IBPBII/1/415-140/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych kosztów wycieczki dla pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych kosztów wycieczki dla pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Miejski jest jednostką budżetową prowadzącą działalność socjalną (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Pracodawca - w ramach tej działalności organizuje ze środków odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych wycieczki zamiejscowe dla zainteresowanych pracowników, pokrywając w znacznej części ich koszty (wysokość dofinansowania zależna jest od kosztów imprezy).

Faktury dotyczące wycieczki określają miejsce wycieczki, termin oraz całkowity koszt wycieczki - nie określają liczby uczestników. Pracodawca dysponuje listą uczestników wycieczki. Możliwe jest określenie kosztów wycieczki przypadających na pracownika.

Proponuje się, aby podatek dochodowy od świadczeń finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, które są imiennie adresowane do konkretnych osób, był potrącany z wynagrodzenia Za pracę na podstawie zgody wyrażonej przez pracownika w pisemnym oświadczeniu.

Oświadczenie takie winno zostać złożone przez pracownika w momencie zadeklarowania uczestnictwa w wycieczce-imprezie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie pracodawcy dla pracownika w postaci bezpłatnego w całości lub części uczestnictwa w wycieczce-imprezie będzie przychodem ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie przychód pracownika z tego tytułu ustala się w oparciu o zasady określone w art. 11 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnych świadczeń (a za takie należy uznać uczestnictwo w imprezie integracyjnej lub wycieczce) - będą one przychodem pracownika z pracy jedynie wtedy, gdy są imiennie skierowane do konkretnego pracownika (tj. gdy jest możliwe określenie konkretnej wysokości świadczenia przypadającej na danego pracownika).

W takim przypadku wartość tych świadczeń należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Przychód pracownika z tego tytułu ustala się w oparciu o zasady określone w art. 11 ust. 2a ustawy. Płatnik jest obowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31 i 32 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że świadczenia rzeczowe nieodpłatne lub częściowo odpłatne, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, bowiem tego rodzaju przychód nie mieści się w katalogu zwolnień określonych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wysokość tego nieodpłatnego świadczenia ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy, tj. wg ceny zakupu danej usługi. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Od ww. nieodpłatnego świadczenia wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 31 i art. 32 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.