IBPBII/1/415-130/10/MCZ - Opodatkowanie dochodów uzyskiwanych przez litewskiego pracownika na Litwie na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką polską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez litewskiego pracownika na Litwie na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką polską - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez litewskiego pracownika na Litwie na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką polską.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną w Polsce, zamierza zatrudnić na podstawie umowy o pracę pracownika będącego obywatelem Litwy, posiadającego na terenie Litwy stałe miejsce zamieszkania. Praca ma być wykonywana na terenie Litwy. Wypłata wynagrodzenia za pracę ma następować na wskazany przez pracownika numer rachunku bankowego prowadzonego na Litwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przyszły pracownik - obywatel Litwy zatrudniony na Litwie - podlegał będzie obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wnioskodawca powołał przepis art. 3 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z których wywiódł, że skoro przyszły pracownik - obywatel Litwy - nie posiada miejsca zamieszkania na terenie Polski i nie będzie wykonywał pracy na terenie Polski, w związku z czym nie uzyska na jej terenie żadnych przychodów, to w konsekwencji nie znajdzie zastosowania powołany art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca powołał również art. 4 i art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku na podstawie których uznał, że otrzymywane od polskiego pracodawcy wynagrodzenie pracownika - obywatela Litwy posiadającego na jej terytorium miejsce zamieszkania - za pracę wykonywaną na Litwie - podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 lipca 2009 r. Znak: ILPB2/415- 599/09-2/JK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 1 ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca będący polską spółką zamierza zatrudnić litewskiego pracownika na podstawie umowy o pracę. Praca będzie wykonywana na terenie Litwy. W powyższej sprawie ma zatem zastosowanie umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Litwą.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie w dniu 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277 z późn. zm.) w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd tego Państwa, jego jednostki terytorialne i władze lokalne oraz agencje lub jednostki należące całkowicie do tego Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. umowy polsko - litewskiej, z uwzględnieniem postanowień art. 16, 18, 19 i 21 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Przepis art. 15 ust. 2 tej umowy określa wyjątki od powyższej zasady.

Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli na Litwie. Wynagrodzenie to może jednak podlegać opodatkowaniu w drugim umawiającym się Państwie, jeżeli w tym Państwie jest wykonywana praca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik polskiej spółki, obywatel Litwy zatrudniony przez wnioskodawcę w oparciu o umowę o pracę, wykonuje pracę na Litwie.

Zatem mając na względzie powołany wyżej art. 15 ust. 1 umowy polsko-litewskiej oraz przyjmując, zgodnie z treścią wniosku, że ww. pracownik jest litewskim rezydentem podatkowym, który wykonuje pracę na terytorium Litwy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki wymienione w tym przepisie. Wobec tego należy uznać, że wynagrodzenie pracownika litewskiego zatrudnionego przez polskiego pracodawcę na umowę o pracę świadczoną na Litwie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej umowy, czyli w państwie, w którym pracownik ma miejsce zamieszkania tj. na Litwie, według przepisów litewskiego prawa podatkowego. Wobec tego dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej na Litwie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.