IBPBII/1/415-2/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana I.S. przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym świadczeń z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym świadczeń z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 27 września 2006 r. pomiędzy Spółką Akcyjną a wnioskodawcą została zawarta umowa zlecenia zobowiązująca wnioskodawcę do wykonywania czynności Wiceprezesa Zarządu - Dyrektora ds. Strategii i Rozwoju w okresie od 16 września 2006 r. do 15 grudnia 2006 r.

Dnia 24 października 2006 r. została zawarta w nieco zmienionej wersji (zmiana nie dotyczyła meritum sprawy) kolejna umowa zlecenia. Umowa została zawarta po zgodnym oświadczeniu stron na czas określony, tj. od 26 października 2006 r. do 31 stycznia 2007 r. na mocy § 18 tejże umowy zlecenia, rozwiązaniu uległa umowa zlecenia z dnia 27 września 2006 r.

W obojgu nadmienionych umowach w § 4 Spółka Akcyjna - zleceniodawca zobowiązał się w celu umożliwienia realizacji zadań określonych powyższymi umowami, niezależnie od wynagrodzenia do zapewnienia na swój koszt:

Ponadto dnia 25 października 2006 r. pomiędzy zleceniodawcą (Spółką Akcyjną) a wnioskodawcą została zawarta umowa "używania samochodu służbowego do celów prywatnych". § 1 powyższej umowy stanowi, iż przedmiotem umowy jest oddanie do używania Członkowi Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych w zakresie podróży krajowych i zagranicznych oraz określenia warunków odpłatności z tego tytułu. Umowa mówi, iż: "korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi odpłatne świadczenie Spółki na rzecz Członka Zarządu", co jest zgodne z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dnia 15 stycznia 2007 r. przed terminem wygaśnięcia wcześniejszej umowy zlecenia pomiędzy zleceniodawcą a wnioskodawcą zawarta została umowa o pracę. Wedle umowy Spółka zobowiązała się do zapewnienia pracownikowi":

Dla zapewnienia kontynuacji umowy "używania samochodu służbowego do celów prywatnych" 1 lutego 2007 r. przedłużona została wyżej wymieniona umowa (od tej pory na czas nieograniczony). Nowa umowa powtarzała postulaty swej poprzedniczki i w § 6 stanowiła, iż: "w sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie ogólnie obowiązujące przepisy prawa oraz "Zasady rozliczania pracowników S.A. z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych" przyjęte uchwałą Zarządu z dnia 11 kwietnia 2003 r. wprowadzone w życie Zarządzeniem Prezesa Zarządu - Dyrektora Generalnego z dnia 29 kwietnia 2003 r.

Powyższe Zarządzenie bazując m.in. na przepisach:

w celu ujednolicenia zasad rozliczania pracowników S.A. z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi:

W związku z powyższym z informacji Głównego Ekonomisty ds. polityki płacowej wynika, iż kwota przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawierająca wartość świadczenia naliczoną za korzystanie z samochodu służbowego w celu dojazdu z domu do pracy i z pracy do domu doliczona została do przychodu po stronie wnioskodawcy i wynosi: za rok 2006 - 6.864,35 zł, za rok 2007 - 34.800,10 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym powyżej zaistniałym stanem faktycznym aktualizacja obowiązku podatkowego, polegająca na doliczeniu do kwoty przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawierająca wartość świadczenia naliczoną za korzystanie z samochodu służbowego po stronie pracownika jest niezgodna z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350), a konkretnie z art. 12 tejże ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350) wyraźnie wynika, iż podatnik nie powinien zostać obciążony w kwocie przychodu wartością świadczenia naliczaną za korzystanie z samochodu służbowego, a w związku z tym nie powinien zostać obciążony doliczonymi do przychodu kwotami tj.: za rok 2006 - 6.864,35 zł, za rok 2007 - 34.800,10 zł.

Wyżej wymienione kwoty zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wewnętrznym Zarządzeniem S.A. powinny stanowić przychód po stronie pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, w którym wymienione zostały m.in.:

w pkt 1) - przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty,

w pkt 2) - działalności wykonywanej osobiście.

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 13 pkt 8 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka Akcyjna jako płatnik doliczyła do przychodu wnioskodawcy za rok 2006 - kwotę 6.864,35 zł, za rok 2007 - kwotę 34.800,10 zł z tytułu świadczenia naliczonego za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych. Płatnik z wnioskodawcą zawarł bowiem umowę "używania samochodu służbowego do celów prywatnych". Z umowy tej wynika, iż przedmiotem umowy jest oddanie do używania Członkowi Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych w zakresie podróży krajowych i zagranicznych oraz określenie warunków odpłatności z tego tytułu. Umowa stanowi, iż "korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi odpłatne świadczenie Spółki na rzecz Członka Zarządu" (zapis w okresie, gdy z wnioskodawcą zawarta została umowa zlecenia), natomiast w okresie zatrudnienia wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę z umowy wynikało, iż "korzystanie z samochodów służbowych dla celów prywatnych, o których mowa w § 2 stanowi odpłatne świadczenie (usługę) pracodawcy na rzecz pracownika".

W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczenie otrzymane od płatnika w formie używania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi po stronie zleceniobiorcy przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 podlegający opodatkowaniu, oraz przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 podlegający opodatkowaniu jeśli jest nieodpłatne, czyli zleceniobiorca - pracownik nie płaci za to. Jeśli jednak zleceniobiorca - a później pracownik - zostanie obciążony kosztami ww. świadczenia nie będzie to świadczenie nieodpłatne skutkujące powstaniem przychodu.

Oddanie zleceniobiorcy/pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych w opisanym we wniosku stanie faktycznym jest świadczeniem usług, gdyż z wniosku wynika, że ma ono charakter odpłatny. O odpłatnym charakterze tej czynności świadczy fakt, iż z ww. umowy wynika, że korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi odpłatne świadczenie Spółki na rzecz Członka Zarządu, a następnie - pracownika, czyli wnioskodawca płaci za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy zatem do czynienia z usługą polegającą na odpłatnym oddaniu zleceniobiorcy, później pracownikowi, do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, tym samym ww. usługa nie jest nieodpłatnym świadczeniem wynikającym z zawartej umowy zlecenia, a później z zawartej umowy o pracę.

Wobec powyższego, jeżeli Spółka Akcyjna ponosi koszty korzystania przez wnioskodawcę z samochodu służbowego do jego - wnioskodawcy - celów prywatnych, a wnioskodawca zwraca te koszty Spółce, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.