IBPBII/1/415-19/09/HK - W jaki sposób rozliczyć dochody z pracy najemnej w Wielkiej Brytanii oraz dochody osiągnięte w 2008r. w Polsce?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 stycznia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 13 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia dochodów z pracy najemnej w Wielkiej Brytanii oraz dochodów osiągniętych w 2008 r. w Polsce:

W dniu 9 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie sposobu rozliczenia dochodów z pracy najemnej w wielkiej Brytanii oraz dochodów osiągniętych w 2008 r. w Polsce.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 6 marca 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-19/09/HK i IBPB I/1/415-28/09/BK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 13 marca 2009 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przebieg zatrudnienia wnioskodawcy w 2008 r.:

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 marca 2009 r.) wnioskodawca sprecyzował wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej stwierdzając, iż jego prośba o interpretację dotyczy jedynie przychodów z zagranicy, celem złożenia zeznania podatkowego za 2008 r. wspólnie z żoną. Ponadto poinformował, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się zatem osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (np. ma małżonka, rodzinę, w Polsce koncentrują się najważniejsze czynności życiowe, kształcenie itp.) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choćby jednego z ww. warunków spowoduje, że dana osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza w praktyce rozliczenie wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów w Polsce.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca przebywał w 2008 r. w Wielkiej Brytanii tylko w celach zarobkowych a zatem w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W myśl art. 6 ust. 2 małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

W myśl art. 6 ust. 8 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jak wynika z art. 6 ust. 10 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

Wskazać należy, iż ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Z analizowanego stanu faktycznego wynika, że między małżonkami w 2008 r. istniała przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa oraz wnioskodawca i jego żona przez cały rok podatkowy pozostawali w związku małżeńskim. Ponadto wnioskodawca wskazał, że rozliczał się w swojej firmie na zasadach ogólnych, prowadząc książkę przychodów i rozchodów, natomiast jego żona przebywała cały 2008 r. na bezpłatnym zasiłku wychowawczym.

W związku z powyższym można uznać, że wnioskodawca i jego żona spełniają warunki do skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 cyt. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem ust. 4.

Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe dostosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, do przeliczenia na złote przychodu uzyskanego przez podatnika stosuje się kurs średni walut obcych z dnia uzyskania przychodu, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (art. 11 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pracodawca pracował za granicą na podstawie umowy o pracę. Wysokość uzyskanych z tego tytułu przychodów winien przeliczyć według wyżej wymienionych zasad. Przychodem są, jak przepis stanowi, postawione do dyspozycji podatnika lub otrzymane środki pieniężne, co oznacza, że w celu ustalenia wysokości uzyskanego w Wielkiej Brytanii przychodu należy dokonać przeliczenia całej kwoty przychodu uzyskanego od brytyjskiego pracodawcy, łącznie z kwotą podatku uiszczonego według brytyjskiego systemu podatkowego.

Pomocnymi dokumentami w celu ustalenia wysokości uzyskanego przychodu będą informacje o wysokości uzyskanego przychodu wystawione przez płatnika zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informacje wystawione przez brytyjskiego pracodawcę, jak również dokumenty w postaci pasków płacowych (payslipy), dokumentacja podatkowa (księgowa) prowadzona w przypadku uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, a także wszelkie inne dowody na podstawie których można ustalić wysokość uzyskanego przychodu (np. wyciągi bankowe).

Przy czym, należy zaznaczyć, iż fakt, że podatnik nie posiada żadnej informacji o wysokości uzyskanego przychodu, nie zwalnia go z obowiązku wykazania tegoż przychodu do opodatkowania.

W związku z powyższym w tej części stanowisko podatnika należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Natomiast według uregulowań art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15, który stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania m.in. do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy - rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Z załącznika do ww. rozporządzenia wynika, że kwota diety za dobę z tytułu podróży służbowej w Wielkiej Brytanii wynosi 32 GBP.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca uzyskiwał dochody ze stosunku pracy na podstawie umowy zawartej z pracodawcą brytyjskim, mającym siedzibę w Wielkiej Brytanii. Co oznacza, że nie został on delegowany w podróż służbową przez polskiego pracodawcę, a zatem w tak przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będą miały postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 20 cyt. ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z tym przepisem osobie zatrudnionej za granicą przysługuje prawo do zwolnienia z opodatkowania uzyskanego dochodu w wysokości 30% diety określonej powołanym wyżej rozporządzeniem za każdy dzień, w którym przebywała za granicą i pozostawała w stosunku pracy (tj. 30% z 32 GBP). Dlatego też, brak jest podstaw do uznania za prawidłowe stanowisko podatnika, w którym stwierdza, że ma prawo dokonać odliczenia diety w wysokości 120 zł za każdy dzień pobytu na terenie Wielkiej Brytanii.

Z tych też względów w tej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.