IBPBII/1/415-282/13/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia otrzymanego w związku z naruszeniem dóbr osobistych - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia otrzymanego w związku z naruszeniem dóbr osobistych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 27 stycznia 2012 r. z powództwa Wnioskodawczyni przeciwko byłemu pracodawcy, pozwany został zobowiązany przez Sąd Rejonowy do wypłacenia powódce (Wnioskodawczyni):

Obie kwoty Wnioskodawczyni otrzymała przelewem z dnia 2 kwietnia 2012 r.

Z tytułu odprawy pieniężnej, tj. od kwoty 5,507,01 zł, został odprowadzony podatek od wynagrodzenia, natomiast kwota 10.000,00 zł została w całości przelana na konto Wnioskodawczyni, bez odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego.

W dniu 19 lutego 2013 r. Wnioskodawczyni udała się do urzędu skarbowego w celu uzyskania informacji, czy musi odprowadzić podatek o zasądzonej kwoty z tytułu zadośćuczynienia w związku z naruszeniem dóbr osobistych. Jednak nie otrzymała odpowiedzi na zadanie pytanie, otrzymała natomiast ulotkę Krajowej Informacji Podatkowej, wraz z numerem telefonu.

W trakcie rozmowy telefonicznej, po przedstawieniu przez Wnioskodawczynię prośby o poradę, otrzymała odpowiedź, iż - w związku z wyrokiem Sądu wydanym w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej i przyznającym jej ww. odszkodowania - od zadośćuczynienia nie musi odprowadzać podatku.

Po tej rozmowie Wnioskodawczyni zastanawiała się, czy właściwe przekazała telefonicznie zaistniały problem, dlatego też postanowiła zwrócić się z zapytaniem w formie pisemnej i jeszcze raz opisać zaistniały stan faktyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku dochodowego od kwoty 10.000,00 zł otrzymanej tytułem zadośćuczynienia w związku z naruszeniem dóbr osobistych.

Po zapoznaniu się z aktami prawnymi dotyczącymi zwolnień podatkowych, Wnioskodawczyni uważa, że nie musi odprowadzić podatku od kwoty zadośćuczynienia przyznanej jej przez Sąd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Kwestie dotyczące stosunku pracy zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 111 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika (tekst jedn.: dobre imię itp.).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego.

Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Z kolei zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, które zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej. Przy czym nie korzystają ze zwolnienia odszkodowania otrzymane z związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ani odszkodowania dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono czyli tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą stanowiącą poniesienie straty, a nie dotyczącą utraconych korzyści. Bowiem specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie bądź zadośćuczynienie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat niż odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 27 stycznia 2012 r. z powództwa Wnioskodawczyni przeciwko byłemu pracodawcy, pozwany - na podstawie wyroku Sądu Rejonowego - został zobowiązany do wypłacenia Wnioskodawczyni):

* kwoty 10.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia w związku z naruszeniem dóbr osobistych oraz

* kwoty 5,507,01 zł z tytułu odprawy pieniężnej w związku z ustaniem stosunku pracy, z przyczyn niedotyczących pracownika, stanowiącej trzymiesięczne wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi, czy jest zwolnione z opodatkowania zadośćuczynienie otrzymane w związku z naruszeniem dóbr osobistych.

W ocenie Wnioskodawczyni ww. zadośćuczynienie jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, wskazany przez Wnioskodawczynię art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż Kodeks pracy (ani żadne inne przepisy prawa) nie określają wysokości lub zasad ustalania wysokości odszkodowań czy zadośćuczynień związanych z naruszeniem art. 111 Kodeksu pracy, dotyczącego dóbr osobistych pracownika.

Jednakże w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, na podstawie którego zwolnione z opodatkowania są m.in. zadośćuczynienia z tytułu poniesionych przez poszkodowanego szkód (w tym zadośćuczynienie otrzymane w związku z naruszeniem dóbr osobistych), otrzymane na podstawie wyroku Sądu - do wysokości określonej w tym wyroku.

Powyższe oznacza, że rację ma Wnioskodawczyni, iż wskazane zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia. Przy czym podstawą zwolnienia jest inny przepis niż wskazany przez Wnioskodawczynię. To jednak nie ma wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.