IBPBII/1/415-24/12/BD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 marca 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-24/12/BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 12 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Okręgowy Związek Piłki Nożnej jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, prowadzącym rozgrywki w piłce nożnej. W ramach struktur Kolegium Sędziów zobligowane jest do delegowania na mecze sędziów piłki nożnej i wystawiania im rachunków (delegacji) obejmujących ekwiwalent sędziowski oraz ryczałt na koszty przejazdu. Wysokość ekwiwalentu sędziowskiego określona jest w Uchwale Polskiego Związku Piłki Nożnej, natomiast ryczałt na koszty przejazdu ustalają wojewódzkie związki piłki nożnej. Ekwiwalenty są zróżnicowane w zależności od szczebla rozgrywek i rodzaju pełnionej funkcji, przeważnie jednorazowo nie przekraczają kwoty 200 zł Sędziowie prowadzący zawody piłki nożnej nie pozostają w stosunku pracy ze stowarzyszeniem, nie podpisują także innych umów, w szczególności mających naturę cywilnoprawną. Wypłata należności następuje na podstawie rachunku (delegacji).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przychód sędziego (ekwiwalent) należy pomniejszyć o koszt uzyskania przychodu 20% następnie naliczyć zaliczkę na podatek dochodowy 18% oraz wykazać roczny przychód sędziego w PIT-11.

Czy od przychodu sędziów piłki nożnej należy pobierać zryczałtowany podatek 18% jeśli należność nie przekracza jednorazowo 200 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę ekwiwalentu wypłaconego sędziemu należy pomniejszyć o 20% koszty uzyskania przychodu, uzyskany dochód opodatkować według obowiązującej 18% stawki podatkowej i wykazać w pozycji 6 PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przedmiotowego ekwiwalentu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy). Kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku płatnicy są zobowiązani, zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, przekazywać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 art. 42 cyt. ustawy, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) - art. 41 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast podatnicy, wskazane należności łącznie z pobraną zaliczką winni wykazać z pozostałymi dochodami w zeznaniu rocznym składanym zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do przychodów zakwalifikowanych zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy zastosowanie mają koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, które określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z kolei zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* kwota należności określona w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze) nie przekracza 200 zł, oraz

* umowa lub umowy zawarte są przez wypłacającego świadczenie z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Okręgowy Związek Piłki Nożnej jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, prowadzącym rozgrywki w piłce nożnej. W ramach struktur Kolegium Sędziów zobligowane jest do delegowania na mecze sędziów piłki nożnej i wystawiania im rachunków obejmujących ekwiwalent sędziowski oraz ryczałt na koszty przejazdu. Wysokość ekwiwalentu sędziowskiego określona jest w Uchwale Polskiego Związku Piłki Nożnej, natomiast ryczałt na koszty przejazdu ustalają wojewódzkie związki piłki nożnej. Ekwiwalenty są zróżnicowane w zależności od szczebla rozgrywek i rodzaju pełnionej funkcji, przeważnie jednorazowo nie przekraczają kwoty 200 zł Sędziowie prowadzący zawody piłki nożnej nie pozostają w stosunku pracy ze stowarzyszeniem, nie podpisują także innych umów, w szczególności mających naturę cywilnoprawną. Wypłata należności następuje na podstawie rachunku (delegacji).

Z powyższego opisu wynika, iż dokumentem dotyczącym wyznaczenia sędziego na określone zawody piłki nożnej jest tzw. delegacja wystawiana przez Kolegium Sędziów. Wnioskodawca jako płatnik ekwiwalentów nie zawiera z delegowanymi sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, wypłaca im jedynie ekwiwalent pieniężny na podstawie przedstawionego przez sędziego rachunku (delegacji) wystawionego przez Kolegium Sędziów. Jednakże rachunek ten nie może być uznany za umowę zawartą między Wnioskodawcą a sędzią.

Zatem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do należności, o których mowa we wniosku skoro Wnioskodawcę z delegowanymi sędziami przeprowadzającymi zawody piłki nożnej, nie wiąże żadna umowa (żaden stosunek prawny) pomimo, iż wartość wypłacanych ekwiwalentów nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż na Wnioskodawcy jako płatniku ekwiwalentów sędziowskich ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia, z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, jak również sporządzenia stosownej informacji PIT-11 i wykazania ww. danych w wierszu 6 części E tego druku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl