IBPBII/1/415-250/10/MZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 maja 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-250/10/MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego z tytułu prowadzenia zawodów sportowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ekwiwalent sędziowski stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Do tych przychodów zalicza się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Wnioskodawca jako płatnik od dnia 1 stycznia 2009 r. przejął w imieniu klubów zrzeszonych w Stowarzyszeniu wypłacanie ekwiwalentów sędziowskich. Wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnego rodzaju umowy.

Według wykazu obsad sędziowskich stosuje się delegowanie na mecz sędziego, który wykonane czynności potwierdza na druku delegacji. Suma delegacji w danym miesiącu jest podstawą wystawienia przez sędziego rachunku na wnioskodawcę.

W związku z powyższym, wnioskodawcy znana jest miesięczna kwota należna poszczególnym sędziom za wykonane czynności. Zdarzają się przypadki, że jest ona mniejsza niż 200 zł w danym miesiącu.

Rachunki sędziowskie wystawiane od początku 2009 r. do chwili obecnej w wysokości do 200 zł miesięcznie były opodatkowane ryczałtowo w wysokości 18%, bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Natomiast podatek z rachunków sędziowskich, których suma w ciągu miesiąca przekraczała kwotę 200 zł, obliczany był z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinny być opodatkowane przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych (art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie związanych z płatnikiem żadnym rodzajem umowy, jeżeli znana jest miesięczna kwota należności podlegająca wypłacie sędziom. Czy należy tego dokonać zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy w formie ryczałtu w wysokości 18% przychodu, bez stosowania kosztów uzyskania przychodu, jeżeli należności nie przekraczają miesięcznie kwoty 200 zł.

Zdaniem wnioskodawcy, skoro znana jest miesięczna kwota należności przysługująca sędziom z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, to w przypadku wypłat do 200 zł ma zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 ww. ustawy, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 30 ust. 3 powyższej ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 cyt. ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca wypłaca sędziom ekwiwalent pieniężny z tytułu wykonywania czynności sędziowskich. Wnioskodawca nie podpisuje z sędziami żadnych umów a podstawą wypłaty jest rachunek miesięczny przedkładany wnioskodawcy przez każdego z sędziów na podstawie sumy delegacji odbytych w danym miesiącu i potwierdzających wykonanie czynności sędziowskich. Zdaniem wnioskodawcy, skoro znana jest miesięczna kwota należności przysługująca sędziom z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, to w przypadku wypłat do 200 zł ma zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo iż wnioskodawca nie zawiera żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnych zleceń - delegacji. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem ma zastosowanie w analizowanym przypadku.

Niemniej jednak, skoro z tych zleceń - delegacji nie wynika z góry jaka jest wysokość należności miesięcznej, a należność miesięczna dla każdego sędziego jest znana dopiero po wystawieniu sumarycznego rachunku na podstawie wszystkich delegacji odbytych w miesiącu przez danego sędziego, to oznacza, że nie będą spełnione warunki do zastosowania ryczałtu. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie, to z treści aktu, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu. Tymczasem wynagrodzenie jest ustalane i wypłacane dopiero po sporządzeniu przez każdego z sędziów na koniec miesiąca sumarycznego rachunku, na który składają się należności z każdego z odbytych zleceń - delegacji. Zatem zlecenie sędziemu wykonania określonych czynności nie określa miesięcznej należności z tego tytułu.

Reasumując, w przypadku wypłaty wynagrodzenia dla sędziego, jeśli nie jest określona miesięczna należność z powyższego tytułu, należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

Jeżeli od wypłat pobrano już zryczałtowany podatek, to przy kolejnych wypłatach należy pobrać zaliczkę na podatek i jednocześnie dokonać korekty wyliczenia podatku wcześniej pobranego. Czyli przy kolejnej wypłacie należy obliczyć zaliczkę od sumy wypłat a następnie pobrać ją w wysokości różnicy między kwotą należną a pobranym podatkiem w formie ryczałtu. Kwotę pobranej zaliczki na podatek (pobranego podatku) należy wykazać w PIT- 11.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl