IBPBII/1/415-274/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 marca 2014 r. (wpływ do Biura - 1 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 16 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 6 czerwca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-274/14/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 16 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i jest to jedyny jego dochód. W 2013 r. osiągnął przychód w wysokości 85.436,50 zł.

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę i również jest to jej jedyne źródło dochodu. W 2013 r. osiągnęła przychód w wysokości 41.211,90 zł.

Związek małżeński trwał przez cały 2013 r.

Wnioskodawczyni wraz z mężem mają jednego syna w wieku 10 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej bez względu na wysokość wygenerowanego wspólnego z mężem dochodu.

Wnioskodawczyni uważa, iż może skorzystać z ulgi prorodzinnej, gdyż z mężem nie mają prawa do wspólnego opodatkowania, a dochód jaki Wnioskodawczyni osiągnęła w 2013 r. to kwota 41.211,90 zł wiele niższa od obowiązującego limitu w wysokości 112.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Z przepisu art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy wynika, iż odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Przepis art. 27f ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i jest to jedyny jego przychód. W 2013 r. osiągnął przychód w wysokości 85.436,50 zł.

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę i również jest to jej jedyne źródło dochodu. W 2013 r. osiągnęła przychód w wysokości 41.211,90 zł.

Związek małżeński trwał przez cały 2013 r.

Wnioskodawczyni wraz z mężem mają jednego syna w wieku 10 lat.

Należy zauważyć, iż ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) oraz wyżej cyt. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości odliczenia od zryczałtowanego podatku dochodowego opłacanego m.in. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych ulgi na dzieci. Dlatego też prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodu ewidencjonowanego mąż Wnioskodawczyni nie ma możliwości odliczenia od podatku ulgi rodzinnej na 10-letniego syna. Możliwość taką ma natomiast Wnioskodawczyni, która w 2013 r. osiągnęła przychód z tytułu stosunku pracy w wysokości 41.211,90 zł, pomimo, że mąż Wnioskodawczyni w 2013 r. osiągnął przychód w wysokości 85.436,50 zł. Przychodu męża (który w przypadku ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest równy dochodowi) nie sumuje się z dochodami Wnioskodawczyni - żony a która to suma dochodów małżonków ma wpływ na prawo do odliczenia tzw. ulgi prorodzinnej. Wynika to bowiem wprost z treści art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwany przez męża dochód nie jest bowiem dochodem, o którym mowa w art. 27, art. 30b i art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.