IBPBII/1/415-139/09/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych ławnikom, biegłym, tłumaczom, mediatorom, kuratorom nieznanego z miejsca pobytu, adwokatom oraz lekarzom sądowym w 2009 r. - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych ławnikom, biegłym, tłumaczom, mediatorom, kuratorom nieznanego z miejsca pobytu, adwokatom oraz lekarzom sądowym w 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sąd Okręgowy w ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości poleca wykonanie określonych czynności biegłym, w tym biegłym lekarzom, mediatorom, tłumaczom przysięgłym, kuratorom nieznanego z miejsca pobytu oraz adwokatom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do należności osób wymienionych w art. 13 pkt 5-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) tj. ławników, biegłych, tłumaczy, mediatorów, kuratorów nieznanego z miejsca pobytu, adwokatów oraz lekarzy sądowych, których suma należności nie przekracza w ciągu miesiąca kwoty 200 zł winno się stosować przepisy o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 30 ust. 5a ustawy), czy też naliczać podatek na podstawie dotychczasowych przepisów wynikających z art. 27 ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy, należności z tytułu samodzielnej działalności osób, o których mowa w art. 13 pkt 5-9 tj. ławników, tłumaczy, mediatorów, biegłych, kuratorów nieznanego z miejsca pobytu, adwokatów oraz lekarzy sądowych podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy tj. wg skali podatkowej z uwzględnieniem odliczenia kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 i 5 ustawy.

Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko wskazując, iż podatników wymienionych w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy (tj. ławników, tłumaczy, mediatorów, biegłych, kuratorów nieznanego z miejsca pobytu i adwokatów) nie łączą z Sądem stosunki cywilno-prawne. Sąd jako organ władczy wzywa i poleca wykonanie określonych czynności.

Natomiast w przypadku lekarzy sądowych (art. 13 pkt 8 ustawy) zawarta umowa nie określa kwoty wynagrodzenia za dany miesiąc, wskazuje jedynie wynagrodzenie za wystawienia jednego zaświadczenia.

Wypłaty należności dla wszystkich wyżej wymienionych grup podatników odbywają się z różną częstotliwością, zależną od momentu uprawomocnienia się wyroku czy wydania zarządzenia. Bywa jednak tak, że podatnik otrzymuje w ciągu miesiąca wynagrodzenie za wykonanie kilku czynności na rzecz Sądu a realizowana niezwłocznie wypłata następuje 2-3 krotnie w miesiącu. Niemożliwym jest także wcześniejsze ustalenie jakie należności będą wypłacane w danym miesiącu konkretnemu podatnikowi. Zatem według Sądu wszystkie wyżej wymienione grupy podatników podlegają opodatkowaniu w myśl art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c tej ustawy lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 5 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, w tym przychody ławników sądowych.

Stosownie do art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 lub 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy).

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 5 i 6 w art. 13 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy, co do których kwota należności jest określona. Bez znaczenia dla takiej kwalifikacji jest fakt, iż ławników, tłumaczy, mediatorów, biegłych, kuratorów nieznanego z miejsca pobytu i adwokatów nie łączą z Sadem stosunki cywilno-prawne. Kwota należności może wynikać również z powołania czy uchwały.

Jeżeli zatem osoby wymienione w art. 13 pkt 5 i 6 ww. ustawy powoływane są do wykonywania określonych czynności na rzecz Sądu lecz z odrębnego aktu prawnego (powołania, uchwały) nie wynika jaka kwota należności przysługuje im miesięcznie bądź wskazany został wyłącznie sposób wyliczenia tej kwoty, np. jako iloczyn stawki (godzinowej, dziennej) i czasu pracy, powołany powyżej przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww ustawy nie będzie miał zastosowania. Płatnik powinien wówczas pobierać zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.