IBPBII/1/415-137/12/BD - Zwolnienie z opodatkowania wypłacanych zleceniobiorcom diet oraz zwrotu poniesionych kosztów w związku z odbywaną przez nich zagraniczną podróżą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanych zleceniobiorcom diet oraz zwrotu poniesionych kosztów w związku z odbywaną przez nich zagraniczną podróżą - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanych zleceniobiorcom diet oraz zwrotu poniesionych kosztów w związku z odbywaną przez nich zagraniczną podróżą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą P. Sp. z o.o. Spółka komandytowa (zwana dalej Spółką). Spółka dopiero rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej i zainteresowana jest świadczeniem usług zarówno w Polsce jak i poza jej granicami. Jednym z rodzajów usług, którymi zainteresowana jest Spółka, jest świadczenie usług w zakresie opieki nad osobami w podeszłym wieku oraz osobami niepełnosprawnymi. W celu prawidłowego świadczenia usług na rzecz przyszłych klientów, Spółka zamierza współpracować z osobami fizycznymi, które w jej imieniu będą wykonywać czynności opiekuńcze, przy czym podstawą współpracy pomiędzy Spółką a zatrudnionymi osobami będzie umowa cywilnoprawna - umowa zlecenia. Umowa zlecenia regulująca świadczenie usług opiekuńczych, będzie określała wynagrodzenie kwotowe w wysokości około 2.000 - 2.300 zł brutto.

Z uwagi na fakt, iż część klientów (podopiecznych, nad którymi Spółka będzie sprawować opiekę) mieszka na terytorium Niemiec, konieczne jest wysłanie osób fizycznych, z którymi Spółka będzie współpracować (zleceniobiorców) do wykonania czynności opiekuńczych do Niemiec. Wyjazdy zleceniobiorców do Niemiec w celu wykonania czynności zleconych przez Spółkę, na podstawie każdorazowo zawieranych odrębnych umów, będą trwały od 1 do kilku miesięcy i mogą powtarzać się w ciągu roku, tj. w przypadku osoby wyjeżdżającej na jeden miesiąc jedna umowa zostanie zawarta na okres jednego miesiąca, a w przypadku osoby wyjeżdżającej na 3 miesiące jedna umowa zostanie zawarta na ten okres.

Konsekwentnie, w celu realizacji usługi Spółka zawrze umowę zlecenia z osobą fizyczną na terytorium Polski. Następnie zleceniobiorca zostanie wysłany przez Spółkę w podróż do Niemiec w celu wykonania usługi opiekuńczej w imieniu Spółki.

Z uwagi na fakt, że umowa zlecenia, regulująca wykonywanie przez zleceniobiorcę czynności opiekuńczych na terytorium Niemiec, będzie wykonywana poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy oraz poza miejscem siedziby zleceniodawcy (Spółki), w umowach zlecenia zawieranych ze zleceniobiorcami, oprócz wynagrodzenia zleceniobiorcy zostanie określony także zwrot kosztów odbywanej podróży oraz wypłata diety z tytułu zrekompensowania zleceniobiorcy podwyższonych kosztów wyżywienia w trakcie wykonywania zleconych czynności w ramach odbywanej podróży do Niemiec. Diety mają na celu zaspokojenie zwiększonych kosztów wyżywienia w trakcie podroży do Niemiec w związku z czym Spółka zamierza wypłacać diety na zasadach i do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W umowie zlecenia Spółka planuje zawrzeć zapis, który wprost będzie wskazywał, że diety wypłacane będą zgodnie z rozporządzeniami dotyczącymi podróży służbowych pracowników sfery budżetowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu świadczeń wypłacanych na podstawie umów zlecenia nie powinna potrącać tychże zaliczek od zwróconych kosztów oraz wypłaconych diet a tym samym uznać, iż przychodem podlegającym opodatkowaniu jest jedynie kwota wynagrodzenia określona kwotowo w umowie zlecenia.

Zdaniem Spółki, diety wypłacane zgodnie z rozporządzeniem w sprawie podróży służbowych oraz zwrot kosztów, które Spółka wypłaca zleceniobiorcom w związku z odbywanymi przez nich podróżami do Niemiec, w trakcie których wykonują oni zlecone czynności opiekuńcze, powinny być zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwentnie, Spółka nie ma obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od zwróconych kosztów oraz wypłacanych diet - zgodnie z rozporządzeniem w sprawie podróży służbowych. Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka dokonując świadczeń z działalności, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej obowiązana jest jako płatnik pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Spółka nie ma jednak obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych świadczeń, które są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 cyt. ustawy. Konsekwentnie, w celu ustalenia, czy Spółka powinna czy też nie powinna potrącać zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych diet oraz zwracanych kosztów podróży zleceniobiorcom wykonującym czynności na terytorium Niemiec - konieczne jest ustalenie czy wskazane świadczenia są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy zwolnione z opodatkowania są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności, przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ustępu 13.

Jak wskazano we wniosku Spółka zatrudnia osoby fizyczne na podstawie umów zlecenia, co oznacza, że osoby, którym Spółka wypłaca diety i zwraca koszty podróży - zleceniobiorcy - są osobami niebędącymi pracownikami w rozumieniu wyżej przytoczonej regulacji.

Istotną kwestią jest wskazanie, iż zleceniobiorcy nie wykonują zleconych czynności w miejscu zamieszkania, czy też w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę - lecz wykonują zlecone czynności na terytorium Niemiec. Z tego powodu w ocenie Spółki zlecone zleceniobiorcom czynności są wykonywane w trakcie podróży - wyjazdu zleceniobiorcy. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia podróży osoby niebędącej pracownikiem (a więc także zleceniobiorcy), pojęcie "podróży" należy definiować zgodnie z potocznym (słownikowym) rozumieniem tego sformowania.

Za słownikowym definiowaniem pojęć użytych w ustawach podatkowych, które to pojęcia nie są definiowane przez same ustawy podatkowe, opowiada się także orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym podnosi się, iż "w procesie stosowania prawa, w myśl generalnych zasad wykładni, szczególnie podstawowej wykładni językowej, należy dać pierwszeństwo interpretacji wynikającej ze znaczenia słów języka etnicznego" (wyrok NSA z dnia 11 marca 2000 r., sygn. akt I SA/Wr 3177/99 oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2009 r., sygn. akt III SA/Gd 315/09).

Zgodnie ze słownikową definicją sformułowania "podróż", zamieszczoną w internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), pod tym pojęciem należy rozumieć "przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca". W świetle powyższej definicji, podróżą osoby niebędącej pracownikiem (w tym zleceniobiorcy) będzie każdy wyjazd tej osoby poza jej miejsce zamieszkania, w tym również wyjazd w celu wykonania zleconych przez Spółkę czynności opiekuńczych na terytorium Niemiec.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również uzasadnienie w wykładni celowościowej. Celem wypłaty diet zleceniobiorcom jest wyrównanie podwyższonych kosztów wyżywienia związanych z koniecznością zapewnienia wyżywienia poza własnym miejscem zamieszkania, które jest droższe niż wyżywienie zapewnione w ramach własnego miejsca zamieszkania. Tym samym diety nie powinny być traktowane jako przychód zleceniobiorcy podlegający opodatkowaniu, ponieważ nie skutkują przysporzeniem (zwiększeniem) majątku zleceniobiorcy, lecz w praktyce stanowią wyrównanie uszczuplenia tego majątku wynikające z odbytej podróży w celu wykonania czynności zleconych przez Spółkę. Z tego powodu racjonalne i uzasadnione prawnie jest wyłączenie diet i zwrotu kosztu związanego z odbywanymi podróżami do Niemiec z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Tym samym przychodem podlegającym opodatkowaniu powinna być jedynie ta kwota wypłacana przez Spółkę, która stanowi realne zwiększenie majątku zleceniobiorcy, a nie zwrot kosztów (w tym również w formie diet), które musiał ponieść zleceniobiorca w celu wykonania powierzonych mu przez Spółkę czynności.

W ocenie Wnioskodawcy, zleceniobiorcy wykonujący zlecone czynności opiekuńcze na terytorium Niemiec - a więc poza miejscem ich zamieszkania oraz poza siedzibą Spółki - odbywają podróż w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zleceniobiorcy Spółki będą spełniać także pozostałe warunki dla zwolnienia diet i zwrotu kosztów z opodatkowania wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą regulacją zwolnienie diet i zwrotu kosztów podróży zleceniobiorców możliwe jest jeżeli:

Zatem, skoro zleceniobiorcy wykonują zlecone czynności opiekuńcze w trakcie odbywanych podróży na terytorium Niemiec, wydatki z tego tytułu nie są zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu zleceniobiorców przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, diety i zwrot kosztów podróży są wydatkiem poniesionym w celu uzyskania przychodu podatkowego Spółki oraz wypłata diet i zwrot kosztów następuje na zasadach i do wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowych - to diety i zwrócone koszty podroży zleceniobiorców są zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdzają także znane Spółce interpretacje organów podatkowych, w których wskazano, iż pojęcie podróży zleceniobiorcy należy rozumieć jako "podróż odbywana w związku z załatwieniem cudzych spraw (to jest podmiotu, który następnie zwraca poniesione w tym celu koszty), jak również dojazd do miejsca wykonania określonych czynności" - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 października 2009 r., znak: ILPB1/415-834/09-5/TW.

Niewątpliwie wyjazdy zleceniobiorców w związku z zawartą ze Spółką umową w celu wykonania zleconych przez Spółkę czynności są wyjazdami w celu załatwienia spraw Spółki, czyli w celu realizacji usługi opiekuńczej, którą świadczy Spółka na rzecz swoich klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPBII/1/415-148/12/BD.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, które uregulowane zostały w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, tj. m.in. osobom, którym wnioskodawca zlecił wykonanie określonego zadania. Przy czym zwolnienie to przysługuje jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w celu prawidłowego świadczenia usług na rzecz przyszłych klientów Spółka zamierza współpracować z osobami fizycznymi, które w jej imieniu będą wykonywać czynności opiekuńcze. Podstawą współpracy pomiędzy Spółką a zatrudnionymi osobami będzie umowa cywilnoprawna - umowa zlecenia. Z uwagi na fakt, iż część klientów (podopiecznych, nad którymi Spółka będzie sprawować opiekę) mieszka na terytorium Niemiec, konieczne jest wysłanie osób fizycznych, z którymi Spółka będzie współpracować (zleceniobiorców) do wykonania czynności opiekuńczych do Niemiec. Wyjazdy zleceniobiorców do Niemiec w celu wykonania czynności zleconych przez Spółkę, na podstawie każdorazowo zawieranych odrębnych umów, będą trwały od 1 do kilku miesięcy i mogą powtarzać się w ciągu roku, tj. w przypadku osoby wyjeżdżającej na jeden miesiąc jedna umowa zostanie zawarta na okres jednego miesiąca, a w przypadku osoby wyjeżdżającej na 3 miesiące jedna umowa zostanie zawarta na ten okres. Umowy zlecenia, regulujące wykonywanie prze zleceniobiorcę czynności opiekuńczych na terytorium Niemiec będą wykonywane poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy oraz poza miejscem siedziby zleceniodawcy (Spółki). W umowach zlecenia zawieranych ze zleceniobiorcami, oprócz wynagrodzenia zleceniobiorcy, zostanie określony także zwrot kosztów odbywanej podróży oraz wypłata diety z tytułu zrekompensowania zleceniobiorcy podwyższonych kosztów wyżywienia w trakcie wykonywania zleconych czynności w ramach odbywanej podróży do Niemiec. Diety mają na celu zaspokojenie zwiększonych kosztów wyżywienia w trakcie podroży do Niemiec w związku z czym Spółka zamierza wypłacać diety na zasadach i do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W umowie zlecenia Spółka planuje zawrzeć zapis, który wprost będzie wskazywał, że diety wypłacane będą zgodnie z rozporządzeniami dotyczącymi podróży służbowych pracowników sfery budżetowej.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W myśl § 2 powołanego rozporządzenia z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Wysokość diety za dobę podróży w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia - ust. 2 § 4 cyt. rozporządzenia.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży - ust. 3 § 4 ww. rozporządzenia; dla Niemiec dieta wynosi 42 euro.

Szczegółowo kwestia diet i ich wysokości została uregulowana w § 5 ww. rozporządzenia, natomiast kwestie zwrotu kosztów przejazdów oraz za nocleg reguluje § 8 i § 9 tegoż rozporządzenia. Przy czym podkreślić należy, iż w § 3 tegoż rozporządzenia określono sposób liczenia czasu pobytu poza granicami kraju.

W przypadku podróży odbywanej na terytorium Polski należy zastosować odpowiednie uregulowania zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż w przedstawionym stanie faktycznym zachodzą przesłanki do zastosowania omawianego zwolnienia. Zaznaczenia wymaga jednak fakt, iż omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w powołanych wyżej rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych świadczeń - ponad limit określony w przedmiotowych aktach prawnych - spowoduje opodatkowanie wynikłych nadwyżek podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w takiej sytuacji na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego odpowiedniej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych diet i zwróconych innych kosztów z tytułu odbywanych podróży przez zleceniobiorców.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.