IBPBII/1/415-192/13/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 18 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży w 2011 r. za pośrednictwem internetowego serwisu aukcyjnego rzeczy używanych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży w 2011 r. za pośrednictwem internetowego serwisu aukcyjnego rzeczy używanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Za pośrednictwem internetowej giełdy, Wnioskodawczyni w 2011 r. dokonywała odsprzedaży rzeczy (odzież, obuwie), które były jej własnością prywatną i używane przez nią dłużej niż 6 miesięcy. Często były one w posiadaniu Wnioskodawczyni kilka lat (stąd ich spora ilość). Wartość jednorazowej transakcji w żadnym przypadku nie przekroczyła 1000,00 zł. Odzież wystawiana była na koncie, które zarejestrowane jest na narzeczonego Wnioskodawczyni, bowiem od 2009 r. razem zamieszkują. Wnioskodawczyni korzysta z ww. konta za zgodą i wiedzą narzeczonego, natomiast wpłaty ze sprzedaży odzieży wpływały na rachunek prywatny Wnioskodawczyni. Zbywane ubrania, obuwie były najczęściej kupowane przez Wnioskodawczynię w galeriach handlowych, na targowiskach czy placach targowych, bądź w sklepach z odzieżą używaną. W chwili zakupu nie miały dużej wartości. Na przeważającą część zbytych ubrań Wnioskodawczyni nie posiada rachunków, ponieważ były one używane przez nią przynajmniej jeden, a najczęściej kilka sezonów, a cena ich odsprzedaży była dużo niższa od tzw. "ceny sklepowej". Zamiarem Wnioskodawczyni było wyzbycie się prywatnej odzieży zalegającej w szafach czy na strychu od kilku lat, w celu odzyskania części pieniędzy za ich zakup. (Ze względu na sentyment nie chciała ich wyrzucać na śmietnik). Nie było możliwości zarobku, bowiem cena odprzedaży była dużo niższa niż jej wartość przy zakupie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ponieważ nie spełnia ona warunków opisanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, iż jest zwolniona z podatku dochodowego, bowiem przychód uzyskany ze sprzedaży własnych rzeczy używanych za pośrednictwem internetowej giełdy (korzystając z konta narzeczonego za jego zgodą i wiedzą) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej - stosownie do przepisów art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Kupno odzieży było rozciągnięte w czasie na przestrzeni kilku lat i miało odgórne przeznaczenie na użytek własny (użytkowane było przez Wnioskodawczynię minimum rok). Wnioskodawczyni nie miała na celu dalszej odsprzedaży z zyskiem. Jeżeli by tak było, to odzież sprzedawałaby niezwłocznie po zakupie w cenie wyższej niż kupiła aby osiągnąć dochód, natomiast sprzedaż miała miejsce po okresie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia zakupu, w cenie niższej niż jej wartość wyjściowa (kupno). Aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musiałaby ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie faktycznie osiągnąć zyski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 cyt. ustawy ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową;

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była lub nie jest faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim - nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d cyt. ustawy źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, obowiązek podatkowy powstanie w przypadku wystąpienia okoliczności wskazanych w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy sprzedaż rzeczy dokonywana jest przez podatnika w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas będzie ona posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; w związku z tym przychody uzyskane z tego tytułu zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy; są to przychody z odpłatnego zbycia rzeczy.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy używanych po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni za pośrednictwem internetowej giełdy w 2011 r. dokonywała odsprzedaży rzeczy (odzież, obuwie), które były własnością prywatną Wnioskodawczyni i używane były przez nią dłużej niż 6 miesięcy. Często były one w posiadaniu Wnioskodawczyni kilka lat. Wartość jednorazowej transakcji w żadnym przypadku nie przekroczyła 1000,00 zł. Odzież wystawiana była na koncie internetowym, które zarejestrowane jest na narzeczonego Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni korzysta z ww. konta za zgodą i wiedzą narzeczonego, natomiast wpłaty ze sprzedaży odzieży wpływają na rachunek prywatny Wnioskodawczyni. Zbywane ubrania, obuwie były najczęściej kupowane przez Wnioskodawczynię w galeriach handlowych, na targowiskach czy placach targowych, bądź w sklepach z odzieżą używaną. W chwili zakupu nie miały dużej wartości. Na przeważającą część zbytych ubrań Wnioskodawczyni nie posiadała rachunków, ponieważ były one używane przez nią przynajmniej jeden, a najczęściej kilka sezonów, a cena ich odsprzedaży była dużo niższa od tzw. "ceny sklepowej". Zamiarem Wnioskodawczyni było wyzbycie się prywatnej odzieży zalegającej w szafach czy na strychu od kilku lat, w celu odzyskania części pieniędzy za ich zakup. Nie było możliwości zarobku bowiem cena odprzedaży była dużo niższa niż jej wartość przy zakupie.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku o wydanie interpretacji sytuację oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy sprzedaż ubrań i obuwia będących własnością Wnioskodawczyni, nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, tj. nie nosi znamion pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na co wskazuje opis stanu faktycznego - to dokonane czynności należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy.

W związku z tym, w sytuacji, gdy sprzedaż ubrań i obuwia nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonana przez Wnioskodawczynię po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie ww. rzeczy, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Organ wydający niniejszą interpretację pragnie podkreślić, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.