IBPBII/1/415-131/11/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim i posiada w Polsce swoje miejsce zamieszkania. Od maja roku 2010 wykonuje prace poza granicami kraju w zawodzie geodety-hydrografa, której specyfiką jest wykonywanie obowiązków służbowych na pokładzie statków morskich badających dno morskie i związaną z nim infrastrukturę (np. pomiary inwentaryzacyjne kabli i rurociągów podmorskich).

W dniu 26 maja 2010 r. wnioskodawca zawarł umowę o pracę ze Spółką G. posiadającą siedzibę na terytorium Szwajcarii. Jednocześnie pracodawca oddelegował wnioskodawcę do pracy w Spółce L. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, której kierownictwu wnioskodawca obecnie podlega. Obie spółki należą do grupy kapitałowej X. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie bezpośrednio ze Spółki G., jednak od początku trwania stosunku pracy pracuje na statkach zarządzanych i eksploatowanych przez Spółkę L. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, do której został oddelegowany. Miejscem faktycznego zarządu tej Spółki, tj. miejscem, w którym pracują osoby zarządzające Spółką L. jest Wielka Brytania. W tym kontekście należy zauważyć, że Spółka ta m.in. wyposaża statek w sprzęt pomiarowy, przekształcając go w statek hydrograficzny, zatrudnia część załogi statku, decyduje w jakich projektach pomiarowych statek bierze udział i czerpie bezpośrednie zyski (w postaci wynagrodzenia za wykonane projekty) z eksploatacji statku.

W przyszłości wnioskodawca będzie też pracował na statkach zarządzanych i eksploatowanych przez Spółkę S. z siedzibą w Republice Włoskiej. Miejscem faktycznego zarządu tej Spółki, tj. miejscem, w którym pracują osoby zarządzające Spółką S. są Włochy.

Umowa o pracę została podpisana na czas nieoznaczony z możliwością jej wypowiedzenia w terminach określonych w umowie. Na podstawie tej umowy wnioskodawca wykonuje wyżej opisane obowiązki na pokładzie statków morskich pływających głównie na wodach Morza Północnego. W związku z zawarciem umowy o pracę w maju 2010 r. wnioskodawca wyjechał za granicę do pracy na statku. W Polsce znajduje się jednak rodzina wnioskodawcy, tutaj prowadzi działalność gospodarczą, posiada rachunek bankowy i dom rodzinny. W Polsce wnioskodawca ma centrum interesów osobistych. W trakcie wykonywanej pracy przeciętnie pół roku spędza za granicą pracując na statku, zaś drugie pół roku spędza w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego, wynagrodzenie wnioskodawcy otrzymywane od Spółki G. za pracę na rzecz Spółki L. jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane od Spółki G. w roku 2010 (oraz w latach następnych) za pracę określoną w opisie stanu faktycznego nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Tezę tę wnioskodawca opiera na treści interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (...). W ocenie wnioskodacy, zgodnie z art. 3 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega on w roku 2010 oraz będzie podlegał w latach następnych (do czasu zmiany stanu faktycznego) obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Taka ocena wynika z faktu, iż wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych (rodzinę, działalność gospodarczą, rachunek bankowy, zamieszkanie w domu rodzinnym). Wszystkie okresy wolne od pracy (specyfiką pracy wnioskodawcy są okresy pracy ciągłej na statku oraz późniejsze okresy wolne od pracy) stanowiące około pół roku w ciągu roku kalendarzowego wnioskodawca zamierza spędzać w Polsce. Dodatkowo wnioskodawca wykonuje pracę na pokładzie statku morskiego, który przemieszcza się po wodach terytorialnych różnych krajów lub wodach międzynarodowych, co powoduje, że wnioskodawca nie jest ściśle związany z innym krajem niż Polska.

W ocenie wnioskodawcy, jako polski rezydent podatkowy powinien rozliczać w Polsce zarówno swoje przychody osiągnięte w Polsce jak i przychody z tytułu pracy wykonywanej poza granicami kraju. Jednocześnie, zdaniem wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji kwestia opodatkowania przychodów osiąganych przez wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę zawartej ze Spółka G., w ramach oddelegowania do pracy w Spółce L. podlega uregulowaniom Konwencji polsko-brytyjskiej. Wnioskodaca podnosi, iż jego stanowisko znajduje oparcie w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9), zgodnie z którym w powyższym zakresie stosuje się zasadę zgodną z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem dochody takie podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek - w omawianym przypadku jest to Wielka Brytania (w przypadku statków zarządzanych przez Spółkę L.) lub Włochy (w przypadku statków zarządzanych przez Spółkę S.).

Wnioskodawca powołuje się na art. 14 Konwencji polsko-brytyjskiej, na podstawie którego pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podiegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że praca jest wykonywana w tym drugim Państwie. Jednocześnie wnioskodawca przywołuje art. 14 ust. 3 Konwencji, zgodnie z którym bez względu na wcześniejsze postanowienia, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną wykonywaną na pokładzie statku morskiego bądź statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo umawiającego się Państwa może być opodatkowane w tym Państwie.

Wnioskodawca zauważa, iż analogiczne regulacje znajdują się w art. 15 ust. 3 umowy polsko-włoskiej.

Wnioskdawca stwierdza, iż z uwagi na fakt, iż na podstawie powołanej umowy o pracę wykonuje czynności geodety-hydrografa na pokładzie statku morskiego należy przyjąć, iż postanowienia art. 14 ust. 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej mają do niego zastosowanie. Zdaniem wnioskodawcy, w związku z tym, że został oddelegowany do pracy w Spółce L., która eksploatuje statki, na których pracę wykonuje oraz wobec faktu, że miejscem faktycznego zarządu Spółki L. jest Wielka Brytania, w świetle przytoczonych przepisów ww. Konwencji jego wynagrodzenie z tytułu wykonywanej pracy może podlegać opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii.

Zdaniem wnioskodawcy, w zakresie zdarzenia przyszłego należy zastosować postanowienia art. 15 ust. 3 umowy polsko-włoskiej, co oznacza, że wynagrodzenie za pracę na statkach eksploatowanych przez Spółkę S. może podlegać opodatkowaniu tylko we Włoszech.

W ocenie wnioskodawcy, z powyższego wynika, iż jego dochody mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Wielkiej Brytanii (na podstawie stosownej Konwencji) jak i w Polsce (na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dlatego też, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu dochodów wnioskodawcy z tego tytułu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 22 ust. 2 lit. a) i c) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, czyli metodę wyłączenia z progresja oraz przepis art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, do takich samych wniosków należy dojść w przypadku zdarzenia przyszłego tj. w zakresie dochodów mogących podlegać opodatkowaniu na terytorium Włoch. W tym przypadku zastosowanie będą miały przepisy art. 23 ust. 2 lit. a) i c) umowy polsko-włoskiej.

W ocenie wnioskodawcy, zgodnie z powyższymi przepisami dochód wnioskodawcy osiągnięty za granicą powinien być zwolniony w Polsce od opodatkowania, dochód taki powinien być jednakże brany pod uwagę przy ustalaniu stawki podatku należnego w Polsce od pozostałego dochodu. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca w roku 2010 uzyskał na terytorium Polski przychody z działalności gospodarczej, podatek od tych przychodów powinien zostać wyliczony na podstawie stawki uwzględniającej dochody uzyskane za granicą. Taka sama zasada będzie dotyczyła lat następnych.

Wnioskodawca powołuje się na treść interpretacji:

* interpretacji z dnia 26 czerwca 2008 r. znak: IPPB2/415-418/08-4/MK,

* interpretacji z dnia 22 lipca 2009 r. znak: IPPB2/415-339/09-2/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest opodatkowanie dochodów z pracy najemnej wykonywanej przez wnioskodawcę na rzecz Spółki L. W zakresie dochodów z pracy najemnej, która będzie w przyszłości wykonywana na rzecz Spółki S. wydano odrębną interpretację indywidualną.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy powołany wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (...) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego; zgodnie z tą zasadą wynagrodzenia załóg statków morskich podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego pływającego pod obcą banderą, istotne jest więc, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca od maja roku 2010 wykonuje prace poza granicami kraju w zawodzie geodety-hydrografa, której specyfiką jest wykonywanie obowiązków służbowych na pokładzie statków morskich badających dno morskie i związaną z nim infrastrukturę. W dniu 26 maja 2010 r. wnioskodawca zawarł umowę o pracę ze Spółką G. posiadającą siedzibę na terytorium Szwajcarii. Jednocześnie pracodawca oddelegował wnioskodawcę do pracy w Spółce L. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, której kierownictwu wnioskodawca obecnie podlega. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie bezpośrednio ze Spółki G., jednak od początku trwania stosunku pracy pracuje na statkach zarządzanych i eksploatowanych przez Spółkę L. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, do której został oddelegowany. Miejscem faktycznego zarządu tej Spółki, tj. miejscem, w którym pracują osoby zarządzające Spółką L. jest Wielka Brytania. W Polsce znajduje się rodzina wnioskodawcy, tutaj wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, posiada rachunek bankowy i dom rodzinny. W Polsce wnioskodawca ma centrum interesów osobistych.

Wobec powyższego, jeżeli istotnie, jak stwierdza wnioskodawca, faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek (Spółka L.), na pokładzie którego wnioskodawca wykonuje pracę jako geodeta-hydrograf znajduje się na terenie Wielkiej Brytanii, to w niniejszej sprawie zastosowanie mają postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, według postanowień art. 14 ust. 3 tej Konwencji bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego bądź statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa może być opodatkowane w tym Państwie.

Użyty w art. 14 ust. 1 i 3 ww. Konwencji zwrot "może być opodatkowane" oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę. Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Wielkiej Brytanii, może być opodatkowany zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

Zatem w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 22 ust. 2 lit. c) umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Ww. zasada znajduje odzwierciedlenie w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jego postanowień jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż dochód uzyskiwany przez wnioskodawcę, mającego miejsce zamieszkania w Polsce, za pracę wykonywaną na statku eksploatowanym przez Spółkę L., której miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Wielkiej Brytanii, podlega opodatkowaniu zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Polsce. Jednakże w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania należy zastosować określoną w umowie - metodę wyłączenia z progresją.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do wskazanych przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.