IBPBII/1/415-243/12/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu męża wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu męża wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 4 maja 2012 r. znak: IBPB II/1/415-243/12/BD wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 14 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada lekki stopień niepełnosprawności, ustalony od dnia 9 marca 2010 r. Jest na utrzymaniu męża i rozlicza się wspólnie z nim. W 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała dochód z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (umowa zlecenie i umowa o dzieło) w wysokości 6755,13 zł Mąż Wnioskodawczyni w 2011 r. zakupił sprzęt rehabilitacyjny firmy "C", który znajduje się pod adresem zamieszkania Wnioskodawczyni. Na dzień zakupu urządzenia medycznego Wnioskodawczyni posiadała określony stopień niepełnosprawności. Zakupione łóżko rehabilitacyjne jest niezbędne do poprawienia komfortu zdrowotnego Wnioskodawczyni zgodnie ze wskazaniami lekarskimi. Faktura potwierdzająca zakup urządzenia medycznego, które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego została wystawiona na męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zaznacza, iż zamierza dokonać odliczenia ww. wydatku od dochodu męża w PIT-37.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni rozliczając się wspólnie z mężem może odliczyć od jego dochodu ww. wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może ona dokonać odliczenia wydatku poniesionego na zakup sprzętu medycznego od dochodu męża, gdyż osiągając niski dochód w 2011 r. jest na jego utrzymaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 27 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup urządzenia medycznego "C" (łóżka rehabilitacyjnego) można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz m.in. służyć przywracaniu sprawności organizmu; cechą zakupionego sprzętu (urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni posiada lekki stopień niepełnosprawności, ustalony od dnia 9 marca 2010 r. W 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała dochód z tytułu działalności wykonywanej osobiście w wysokości 6755,13 zł. Jest na utrzymaniu męża i rozlicza się wspólnie z nim. Mąż Wnioskodawczyni w 2011 r. zakupił sprzęt rehabilitacyjny firmy "C". Faktura potwierdzająca zakup urządzenia medycznego, które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego została wystawiona na męża Wnioskodawczyni. Zakupione łóżko rehabilitacyjne jest niezbędne do poprawienia komfortu zdrowotnego Wnioskodawczyni, zgodnie ze wskazaniami lekarskimi. Na dzień zakupu urządzenia medycznego Wnioskodawczyni posiadała określony stopień niepełnosprawności.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni jest osobą posiadającą określony stopień niepełnosprawności to istnieje podstawa do odliczenia od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatku na zakup urządzenia medycznego "C", pod warunkiem, że urządzenie medyczne "C" spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego. Przy czym pomocnym do udowodnienia, że nabyte urządzenie medyczne "C" jest indywidualnym sprzętem niezbędnym w rehabilitacji, jest posiadanie wystawionego przez lekarza specjalistę zaświadczenia lekarskiego, że ww. łóżko lecznicze należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności.

Podkreślić należy, iż co do zasady odliczenia z tytułu wydatku na cele rehabilitacyjne dokonuje osoba niepełnosprawna. Przy czym w sytuacji, gdy osoba ta jest w rozumieniu art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na utrzymaniu innej osoby - w tym przypadku męża - wówczas odliczenia z tytułu poniesionego wydatku na zakup urządzenia medycznego można dokonać od dochodu osoby utrzymującej osobę niepełnosprawną, czyli w opisanym stanie faktycznym - od dochodu męża Wnioskodawczyni.

Reasumując, w tak przedstawionym stanie faktycznym małżonkowie we wspólnym rozliczeniu podatkowym mogą odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek poniesiony na zakup urządzenia medycznego "C" - od dochodu męża w sytuacji gdy Wnioskodawczyni pozostaje na jego utrzymaniu - w rozumieniu cytowanego powyżej art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż organ podatkowy wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię oraz jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.