IBPBII/1/415-198/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

Pracownicy socjalni zatrudnieni u wnioskodawcy wykonując swoją pracę używają prywatnego samochodu. Wnioskodawca jako pracodawca zawarł z pracownikami socjalnymi umowy cywilnoprawne o używaniu pojazdów nie będących własnością pracodawcy do celów służbowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych motocykli i motorów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), pracownikom został przydzielony miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne w granicach administracyjnych gminy na terenie której położony jest zakład pracy. Ryczałt obliczany jest na podstawie składanych comiesięcznie przez pracowników socjalnych oświadczeń zawierających dane dotyczące pojemności silnika, marki, numeru rejestracyjnego, ilości dni w których pracownik nie dysponował samochodem z powodu choroby, urlopu, podróży służbowych i innych nieobecności trwających powyżej 8 godzin. Kwota ustalonego ryczałtu zmniejszana jest o 1/22 za każdy roboczy dzień nieobecności pracownika w miejscu pracy. Ryczałt liczony jest jako iloczyn obowiązującej stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne.

Przyznany w ten sposób zwrot jest przychodem ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 23b przewiduje pewne wyłączenia. Zwolnienie dotyczy zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o Pomocy społecznej w art. 121 ust. 3c (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.), zawiera zapis: pracownikowi, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Wnioskodawca jako pracodawca ma wątpliwości, czy zapis ten zwalnia ryczałty przyznane pracownikom socjalnym w wyżej wymieniony sposób z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ryczałt samochodowy dla pracowników socjalnych jest przychodem zwolnionym z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy pracowników socjalnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.), pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Stosownie zaś do treści § 1 ust. 2 tegoż rozporządzenia zwrot kosztów używania przez pracownika pojazdu do celów służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika, określają przepisy w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

W związku z powyższym zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy miesięcznych ryczałtów wypłacanych pracownikowi na przejazdy lokalne.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca zawarł z pracownikami socjalnymi umowy cywilnoprawne o używanie pojazdów nie będących własnością pracodawcy do celów służbowych i został przydzielony im miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne w granicach administracyjnych gminy na terenie której położony jest zakład pracy.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym oraz obowiązującym stanem prawnym stwierdzić należy, iż ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury korzysta ryczałt otrzymywany przez pracownika socjalnego tytułem zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu w jazdach lokalnych dla celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych.

Podkreślić jednakże należy, iż w sytuacji gdy pracownik świadczy pracę socjalną w środowisku w granicach administracyjnych gminy lecz odbywa się to w różnych miejscowościach na terenie gminy, a więc jazdy wykonywane są w celach służbowych również poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, to wówczas oprócz jazd lokalnych pracownik socjalny wykonuje również jazdy zamiejscowe. Zatem do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu jazd zamiejscowych nie może mieć zastosowania zwolnienie określone w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wynika z treści zwolnienia dotyczy ono tylko i wyłącznie używania pojazdów w jazdach lokalnych.

Niemniej zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu jazd zamiejscowych może być zwolniony z opodatkowania na podstawie treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) powołanej ustawy na warunkach w tym przepisie określonych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji "podróży służbowej", pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Stosownie do § 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) innymi należnościami z tytułu podróży służbowej obok diet są m.in. zwroty kosztów przejazdów.

Jak wynika natomiast z § 5 ust. 3 powołanego Rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży służbowej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż:

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury korzysta ryczałt otrzymywany przez pracownika socjalnego tytułem zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu dla celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w jazdach lokalnych.

Natomiast zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu jazd zamiejscowych może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na warunkach w nim określonych.

Zatem stanowisko wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.