IBPBII/1/415-274/11/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczenia tytułem ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczenia tytułem ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką pełnoletniego dziecka, uczącego się, które w 2010 r. uzyskało przychód w kwocie 3.897,96 zł, koszty - 569,54 zł, dochód w kwocie 3.328,42 zł. Od powyższego dochodu potrącono składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 525,29 zł. Dochód po potrąceniu ww. składek stanowi kwotę 2.803,13 zł. Wnioskodawczyni w urzędzie skarbowym uzyskała informację, iż jednym z warunków skorzystania z ulgi prorodzinnej jest to, aby dziecko nie osiągnęło dochodu przekraczającego kwoty 3.089 zł (przed potrąceniem składki na ubezpieczenie społeczne). Dziecko wnioskodawczyni osiągnęło tak rozumiany dochód w kwocie 3.328,42 zł, tym samym ulga jej nie przysługuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przez dochód dziecka należy rozumieć kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy przychodem i kosztami ich uzyskania czy też kwotę uwzględniającą składki na ubezpieczenie społeczne.

Zdaniem wnioskodawczyni, można skorzystać z ulgi prorodzinnej, jeżeli w roku podatkowym dziecko nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości 3.089 zł W ocenie wnioskodawczyni dochód podlegający opodatkowaniu stanowi kwotę będącą różnicą pomiędzy przychodem i kosztami ich uzyskania, po uwzględnieniu (odjęciu) składki na ubezpieczenie społeczne. Tak obliczony dochód dziecka stanowiłby kwotę 2.803,13 zł. Tym samym, zdaniem wnioskodawczyni, nabyła ona prawo odliczenia ulgi prorodzinnej w kwocie 1.112,04 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Na podstawie art. 27f ust. 3 powyższej ustawy w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Artykuł 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci.

Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Na podstawie art. 27f ust. 6 powyższej ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jednocześnie art. 6 ust. 9 powyższej ustawy stanowi, iż zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jak z powyższego wynika, z ulgi o której mowa powyżej mogą skorzystać podatnicy wychowujący w roku podatkowym m.in. dzieci pełnoletnie, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy: dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (w 2010 r. - to kwota 3.089 zł), z wyjątkiem renty rodzinnej.

Stosownie zaś do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak z powyższych przepisów wynika ustawodawca jasno w treści ustawy podatkowej zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając jednocześnie w treści art. 26 powołanej ustawy od tegoż dochodu - podstawę opodatkowania (podstawę obliczenia podatku). I tak, podstawę opodatkowania stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczonych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Określając natomiast warunki uprawniające do skorzystania z ulgi prorodzinnej wnioskodawca wyraźnie odesłał do kwoty dochodu (a nie podstawy opodatkowania). Zatem, aby ustalić czy istnieje uprawnienie do skorzystania z ww. ulgi należy od przychodu dziecka odliczyć jedynie koszty uzyskania przychodu. Wynik takiego działania - to dochód podlegający opodatkowaniu, od którego można dokonać odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i wówczas ustalona zostanie podstawa obliczenia podatku (podstawa opodatkowania).

W związku z powyższym nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż dochodem jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą przychodu a sumą kosztów ich uzyskania i kwoty składki na ubezpieczenie społeczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż kwota uzyskanego przez dziecko w 2010 r. dochodu wynosi 3.328,42 zł, a nie jak twierdzi wnioskodawczyni - 2.803,13 zł, tj. różnica pomiędzy kwotą 3.328,42 zł a kwotą składek na ubezpieczenie społeczne 525,29 zł. Zatem w przedmiotowej sprawie pełnoletnie dziecko wnioskodawczyni uczące się osiągnęło w 2010 r. dochód przekraczający kwotę 3.089 zł.

Dochód uzyskany w 2010 r. przez dziecko ma wpływ na możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej bądź jej brak, bowiem z ulgi, o której mowa powyżej, mogą skorzystać podatnicy wychowujący w roku podatkowym dzieci, jeżeli dzieci te, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych ustawą, nie uzyskały dochodów przekraczających ustawowy limit, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zatem aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ww. ustawy należy:

* osiągnąć dochody opodatkowane według skali podatkowej, określonej w art. 27 ww. ustawy,

* wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione m.in. dzieci do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku dzieci te nie uzyskiwały dochodów podlegających opodatkowaniu w kwocie przekraczającej określony limit, z wyjątkiem renty rodzinnej,

* wykazać podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pełnoletnie, uczące się dziecko wnioskodawczyni w 2010 r. uzyskało - jak wykazano powyżej, wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni - dochód w kwocie 3.328.42 zł (a nie w kwocie 2.803,13 zł). Uzyskanie przez pełnoletnie dziecko dochodu w takiej kwocie pozbawia wnioskodawczynię możliwości skorzystania w 2010 r. z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f powołanej ustawy. Dziecko uzyskało bowiem dochód przekraczający kwotę 3.089 zł, tj. kwotę o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.