IBPBII/1/415-246/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu uczestnictwa w programie rabatowym oraz wynikających z tego tytułu obowiązków Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu uczestnictwa w programie rabatowym oraz wynikających z tego tytułu obowiązków Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się wyrobem produktów spożywczych, w tym pieczywa, świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek oraz ich sprzedażą, tak hurtową jak i detaliczną.

Wnioskodawca chce zapewnić pracownikom zatrudnionym u siebie możliwość zakupu pieczywa i innych produktów spożywczych po cenach niższych niż detaliczne. Byłoby to uprawnienie do rabatów zakupowych na określone produkty spożywcze w określonej z góry łącznej miesięcznie wysokości (100 zł). Możliwość skorzystania z tego uprawnienia rabatowego zależałaby od wniosku pracownika, który byłby warunkiem wydania bonu rabatowego. Ponadto, Wnioskodawca zamierza zamieścić w tym przedmiocie stosowny zapis w regulaminie wynagradzania pracowników.

Z powyższego wynika, iż pracownikom, zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy, przysługiwać będzie uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułów spożywczych z piekarni i sklepu Wnioskodawcy. Łączna wartość rabatu do wykorzystania miesięcznie na wymienione artykuły wynosić będzie 100 zł na każdego pracownika. Rabaty przyznawane będą na wniosek danego pracownika na podstawie wydawanych co miesiąc imiennie bonów rabatowych.

Rabat taki przyznany będzie wyłącznie pracownikom Wnioskodawcy. Pozostali klienci rynkowi będą zobowiązani natomiast do uiszczenia cen normalnych, bez jakichkolwiek rabatów bądź zniżek.

W niniejszej sprawie zachodzi zatem wątpliwość, czy otrzymany przez pracowników Wnioskodawcy rabat stanowić będzie przychód ze stosunku pracy czy też takiego przychodu stanowić nie będzie, a przez to nie będzie podlegać ani opodatkowaniu ani oskładkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rabat udzielony pracownikom Wnioskodawcy polegający na możliwości zakupu wyrobów produkowanych i sprzedawanych przez Wnioskodawcę po cenach niższych niż detaliczne, a nieprzekraczający kwoty 100 złotych miesięcznie, jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktyczne wykorzystanie przez pracownika na jego wniosek przysługującej mu na podstawie regulaminu wynagradzania możliwości skorzystania z rabatu na zakup artykułów spożywczych produkowanych przez Wnioskodawcę, stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, a jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa zatem, iż skorzystanie przez pracownika z rabatu na artykuły spożywcze stanowi świadczenie pieniężne częściowo odpłatne i przysługuje pracownikowi z tytułu pozostawania w stosunku pracy u Wnioskodawcy, bez konieczności spełnienia żadnych innych wymogów. Nie jest zatem uzależnione od spełnienia przez pracownika żadnych warunków. Z uwagi natomiast na fakt, iż Wnioskodawca zamierza udzielić swoim pracownikom rabatu do łącznej wysokości 100 zł miesięcznie na wszystkie wskazane produkty, świadczenie to należy zakwalifikować jako świadczenie częściowo odpłatne. Wnioskodawca udzielając bowiem rabatu otrzyma częściową zapłatę.

Jeśli zatem wykorzystanie przez pracownika danej mu możliwości skorzystania z rabatu na zakup artykułów spożywczych produkowanych przez Wnioskodawcę stanowi świadczenie częściowo odpłatne, to jest ono również przychodem ze stosunku pracy, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 2500/11), pracownik, któremu pracodawca przyznaje rabat na zakupy we własnym sklepie, osiąga częściowo odpłatne świadczenie, które jest jego przychodem.

Należy również podkreślić, iż za taką interpretacją przemawia fakt, iż rabat otrzymują wyłącznie pracownicy Wnioskodawcy.

Ponadto, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 86/11), o zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik lub były pracownik, czy również inna osoba nie związana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotnym jest więc to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia ze stosunkiem pracy.

W przedstawionym stanie faktycznym istotne jest, iż przedmiotowy rabat otrzymują wyłącznie pracownicy Wnioskodawcy, a inni klienci, którzy dokonują zakupów w sklepach Wnioskodawcy, takiego rabatu już nie otrzymują i muszą płacić ceny detaliczne bez jakichkolwiek zniżek. Tym samym rabat taki jest świadczeniem częściowo odpłatnym wynikającym ze stosunku pracy.

Wnioskodawca ma jednak wątpliwości co do powyższej interpretacji, tym bardziej z uwagi na fakt, iż otrzymał dwukrotnie telefonicznie informację z Krajowej Informacji Podatkowej, iż świadczenia tego rodzaju nie podlegają opodatkowaniu.

Mając zatem na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż rabat udzielony pracownikom Wnioskodawcy polegający na możliwości zakupu wyrobów produkowanych i sprzedawanych przez Wnioskodawcę po cenach niższych niż detaliczne, a nieprzekraczający kwoty 100 złotych miesięcznie, jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze względu jednak na poważne wątpliwości w praktyce w tym przedmiocie oraz kierując się względami uniknięcia jakiegokolwiek zbędnego uszczerbku majątkowego przez pracowników Wnioskodawca wniósł o wydanie interpretacji indywidualnej

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze wyżej powołane uregulowania prawne, należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności", co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, jak również wartość otrzymanych świadczeń nieodpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się wyrobem produktów spożywczych, w tym pieczywa, świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek oraz ich sprzedażą, tak hurtową jak i detaliczną.

Pracownikom Wnioskodawcy, przysługiwać będzie uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułów spożywczych z piekarni i sklepu Wnioskodawcy. Łączna wartość rabatu do wykorzystania miesięcznie na wymienione artykuły wynosić będzie 100 zł na każdego pracownika. Rabaty przyznawane będą na wniosek danego pracownika na podstawie wydawanych co miesiąc imiennie bonów rabatowych.

Rabat taki przyznany będzie wyłącznie pracownikom Wnioskodawcy. Pozostali klienci rynkowi będą zobowiązani natomiast do uiszczenia cen normalnych, bez jakichkolwiek rabatów bądź zniżek.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rabatu.

"Rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

"Ceną" - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, skutkiem uzyskania imiennych bonów rabatowych jest otrzymanie przez pracowników Wnioskodawcy rabatu na zakup określonych towarów w sklepach Wnioskodawcy. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie krąg osób uprawnionych do skorzystania z możliwości zakupu pieczywa i innych produktów spożywczych po cenach niższych niż detaliczne jest ograniczony - rabat otrzymują wyłącznie pracownicy Wnioskodawcy. Pozostali klienci Wnioskodawcy będą zobowiązani do uiszczenia cen normalnych, bez jakichkolwiek rabatów bądź zniżek.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W myśl ww. art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za "pracownika" w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zatem udzielone pracownikom rabaty stanowią dla pracowników Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy ciążą w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego wynikające z treści art. 31 ww. ustawy, tj. Wnioskodawca zobowiązany jest w stosunku do osób korzystających z imiennych bonów rabatowych do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, łącznie z pozostałymi dochodami uzyskanymi przez pracownika w danym miesiącu.

Reasumując, w związku z realizacją opisanego w stanie faktycznym programu rabatowego, adresowanego tylko do pracowników Spółki, udzielane w ramach tego programu rabaty stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, od którego Wnioskodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.