IBPBII/1/415-193/10/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przez wnioskodawcę z tytułu szkolenia pracowników w ramach podnoszenia ich kwalifikacji zawodowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przez wnioskodawcę z tytułu szkolenia pracowników w ramach podnoszenia ich kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy wnioskodawcy - na podstawie skierowania pracodawcy - uczestniczą w jednodniowych szkoleniach finansowanych przez pracodawcę, w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych. Na podstawie zawartych umów jako uczestnicy szkolenia mają zapewnione pokrycie kosztów szkolenia, wyżywienia oraz koszty dojazdu. Umowa stanowi, iż w przypadku, gdy w ramach szkolenia nie jest zapewnione wyżywienie, to pracownikowi przysługuje ryczałtowy zwrot kosztów wyżywienia do wysokości 23 zł. Wysokość ryczałtowego zwrotu kosztów za wyżywienie uzależniona jest od długości pobytu na szkoleniu (tekst jedn. czas dojazdu i szkolenie) i ustalana na zasadach przyznawania diety na delegacjach służbowych (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ryczałtowy zwrot kosztów wyżywienia do wysokości 23 zł korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy pracownikom uczestniczącym w szkoleniach - zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz na podstawie zawartych umów pomiędzy wnioskodawcą a jego pracownikami - należy zapewnić zwrot kosztów uczestnictwa, w tym wyżywienia i przejazdu. W przypadku kiedy pracownik skierowany na szkolenie nie przedstawi rachunku za wyżywienie wnioskodawca pokrywa ryczałtem - koszty wyżywienia do kwoty 23 zł - czyli w kwocie tożsamej z dietą oraz - w ocenie wnioskodawcy - zwalnia tę kwotę z podatku dochodowego od osób fizycznych, czyli zalicza te koszty do wartości świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami ww. na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa w powyższym przepisie, regulujące możliwość przyznania pracownikowi dodatkowych świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 z późn. zm.).

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

* szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy, do których należą: seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy,

* szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika (nauka w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp.).

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego świadczenia przyznane pracownikowi przez pracodawcę stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jednakże przychód ten może być w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy w związku z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

Zakres pozaszkolnych form nauczania reguluje drugie z wymienionych rozporządzeń.

Zgodnie z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

Natomiast zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

Zatem powyższe świadczenia przyznane pracownikowi posiadającemu skierowanie, zgodnie ze wskazanymi przepisami korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, pracownicy wnioskodawcy - na podstawie skierowania pracodawcy - uczestniczą w jednodniowych szkoleniach finansowanych przez pracodawcę, w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych. Na podstawie zawartych umów pracownicy uczestniczący w szkoleniach mają zapewnione pokrycie kosztów szkolenia, wyżywienia oraz koszty dojazdu. Umowa stanowi, iż w przypadku, gdy w ramach szkolenia nie jest zapewnione wyżywienie, to pracownikowi przysługuje ryczałtowy zwrot kosztów wyżywienia do wysokości 23 zł.

Koszty te wnioskodawca zalicza do świadczeń przyznanych pracownikom, ale zwalnia je z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, iż przepis cyt. § 9 ust. 1 ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych odwołuje się do treści umowy zawartej pomiędzy pracownikiem biorącym udział w szkoleniu a zakładem pracy. Jeżeli zatem powyższa umowa stanowi, iż w przypadku, gdy w ramach szkolenia nie jest zapewnione wyżywienie - pracownikowi przysługuje ryczałtowy zwrot kosztów wyżywienia do wysokości 23 zł - to kwota ta korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty szkolenia ponoszone przez pracodawcę - w tym ryczałtowy zwrot kosztów wyżywienia do wysokości określonej w umowie zawartej z pracownikiem - korzystać będą ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że nabyte uprawnienia zostaną wykorzystane w pracy zawodowej i będą ściśle związane z wykonywanym przez pracownika zajęciem.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.