IBPBII/1/415-25/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 13 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej wnioskodawcy w latach 2007-2009 - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej w latach 2007-2009.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca w dniu 17 stycznia 2007 r. rozpoczął pracę w Belgii. Pracował tam w systemie ciągłym. W dniu 3 lipca 2007 r. złożył deklarację NIP-3 ponieważ, wymienił dowód osobisty na nowy, gdyż ustawa nakładała na Niego taki obowiązek. W deklaracji NIP-3 wnioskodawca napisał miejsce i adres zamieszkania: kraj - Polska, województwo - M, powiat - S, miasto -S ul. A, ponieważ jeszcze nie przepracował i nie mieszkał 183 dni w Belgii i dlatego napisał taki adres, gdyż według Wnioskodawcy od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej dla celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy). Za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym, a Wnioskodawca tego warunku nie spełnił.

W wakacje 2007 r. w Belgii poinformowano Wnioskodawcę, że może pracować dłużej i w związku z tym przyjechał do Polski na święta Bożego Narodzenia i wymeldował się 31 grudnia z Polski w Urzędzie Miasta w S. Wnioskodawca nie poinformował o tym Urzędu Skarbowego w S, dlatego że nie wiedział o takim obowiązku.

Nowy adres zamieszkania podatnika był w Belgii, gdyż tam był zameldowany, posiadał w Belgii numer podatkowy i miał prawo do głosowania na Burmistrza oraz Radnych w miejscowości W gdzie było jego miejsce stałego zamieszkania.

Według wnioskodawcy centrum jego interesów osobistych było w Belgii, gdyż przebywał tam ponad dwa i pół roku w systemie ciągłym. Wnioskodawca miał tam kolegów, uczył się języka flamandzkiego i wszystkie pisma z urzędów belgijskich firm ubezpieczeniowych z banków i inne były tam przesyłane. Do Polski podatnik przyjeżdżał jedynie do rodziców na urlop. W tym czasie gdy pracował w Belgii nie osiągnął żadnych dochodów w Polsce. Wnioskodawca jest stanu wolnego (kawaler) i nie posiada domu w Polsce. Od 1998 r. jest współwłaścicielem działki budowlanej na której znajduje się rozpoczęta budowa i od 1999 r. do obecnego czasu jest nieukończona.

Wnioskodawca jest obecnie bezrobotny i szuka pracy na Zachodzie. Został poinformowany przez urzędnika Urzędu Skarbowego w S, że musi się rozliczać za 2007 r. przed Urzędem Skarbowym w S.

W Telefonicznej Informacji Podatkowej Wnioskodawca został poinformowany, że miał obowiązek rozliczać się tylko przed Urzędem Skarbowym w Belgii i w Belgii zapłacić podatki co też uczynił. W Polsce Wnioskodawca zameldował się w Urzędzie Miasta S w dniu 6 sierpnia 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie sposobu opodatkowania dochodów uzyskanych w Belgii.

Czy wnioskodawca powinien się rozliczać w Urzędem Skarbowym w Polsce, a jeśli tak to za który z tych okresów:

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien się rozliczać przed Urzędem Skarbowym w Polsce za rok 2007, 2008, 2009 gdyż Jego centrum interesów życiowych znajdowało się w Belgii i powinien rozliczać się przed urzędem skarbowym w Belgii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do treści art. 4a cyt. ustawy powołane powyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie w dniu 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) "osoba mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiągniętego tylko ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

Definicja odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, że

Reasumując, uwzględniając zapisy Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku należy stwierdzić, iż z Belgią łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. W 2007, 2008 i 2009 r. (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny) podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.