IBPBII/1/415-277/14/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura - 1 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że w wyroku rozwodowym z 2010 r. sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem powódce (matce). Matka z synem mieszka obecnie w Ż., a Wnioskodawca mieszka w miejscowości C. Wnioskodawca regularnie realizuje wyznaczone przez sąd kontakty z dzieckiem zabierając syna do siebie. W skali minionego roku Wnioskodawca wychowywał syna łącznie przez około 2,5 miesiąca. Kosztami utrzymania dziecka sąd obciążył oboje rodziców. W związku z tym, Wnioskodawca regularnie płaci alimenty na dziecko. Między nim a jego byłą żoną nie ma żadnego porozumienia i jakiegokolwiek dialogu, więc Wnioskodawca zakłada, że ulga ta przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych, czyli po 50%.

Wnioskodawca w rozmowie telefonicznej uzyskał potwierdzenie swojego stanowiska. Wnioskodawca poprosił o szybką odpowiedź z uwagi na termin złożenia zeznania rocznego do końca kwietnia br.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w powyżej opisanej sytuacji skorzystać z ulgi 50% z tytułu wychowywania dziecka. Jeśli nie, to w jakiej proporcji przysługuje Wnioskodawcy ta ulga.

Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu 50% tej ulgi, gdyż cytowany z wyroku rozwodowego zapis oznacza, że nie został on pozbawiony władzy rodzicielskiej przez sąd. Wnioskodawca wskazuje, że naturalną konsekwencją orzeczenia rozwodu jest powierzenie władzy rodzicielskiej jednej ze stron, co pociąga za sobą automatycznie ograniczenie (nie pozbawienie) wykonywania jej przez drugą stronę. Wnioskodawca płaci alimenty i - jak to ujął - "regularnie" wychowuje dziecko, tj. przez 2 tygodnie ferii zimowych, 2 razy po 2 tygodnie wakacji letnich oraz co drugi weekend od piątku do niedzieli wieczorem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Artykuł 27f ust. 2c ustawy, stanowi natomiast, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z przepisu art. 27f ust. 7 ustawy wynika, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki, tj.:

* osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,

* wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nimi zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,

* wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),

* w roku podatkowym uzyskali dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko oraz że rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka tylko jednemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez tego rodzica, to rodzic ten ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzic dziecka może odliczyć od podatku w całości.

Jeżeli jednak w roku kalendarzowym w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców (bo żadne z nich nie jest jej pozbawione), to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Przy czym podkreślić trzeba, że w sytuacji gdy władza rodzicielska przysługiwała tylko przez część roku, to prawo do ulgi przysługuje w proporcji wskazanej w przywołanym powyżej art. 27f ust. 3 ustawy.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych.

Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem ewentualny brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z treści wniosku wynika, że w wyroku rozwodowym z 2010 r. sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem matce, tj. byłej żonie Wnioskodawcy. Wnioskodawca regularnie realizuje wyznaczone przez sąd kontakty z dzieckiem zabierając syna do siebie. W skali minionego roku Wnioskodawca wychowywał syna łącznie przez około 2,5 miesiąca. Kosztami utrzymania dziecka sąd obciążył oboje rodziców. W związku z tym, Wnioskodawca regularnie płaci alimenty na dziecko. Między nim a jego byłą żoną nie ma żadnego porozumienia i jakiegokolwiek dialogu w sprawie ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

Przenosząc przytoczone przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że skorzystanie z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej przez rodziców dziecka (małoletniego - jak w omawianej sytuacji) wymaga spełnienia wszystkich ustanowionych przez ww. przepisy warunków. Oznacza to, że oprócz wykonywania władzy rodzicielskiej, której kwestię porusza Wnioskodawca wskazując, że nie została mu odebrana władza rodzicielska - Wnioskodawca powinien spełnić wszystkie pozostałe przesłanki, jak w szczególności: wskazany limit dochodu dla małżonków niepozostających w związku małżeńskim, rozliczenie dochodów według zasad ogólnych, czy wykazanie podatku. Należy również podkreślić, że z wniosku nie wynika, że ma miejsce zgodne oświadczenie woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia. W takiej sytuacji - zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach, tj. po 50%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja - stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) - została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Odnosząc się do prośby Wnioskodawcy o szybką pisemną odpowiedź należy wskazać, że zgodnie z art. 14d ww. Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4. W niniejszej sprawie oznacza to, że wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej powinno nastąpić nie później niż 1 lipca 2014 r. Organ jednocześnie informuje, że rozpatrzenie złożonego przez Wnioskodawcę wniosku nastąpiło zgodnie z kolejnością wpływu do Biura, bez zbędnej zwłoki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.