IBPBII/1/415-1111/13/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu do Biura - 17 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 17 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji opodatkowania włoskiego odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 10 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-1111/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 17 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni otrzymuje po zmarłym mężu rentę z Włoch. Renta ta jest wypłacana przez Istituto Nazionale Della Previdenza Sociale - w skrócie I.N.P.S. (włoski odpowiednik polskiego ZUS). Ponieważ Wnioskodawczyni nigdy nie pracowała we Włoszech, po śmierci męża przyznano jej rentę miesięczną zwaną rentą dla pozostałych przy życiu (wynoszącej 60% emerytury jej męża - po włosku "pensione dl reversibilit#224;") oraz odszkodowanie (po włosku "rendita al superstiti") w postaci kwoty miesięcznej z powodu śmierci w następstwie choroby zawodowej (nowotwór spowodowany przez azbest). Odszkodowanie to jest przyznawane przez Istituto Nazionale Assicurazione Contro Gli Infortuni Sul Lavoro - w skrócie I.N.A.I.L. (państwowy zakład ubezpieczeń od wypadków przy pracy we Włoszech). Te dwie pozycje (renta i odszkodowanie) są wypłacane przez I.N.P.S. co miesiąc razem jednym przelewem na konto bankowe, bez rozbicia na poszczególne kwoty. Od renty włoski I.N.P.S. potrącał co miesiąc podatek dochodowy od osób fizycznych (23%) natomiast odszkodowanie przyznane przez I.N.A.I.L. nie podlegało opodatkowaniu we Włoszech.

Od lipca 2013 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje na stałe w Polsce, w związku z tym podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a bank polski wypłacający rentę jako płatnik odprowadza do urzędu skarbowego zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od całej kwoty przelanej na konto przez włoski I.N.A.I.L.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące słuszności pobierania podatku dochodowego od kwoty stanowiącej odszkodowanie za śmierć jej małżonka. Odszkodowanie przyznano w postaci kwoty ratalnej, na podstawie włoskich przepisów prawa dotyczących wypadków w pracy i chorób zawodowych. Kwota jest uaktualniana co roku i nie jest opodatkowana, ani nie wykazana we włoskim rozliczeniu rocznym. Natomiast teraz w Polsce bank jako płatnik pobiera od tych dwóch kwot wypłacanych razem zaliczkę na podatek dochodowy, ponieważ w przelewie nie jest wyszczególnione co jest rentą a co odszkodowaniem.

Wnioskodawczyni posiada stosowną dokumentację i jestem gotowa ją udostępnić w przypadku takiej konieczności w celu dodatkowych wyjaśnień.

W uzupełnieniu wniosku z 14 lutego 2014 r. (data wpływu do Biura - 17 lutego 2014 r.), Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny i wskazała, że otrzymane przez nią odszkodowanie wypłacane w ratach miesięcznych przez włoski I.N.A.I.L. jest kompensacją za śmierć męża w następstwie choroby zawodowej. Przyznawane jest ono na podstawie dekretu Prezydenta Republiki Włoch - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r. zawierającego przepisy dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych. W dekrecie tym mającym moc ustawy określone zostały wysokość i zasady ustalania odszkodowań przysługującym pracownikom, którzy ulegli wypadkom w pracy oraz dotkniętych chorobą zawodową lub ewentualnie pozostałym przy życiu (małżonkom, dzieciom, rodzicom, itp.). Wnioskodawczyni uważa, że w świetle prawa włoskiego jest to odszkodowanie za poniesioną śmierć w wyniku choroby zawodowej, a jego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzasadnione jest pobieranie podatku od kwoty odszkodowania otrzymywanej z I.N.A.I.L. w Polsce, które nie podlegało opodatkowaniu we Włoszech, jeżeli w ustawie o podatku dochodowym w art. 21 ust. 1 pkt 3 jest mowa o tym, ze odszkodowania lub zadośćuczynienia są zwolnione z opodatkowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Wnioskodawczyni uważa, że odszkodowanie wypłacane przez I.N.A.I.L., które jest zwolnione z opodatkowania we Włoszech, nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym bank jako płatnik powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych tylko od renty, a nie od kwoty odszkodowania wypłacanego przez I.N.A.I.L. Jest to odszkodowanie przyznane w myśl przepisów prawa o wypadkach przy pracy i chorobach zawodowych (dekret Prezydenta Republiki Włoskiej - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r.).

Wnioskodawczyni wskazała, że podobnie rozstrzygnął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IBPB II/1/415-7/11/HK z 4 kwietnia 2011 r., która dotyczyła także odszkodowania w ratach miesięcznych za trwały uszczerbek na zdrowiu wypłacane przez włoski I.N.A.I.L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a ww. powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymywane odszkodowanie z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej jest wypłacane z Włoch, zastosowanie w niniejszej sprawie ma Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Ww. umowa nie zawiera przepisu odnoszącego się wprost do odszkodowań, zatem w myśl tej umowy odszkodowanie należy zakwalifikować jako tzw. "inny dochód".

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zatem odszkodowanie z tytułu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej pochodzące z Włoch a wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Do opodatkowania ww. odszkodowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Na podstawie art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Przepisy wewnętrzne prawa włoskiego nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, zatem działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tychże przepisów, a tym samym do rozstrzygnięcia, czy wysokość lub zasady ustalania ww. odszkodowania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, obowiązujących w wewnętrznym ustawodawstwie włoskim. W tej kwestii jest związany opisem stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Należy zauważyć, iż treść cyt. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do treści przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, nie wyklucza przepisów prawa wewnętrznego innych państw (Włoch).

W uzupełnieniu wniosku z 14 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni stwierdziła, że odszkodowanie z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej przyznawane zostało na podstawie dekretu Prezydenta Republiki Włoch - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r. zawierającego przepisy dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych. W dekrecie tym mającym moc ustawy określone zostały wysokość i zasady ustalania odszkodowań przysługującym pracownikom, którzy ulegli wypadkom w pracy oraz dotkniętych chorobą zawodową lub ewentualnie pozostałym przy życiu (małżonkom, dzieciom, rodzicom, itp.).

Zatem, otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Włoch odszkodowanie z powodu śmierci współmałżonka w następstwie choroby zawodowej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli istotnie, jak twierdzi Wnioskodawczyni, wysokość i zasady ustalania tegoż odszkodowania wynikają wprost z włoskich przepisów odrębnych ustaw i odszkodowanie nie jest wypłacane na podstawie umowy lub ugody pozasądowej.

Wobec tego płatnik (bank w Polsce) nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo organ interpretacyjny pragnie stwierdzić, że w niniejszej interpretacji indywidualnej nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawczyni dot. opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych włoskiej renty otrzymywanej przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu z uwagi na to, że wyszedłby poza zakres wniosku, który zgodnie z wola Wnioskodawczyni dotyczy wyłącznie opodatkowania odszkodowania otrzymywanego z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch.

Organ wydający niniejszą interpretację jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto należy wskazać, w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.