IBPBII/1/415-164/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 20 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania:

* pracowników oddelegowanych do pracy w Norwegii-jest prawidłowe,

* osób uzyskujących przychody na podstawie umowy o dzieło - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania osób oddelegowanych do pracy w Norwegii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła z kontrahentem duńskim umowę o świadczenie usług, jednakże miejscem świadczenia usługi na podstawie tego kontraktu jest Norwegia. W celu realizacji tego kontraktu spółka oddelegowuje do Norwegii swoich pracowników.

Delegowani pracownicy wykonują w Norwegii prace przez okres nie przekraczający 183 dni. Spółka nie posiada w Norwegii zakładu podatkowego w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Część pracowników oddelegowanych do Norwegii to osoby zatrudnione zwykle w firmie i oddelegowanie do Norwegii ma dla nich charakter incydentalny, natomiast część pracowników została zatrudniona wyłącznie po to by być oddelegowanym do Norwegii w celu realizacji kontraktu z duńskim partnerem gospodarczym. W przyszłości spółka zamierza delegować pracowników jako pracowników tymczasowych.

Spółka oświadczyła, że w obydwu przypadkach zatrudnia te osoby na podstawie umowy o pracę. W konsekwencji pełniąc role pracodawcy ponosi ryzyko świadczonej przez tych pracowników pracy oraz wypłaca im wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie powinien zostać opodatkowany dochód osób oddelegowanych do pracy w Norwegii. Chodzi zarówno o osoby będące przed oddelegowaniem pracownikami spółki jak i osoby zatrudnione w celu oddelegowania do Norwegii.

Spółki uważa, że dochód ten powinien podlegać opodatkowaniu w Polsce ze względu na zapisy zawarte w art. 15 ust. 2 wskazanej umowie polsko-norweskiej. Stanowi on, że wynagrodzenie, jakie osoby mające miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiągają z pracy najemnej wykonywanej w drugim umawiającym się państwie mogą być opodatkowane tylko w pierwszym państwie (czyli w Polsce), jeżeli:

W przypadku wszystkich pracowników delegowanych przez spółkę spełnione są wszystkie trzy wymogi:

Stad też zdaniem spółki, pracownicy oddelegowani do pracy w Norwegii w takiej sytuacji, powinni być opodatkowani wyłącznie w Polsce, zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy polsko-norweskiej. Dotyczy to zarówno delegowania w ramach umowy o dzieło jak i delegowania do Norwegii pracowników tymczasowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym

od 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a tej ww. ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W myśl art. 15 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.) z uwzględnieniem postanowień artykułów 16,18,19,20 i 21, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia art. 15

ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Norwegii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Z przedstawionego we wniosku przez spółkę stanu faktycznego wynika, że spółka zawarła z kontrahentem duńskim umowę o świadczenie usług, a miejscem świadczenia usługi na podstawie tego kontraktu jest Norwegia. W celu realizacji ww. kontraktu spółka delegowała do Norwegii część swoich pracowników. Część delegowanych pracowników to osoby zatrudnione zwykle w firmie i delegowanie ma dla nich charakter incydentalny, natomiast część została zatrudniona wyłącznie po to by być delegowanym w celu realizacji kontraktu. W przyszłości spółka zamierza delegować pracowników jako pracowników tymczasowych. Delegowani pracownicy wykonują w Norwegii pracę przez okres nie przekraczający 183 dni. Spółka nie posiada w Norwegii zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i jest pracodawcą ponoszącym ryzyko świadczonej przez pracowników pracy oraz wypłaca im wynagrodzenie.

Z powyższego wynika, że okres pobytu pracowników spółki w Norwegii nie przekroczył 183 dni podczas roku finansowego, a wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę, który nie ma siedziby w Norwegii, W oparciu o dane przedstawione przez wnioskodawcę należy stwierdzić, że zostały łącznie spełnione przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że opodatkowanie dochodów osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oddelegowanych do pracy w Norwegii, powinno podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Zauważyć jednak należy, iż powyższe uregulowania odnoszą się do osób zatrudnionych na podstawie umowy o prace (w tym również do pracowników tymczasowych jeżeli taki stosunek prawny będzie ich łączyć z wnioskodawcą). W przypadku osób uzyskujących przychody na podstawie umowy o dzieło, powołany art. 15 umowy nie znajdzie zastosowania gdyż nie są to dochody z pracy najemnej, o których mowa w tym przepisie. Dochód uzyskany z tytułu umowy o dzieło podlega opodatkowaniu na zasadach wskazanych dla "innych dochodów" uregulowanych w art. 22 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem stanowisko wnioskodawcy, iż zasady opodatkowania uregulowane w art. 15 ust. 2 umowy dotyczą również osób delegowanych do Norwegii w ramach umowy o dzieło należy uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.