IBPBII/1/415-139/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2014 r. (wpływ do Biura - 18 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia kwot nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia kwot nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca realizuje między innymi zadania z zakresu świadczeń rodzinnych, wydając decyzje administracyjne o przyznaniu świadczeń rodzinnych, decyzje o zobowiązaniu do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych i decyzje o umorzeniu kwot nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. W toku wykonywania tego zadania, we wrześniu 2010 r. Wnioskodawca wydał decyzję zobowiązującą Pana M.G. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego za okres od 1 września 2005 r. do 30 czerwca 2010 r. w kwocie 8.766,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

Odroczono termin płatności, później rozłożono na raty nienależnie pobrane świadczenia rodzinne i umorzono odsetki ustawowe, a na końcu decyzją z 16 stycznia 2014 r. na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych umorzono pozostałą do spłaty kwotę nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 4.437,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzona kwota na podstawie decyzji administracyjnej stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy po stronie Wnioskodawcy powstaje obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Powołując treść art. 9 ust. 1 i art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca stwierdza, iż za świadczenia rodzinne uważa się, stosownie do art. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych:

Na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych, organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Uregulowanie w przepisach o świadczeniach rodzinnych kwestii dotyczących umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych świadczy o tym, iż umorzenie takie jest rodzajem świadczenia rodzinnego i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z umorzeniem nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, na podstawie decyzji administracyjnej, świadczeniobiorca uzyskał przychód, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy, jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 i pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pkt 9 tego przepisu wymieniono jako źródło przychodu "inne źródła".

Zgodnie z art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia uzyskane przez podatnika, a nie tylko te szczegółowo w nim wymienione. Tym samym, do przychodów z innych źródeł należy zakwalifikować każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8 art. 10 ust. 1 przywołanej ustawy.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 79 tej ustawy wynika, iż wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456 z późn. zm.) osoba, która pobrała nienależnie świadczenia rodzinne, jest obowiązana do ich zwrotu.

W myśl art. 30 ust. 2 ww. ustawy za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się:

Na podstawie art. 30 ust. 9 powołanej ustawy organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, łącznie z odsetkami w całości lub części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Z wniosku wynika, iż we wrześniu 2010 r. Wnioskodawca wydał decyzję zobowiązującą Pana M.G. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego za okres od 1 września 2005 r. do 30 czerwca 2010 r. w kwocie 8.766,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

Odroczono termin płatności, później rozłożono na raty nienależnie pobrane świadczenia rodzinne i umorzono odsetki ustawowe, a na końcu decyzją z 16 stycznia 2014 r. na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych umorzono pozostałą do spłaty kwotę nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 4.437,00 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż świadczenia udzielone na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, w tym świadczenia polegające na umorzeniu kwoty nienależnie pobranego świadczenia, podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w związku z umorzeniem przez Wnioskodawcę pozostałej do spłaty kwoty nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego, osoba która otrzymała to świadczenie uzyskała przychód, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż powołany przez Wnioskodawcę, oprócz art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 21 ust. 1 pkt 79 tej ustawy dotyczy świadczeń przyznanych na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.). Natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy świadczeń przyznanych na podstawie przepisów ww. ustawy o świadczeniach rodzinnych. Jak wynika z wniosku przedmiotowa sprawa dotyczy świadczeń przyznanych na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych. Jednak fakt ten nie ma wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.