IBPBII/1/415-14/14/BJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-14/14/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura - 10 stycznia 2014 r.), uzupełnionym 26 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu podatku od świadczenia mieszkaniowego za lata 2010 i 2011 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu podatku od świadczenia mieszkaniowego za lata 2010 i 2011.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 11 marca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-14/14/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 26 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, który otrzymuje świadczenie mieszkaniowe w zamian za rezygnację z kwatery stałej. Wypłacane jest ono comiesięcznie przez Wojskową Agencję Mieszkaniową. W latach 2010 i 2011 od powyższego świadczenia pobierany był podatek dochodowy. W roku 2012 i 2013 świadczenie to nie jest opodatkowane.

W ubiegłym roku, po próbie wyjaśnienia z Urzędem skarbowym co do zasadności pobierania podatku w latach 2010 i 2011 od ww. świadczenia, zostało ustalone stanowisko, że Wnioskodawca jako podatnik ma złożyć korektę zeznań podatkowych (za lata 2010 i 2011). Wnioskodawca otrzymał zwrot pobranego podatku.

Różne interpretowanie przepisów i przesłana interpretacja p. Macieja Grabowskiego podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, określająca, że świadczenie powinno być opodatkowane spowodowało, że Urząd Skarbowy wezwał Wnioskodawcę do złożenia kolejnej korekty zeznań podatkowych. Stosując się do otrzymanego wezwania Wnioskodawca dokonał korekty zwrotu otrzymanego wcześniej podatku. W międzyczasie wobec osób ze środowiska, które nie zgodziły się z decyzjami Urzędów Skarbowych wszczęto postępowania sądowe zakończone różnymi decyzjami i wyrokami w tej samej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w myśl przepisów prawa podatkowego należy się Wnioskodawcy zwrot podatku od świadczenia mieszkaniowego za lata 2010 i 2011.

2. Czy istnieje podstawa prawna, na podstawie której Urząd Skarbowy wezwał Wnioskodawcę do zwrotu podatku wypłaconego wcześniej po pisemnym ustaleniu stanowiska w ww. sprawie.

3. Czy art. 21 ust. 1 oraz art. 52c ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2014 r. sygn. akt FSK 2625/13 nie jest podstawą zwrotu przez Urząd Skarbowy podatku od świadczenia mieszkaniowego.

4. Jaka jest przyczyna przeciągania rozwiązania sprawy, czy przekroczenie terminów lub przedawnienie roszczeń.

5. Jeżeli sprawa rozpatrzona zostanie na korzyść Wnioskodawcy, czy będzie miał prawo do wystąpienia o odsetki.

6. Na jakich zasadach Wnioskodawca będzie miał prawo wystąpić na drogę sądową w przypadku rozpatrzenia na jego niekorzyść.

Wnioskodawca wskazał, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są kwoty otrzymywane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymywały środki na ten cel z budżetu państwa. Przepis ten w powyższym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2010 r. na podstawie art. 12 pkt 1 lit. a tired drugie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1241). Świadczenie mieszkaniowe, które Wnioskodawca otrzymuje wprowadzono do ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP od dnia 1 lipca 2010 r. na podstawie art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 143).

Wyrok WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 483/13 z 10 lipca 2013 r. jednoznacznie wskazuje, że ustawodawca świadczenie mieszkaniowe zwolnił z podatku a zaniechanie pobierania podatku w 2012 i 2013 r. określone przez Ministra Finansów nie miało prawnego uzasadnienia. Jednoznaczne stanowisko oparte na przepisach ustawy w powyższej sprawie pozwoli Wnioskodawcy na właściwe zakończenie niezrozumiałej dla niego sytuacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zwrotu podatku od świadczenia mieszkaniowego za lata 2010 i 2011. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w latach 2010-2011, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 47c cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r., wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej - od wypłacanych żołnierzom świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.) Wojskowa Agencja Mieszkaniowa (WAM) wykonuje zadania własne oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Zadania zlecone to zadania powierzone Agencji przez Ministra Obrony Narodowej w zakresie gospodarki mieszkaniowej i internatowej oraz przebudowy i remontów zasobów mieszkaniowych i internatowych.

Agencja ta utworzona zatem została w celu realizacji zadań państwa, tj. gospodarowania nieruchomościami należącymi do Skarbu Państwa, nabywania lokali mieszkalnych i innych nieruchomości a także ich sprzedaży, dokonywania remontów budynków i lokali mieszkalnych oraz internatów w celu zaspakajania potrzeb mieszkaniowych żołnierzy zawodowych.

Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku braku możliwości przydziału żołnierzowi zawodowemu kwatery albo innego lokalu mieszkalnego, dyrektor oddziału regionalnego, zgodnie z uprawnieniem i wyborem dokonanym przez żołnierza zawodowego, przydziela miejsce w internacie albo kwaterze internatowej albo wypłaca świadczenie mieszkaniowe.

Świadczenie mieszkaniowe jest wypłacane przez dyrektora oddziału regionalnego właściwego miejscowo dla garnizonu, w którym żołnierz pełni służbę wojskową. Świadczenie mieszkaniowe wypłacane przez Agencję jest pokrywane z dotacji budżetowej (art. 48d ust. 3 i 4 ww. ustawy). Jest to równoznaczne z tym, iż całość środków na wypłatę żołnierzom świadczenia mieszkaniowego WAM corocznie otrzymuje od Ministra Obrony Narodowej w formie dotacji budżetowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, który otrzymuje świadczenie mieszkaniowe w zamian za rezygnację z kwatery stałej. Wypłacane jest ono comiesięcznie przez Wojskową Agencję Mieszkaniową. W latach 2010 i 2011 od powyższego świadczenia pobierany był podatek dochodowy.

Wnioskodawca ma wątpliwości co do zasadności opodatkowania ww. świadczenia. Zajmując stanowisko wskazał art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na wstępie podkreślić należy, iż wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą.

Świadczenia otrzymywane przez żołnierzy zwolnione z opodatkowania zostały enumeratywnie wymienione w ustawie. I tak przykładowo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty wypłacone osobom wymienionym w art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092) z tytułu odprawy mieszkaniowej.

Stosownie do art. 52c ust. 1 ww. ustawy zwalnia się z podatku dochodowego świadczenie finansowe wypłacane żołnierzowi na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203, z późn. zm.).

Ustęp 2 art. 52c ustawy, zwalnia natomiast z podatku dochodowego ekwiwalent w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej, o którym mowa w art. 19 ust. 3 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.

Jak z powyższego wynika ustawodawca postanowił zwolnić z opodatkowania ściśle określone świadczenia związane z zakwaterowaniem żołnierzy, szczegółowo w przepisie ustawy podatkowej określone.

W rezultacie, biorąc pod uwagę racjonalność ustawodawcy, nie można uznać, iż brak regulacji w odniesieniu do ogólnie określonych świadczeń mieszkaniowych oznacza, iż zwolnienia w tym zakresie należy poszukiwać w art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mimo bowiem pozornej zbieżności stanu faktycznego z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 47c, czyli przepływu środków finansowych z budżetu państwa przez wskazaną Agencję do podatnika, to powyższa analiza tego przepisu nie daje podstaw do zastosowania go do omawianych świadczeń mieszkaniowych.

Wniosek taki wynika z systematyki zwolnień podatkowych, bowiem ustawodawca potraktował w sposób indywidualny świadczenia o charakterze mieszkaniowym statuowane ustawą o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Uregulowanie indywidualnej kategorii zwolnień w tym zakresie - ściśle określonych pod względem podmiotowym i przedmiotowym - nie daje możliwości poszukiwania tego samego, co do zasady, przedmiotu zwolnień w innej podstawie prawnej. Ustanowienie regulacji dającej takie możliwości byłoby sprzeczne z zasadami techniki legislacyjnej, bowiem np. odprawy mieszkaniowe mogłyby korzystać ze zwolnienia na podstawie dwóch przepisów (art. 21 ust. 1 pkt 47c) i pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Również wykładnia historyczna art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że celem ustawodawcy nie było zwolnienie na podstawie tego przepisu świadczeń mieszkaniowych otrzymywanych przez żołnierzy. Przepis ten został bowiem wprowadzony w 2003 r. przy jednoczesnym skreśleniu art. 21 ust. 1 pkt 47 i dodaniu pkt 47b. Celem takiego zabiegu legislacyjnego było ujednolicenie zasady opodatkowania pomocy publicznej w zakresie przychodów z działalności gospodarczej i przedsiębiorców realizujących cele ustawowe za pomocą kwot otrzymanych od agencji rządowej, budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

W konsekwencji uznać należy, iż wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ściśle określonego katalogu zwolnień skierowanych do żołnierzy nie pozostawia wątpliwości, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie będzie miał zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, niezależnie od statusu podmiotu wypłacającego Wnioskodawcy świadczenie mieszkaniowe, brak jest podstaw aby uznać, że w latach 2010-2011 świadczenie to korzystało ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym brak jest podstaw do zwrotu podatku za ww. lata.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na to, że stanowisko dot. pytania nr 1 jest nieprawidłowe odstąpiono od odpowiedzi na pyt. nr 5 gdyż stało się ono bezprzedmiotowe.

Odnośnie pyt. nr 6 Organ wyjaśnia, że poniżej zawarte jest pouczenie odnośnie prawa do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia sądowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia to zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl