IBPBII/1/415-131/09/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu, biegłych i ławników - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu, biegłych i ławników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd przyznaje adwokatowi świadczącemu pomoc prawną z urzędu wynagrodzenie na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Sąd przyznaje wynagrodzenie biegłemu za wykonywaną pracę na podstawie dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.). Sąd przyznaje ławnikom rekompensatę za czas wykonywania czynności w sądzie na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.).

Wynagrodzenie to jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście - art. 13 pkt 5 (w przypadku ławników) i pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w przypadku biegłych i adwokatów). W związku z tym, Sąd na podstawie art. 41 ust. 1 i 4 ww. ustawy jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stosowanie do rozliczania ww. wynagrodzeń zapisów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to znaczy pobieranie zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu, jeśli należności w danym miesiącu nie przekraczają kwoty 200 zł.

W przypadku należności biegłych, adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu jak i ławników, których wysokość miesięcznie nie przekracza 200 zł sąd pobiera zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% - zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku należności biegłych, adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu jak i ławników, których wysokość miesięcznie wynosi 200 zł lub więcej sąd pobiera zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, po potrąceniu kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 5 i 6 w art. 13 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sąd w przypadku należności biegłych, adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu jak i ławników, których wysokość miesięcznie nie przekracza 200 zł pobiera zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18%. W przypadku należności biegłych, adwokatów świadczących pomoc prawną z urzędu jak i ławników, których wysokość miesięcznie wynosi 200 zł lub więcej sąd pobiera zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, po potrąceniu kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów, w przypadku wypłaty wynagrodzenia adwokatom świadczącym pomoc prawną z urzędu, biegłym i ławnikom, którego wysokość miesięcznie nie przekracza 200 zł i miesięczna należność z ww. tytułów została określona w stosownej umowie (powołaniu, uchwale), pobiera się - w myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy - zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Natomiast w pozostałych przypadkach należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.