IBPBII/1/415-258/13/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup bezglutenowych artykułów żywnościowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup bezglutenowych artykułów żywnościowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rodzicem dziecka posiadającego orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 28 października 2011 r. Od września 2011 r. zdiagnozowano u syna Wnioskodawcy chorobę zwaną celiakią. Jest to choroba trzewna, trwająca całe życie i charakteryzuje się nietolerancją glutenu czyli białka zawartego w zbożach (pszenicy, życie, jęczmieniu, owsie).

W efekcie toksycznego działania glutenu wchłanianie pokarmów jest upośledzone, co prowadzi do występowania różnorodnych objawów klinicznych. U syna Wnioskodawcy były to częste (nawet 2 i 3 razy w miesiącu) biegunki, wymioty, itp. Jedyną metodą leczenia celiakii jest stosowanie przez całe życie diety bezglutenowej. Potrzebne do stosowania diety bezglutenowej produkty są bardzo drogie, bo produkuje się je pod specjalnym nadzorem w wyspecjalizowanych firmach i kupuje przeważnie w sklepach z tzw. zdrową żywnością. Nawet produkty z natury bezglutenowe (jak np. ryż) nie mogą być pakowane na tej samej linii do pakowania po mące czy po kaszy - bez uprzedniego oczyszczenia i mycia linii produkcyjnej. Osobie chorej na celiakię szkodzi także opłatek, czy Komunia Święta i dlatego produkowane są specjalne wersje bezglutenowe. Wnioskodawca miesięcznie wydaje na ww. produkty bardzo dużo pieniędzy, nawet ponad 500 zł (oprócz produktów z natury bezglutenowych, jak np. ziemniaki, świeże mleko, owoce, warzywa, itp.).

Stosowanie diety bezglutenowej to jednocześnie leczenie i rehabilitacja. Poza utrudnieniami podczas dalszej podróży czy wycieczki (bo trzeba zabierać ze sobą bezglutenowe jedzenie) syn Wnioskodawcy może normalnie funkcjonować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć wydatki na produkty bezglutenowe od dochodu.

Wnioskodawca uważa, ze powinien odliczyć ww. wydatki od dochodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca ma na utrzymaniu dziecko posiadające orzeczenie

o niepełnosprawności i zdiagnozowaną chorobą zwaną celiakią. Jedyną metodą leczenia celiaki jest stosowanie przez całe życie diety bezglutenowej. Jednak produkty stosowane w ww. diecie są bardzo drogie, gdyż produkuje się je pod specjalnym nadzorem w wyspecjalizowanych firmach i kupuje przeważnie w sklepach z tzw. zdrową żywnością. Wnioskodawca miesięcznie wydaje na ww. produkty nawet ponad 500 zł (oprócz produktów z natury bezglutenowych, jak np. ziemniaki, świeże mleko, owoce, warzywa, itp.). Stosowanie diety bezglutenowej to jednocześnie leczenie i rehabilitacja.

W przedstawionym stanie faktycznym prawa do ulgi rehabilitacyjnej należy ocenić poprzez analizę w szczególności przepisu art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy. Stanowi on, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji "leku" - a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.). Z definicji tych wynika, że:

* lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;

* lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;

* lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;

* produktem leczniczym jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Z treści analizowanego przepisu art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że odliczeniu podlegają wydatki na leki.

Dieta bezglutenowa, jaką musi stosować syn Wnioskodawcy, wiąże się z zakupem produktów spożywczych bezglutenowych m.in. takich jak: chleb, makaron, ciasta, ziemniaki, świeże mleko, owoce, warzywa i inne nie zawierające glutenu.

W świetle powyższych przepisów nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, iż stosowanie diety bezglutenowej to jednocześnie leczenie i rehabilitacja. Ww. artykuły spożywcze bowiem nie spełniają warunków określonych w definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, tj. nie są lekiem. Zatem, wydatki poniesione na ww. produkty nie spełniają warunku określonego w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również wśród pozostałych wydatków enumeratywnie przez ustawodawcę wymienionych, jako wydatki na cele rehabilitacyjne, nie ma wydatków dotyczących żywienia. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania omawianej ulgi z tytułu wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na zakup produktów bezglutenowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała