uwagi na powyższe, Urząd Pracy jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.