IBPBII/1/415-1153/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu do Biura - 31 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego z tytułu zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego z tytułu zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona od lipca 2006 r. w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w T. na stanowisku pracownika socjalnego. Do zakresu obowiązków pracownika należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Istotą tej pracy jest wykonywanie jej głównie poza Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w T. - czyli udzielanie wszelkiej pomocy osobom kwalifikującym się do jej uzyskania. Oznacza to, że praca jest wykonywana przez Wnioskodawczynię w miejscu zamieszkania podopiecznych. Zgodnie z zakresem czynności, rejonem działania Wnioskodawczyni są wsie Gminy T., w skład której wchodzą m.in. wsie: KM., KW. - i w tych miejscowościach określone ulice.

Rejonem działania Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. są wsie Gminy T.

Do swoich podopiecznych Wnioskodawczyni jeździ swoim prywatnym samochodem, ponieważ Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej nie posiada samochodów na ten cel przeznaczonych. Od czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła z Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej umowę o używaniu samochodu prywatnego do celów służbowych. W terminach miesięcznych Wnioskodawczyni przedstawia pracodawcy oświadczenie dotyczące używania pojazdu do celów służbowych. Na poczet tej umowy pobierany jest przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu otrzymywanych kwot ryczałtu.

Odbywane przez Wnioskodawczynię jazdy mają charakter jazd lokalnych.

Wnioskodawczyni wskazała, że stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej dnia 12 marca 2004 r. pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Wnioskodawczyni powołała się na treść art. 1 ust. 1 rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania i sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy, w myśl którego zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w T. powinien potrącać podatek dochodowy od osób fizycznych od ryczałtu za używanie własnego samochodu przez pracownika socjalnego, gdzie zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - "pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy" w związku z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego zwalnia się z opodatkowania zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Wnioskodawczyni wskazała, że Gminę T. tworzą następujące miejscowości: B., Bł., J-W., KM., KW., Ł., N., PR., R., T., WR., Z., ZG., i Z.

Pracownik socjalny w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w T., który zasięgiem obejmuje Gminę T. czyli ww. miejscowości - porusza się po terenie Gminy T. własnym samochodem osobowym w celu świadczenia pracy socjalnej w środowisku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw. Biorąc również pod uwagę art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, pracownikowi socjalnemu, który świadczy pracę w środowisku przysługuje zwrot kosztów przejazdów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych.

Mając na uwadze powyższe unormowania prawne należy uznać, iż przejazdy pracowników socjalnych mają charakter jazd lokalnych, ponieważ pracownicy socjalni świadczą pracę na terenie Gminy, w związku z czym wypełniają dyspozycję art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy podatkowej.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż nie powinno się pobierać podatku, ponieważ jazdy mają charakter jazd lokalnych.

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej obejmuje zasięgiem działania teren Gminy T., gdzie zgodnie z zakresem czynności pracownik socjalny świadczy pracę. Charakter pracy i jego istota polega na wykonywaniu obowiązków w terenie, która w tym przypadku obejmuje zasięgiem działania teren Gminy T. (pracodawcy), a więc stałe miejsce pracy, gdzie pracownik wykonuje swoje czynności zawodowe, tj. na terenie wsi należących do gminy, w której znajduje się Ośrodek Pomocy Społecznej, w którym Wnioskodawczyni jest zatrudniona.

Jazdy mają charakter jazd lokalnych.

Przysługujący ryczałt z tytułu umowy za używanie samochodu prywatnego jest, w opinii Wnioskodawczyni, zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, zgodnie z którym pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Wnioskodawczyni wskazała, że w myśl art. 1 ust. 1 rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania i sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy, zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2 i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów za jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia. W związku z powyższym zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy miesięcznych ryczałtów wypłaconych pracownikowi za przejazdy lokalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z kolei, na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 23b powołanej ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z mocy ostatnio wymienionego przepisu wynika możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania przychodu pracownika uzyskanego z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika, w związku z używaniem w jazdach lokalnych przez pracownika pojazdu stanowiącego jego własność dla potrzeb zatrudniającego go zakładu pracy.

Przepisy dotyczące zwolnień podatkowych jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, powinny być interpretowane w sposób ścisły.

W związku z powyższym, warunkiem zwolnienia od podatku ww. kwot jest pierwszej kolejności ustalenie, czy obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Oznacza to, że kwalifikacja tego ustalenia powinna nastąpić poprzez przysłówek "wprost", który definiuje możliwość lub obowiązek zakładu pracy w powyższym zakresie w ten sposób, że muszą one mieć charakter samoistny i muszą być określone w ustawie bezpośrednio.

Spełnienie kolejnej przesłanki omawianego zwolnienia podatkowego winno obejmować ustalenie, że pracownik wykonuje jazdy lokalne.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest zatrudniona w Ośrodku Pomocy Społecznej na stanowisku pracownika socjalnego. Wnioskodawczyni świadczy pracę w środowisku zamieszkania osób podopiecznych przez udzielanie im wszelkiej pomocy, do której uzyskania się kwalifikują. Do podopiecznych Wnioskodawczyni dojeżdża własnym samochodem. W związku z tym z pracodawcą zawarła umowę o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych i w odstępach miesięcznych rozlicza się z tego tytułu z pracodawcą. Wnioskodawczyni wskazała, że odbywane jazdy mają charakter jazd lokalnych.

Jak wcześniej zaznaczono, by otrzymany przez pracownika przychód ze stosunku pracy, w tym wypadku przychód stanowiący zwrot kosztów za używanie pojazdu stanowiącego własność pracownika dla celów zakładu pracy, mógł podlegać zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, to obowiązek zwrotu kosztów z tego tytułu dla pracodawcy powinien wynikać wprost z ustawy.

Na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Praca socjalna to zgodnie z art. 6 pkt 12 cyt. ustawy działalność zawodowa mająca na celu pomoc osobom i rodzinom we wzmacnianiu lub odzyskiwaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie poprzez pełnienie odpowiednich ról społecznych oraz tworzenie warunków sprzyjających temu celowi.

Jak wynika z przywołanych przepisów pracodawca jest ustawowo zobligowany do zwrotu kosztów ponoszonych przez pracownika z tytułu używania pojazdu do celów służbowych, tj. wykonywania pracy socjalnej w środowisku.

Przy czym ustawowo zostało sprecyzowane, w jaki sposób należy liczyć trasę przejazdu pracownika dla ustalenia wielkości kwoty zwrotu kosztów. Z treści wyżej zacytowanego przepisu ustawy o pomocy społecznej wynika, że pracownikowi socjalnemu, ze względu na pracę świadczoną w środowisku przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy (którym co do zasady jest siedziba pracodawcy) do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych.

Wnioskodawczyni wskazała, że pracodawca nalicza oraz odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od wykazanej kwoty zwrotu kosztów używania samochodu do celów służbowych. Zdaniem Wnioskodawczyni taki zwrot korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Odnosząc powyższe stwierdzenia do rozpatrywanego przypadku należy zauważyć, iż niewątpliwie pracownik socjalny jest pracownikiem, którego praca ze swej istoty polega w głównej mierze na przemieszczaniu się po określonym terenie, tak jak to zaznaczyła Wnioskodawczyni, w celu udzielania pomocy podopiecznym.

Wobec tego należy zgodzić się z Wnioskodawczynią i stwierdzić, że otrzymane przez pracownika socjalnego kwoty zwrotu kosztów z tytułu używania w jazdach lokalnych samochodu prywatnego do wykonywania czynności zawodowych pracownika socjalnego w środowisku, po spełnieniu pozostałych przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - są zwolnione z opodatkowania tym podatkiem.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.