IBPBII/1/415-1096/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2013 r. (wpływ do Biura - 10 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 25 i 28 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia za czas szkolenia w siedzibie niemieckiego pracodawcy:

* w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu w Niemczech - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej obowiązku wpłaty zaliczek na podatek - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej wykazania przychodu z pracy w Niemczech w zeznaniu podatkowym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia za czas szkolenia w siedzibie niemieckiego pracodawcy.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 10 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-1095/13/MK IBPB II/1/415-1096/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 25 lutego 2014 r. (uiszczenie brakującej opłaty) i 28 lutego 2014 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu umowy o pracę podpisanej z zagranicznym pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Pracodawca nie posiada ani oddziału ani zakładu na terenie Polski. Zgodnie z umową o pracę Wnioskodawca pracuje na stanowisku: inżynier d/s sprzedaży na terenie Polski (tzw. Home Office). Zgodnie z umową o pracę Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzania należnego podatku dochodowego oraz składek do ubezpieczenia społecznego do właściwych organów w jego miejscu zamieszkania. Wnioskodawca odprowadza do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zarówno składki finansowane co do zasady z tytułu umowy o pracę przez pracownika, jak również składki finansowane co do zasady z tytułu umowy o prace przez pracodawcę. Wnioskodawca zgodnie z umową otrzymuje na rachunek bankowy wynagrodzenie zasadnicze brutto oraz zwrot kosztów przeznaczony na pokrycie zobowiązań podatkowych i związanych z ubezpieczeniem społecznym w miejscu zamieszkania. Wnioskodawca otrzymuje również na rachunek bankowy zaliczki na poczet udokumentowanych wydatków takich jak: konieczne wyposażenie oraz podróże służbowe. Wnioskodawca rozlicza się przed pracodawcą z poniesionych wydatków na podstawie faktur, rachunków wystawionych na pracodawcę oraz dokumentów rozliczenia podróży służbowej. Wnioskodawca otrzymuje również ekwiwalent w formie pieniężnej za używanie prywatnych narzędzi w postaci internetu, telefonu komórkowego oraz telefonu stacjonarnego, które stanowią jego własność, a kwota wypłaconego ekwiwalentu odpowiada poniesionym przez Wnioskodawcę udokumentowanym wydatkom.

Wnioskodawca z uwagi na fakt, iż osiąga dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, wpłaca w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy obliczony na podstawie art. 44 ust. 1a i 3a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W trakcie wykonywania pracy co do zasady na terenie Polski, został wezwany na kilkudniowe szkolenie do siedziby pracodawcy na terenie Niemiec. Wynagrodzenie za okres szkolenia pracodawca zakwalifikował jako pracę wykonywaną na terenie Niemiec, w związku z tym przeliczywszy proporcjonalnie do całości należnego wynagrodzenia zasadniczego opodatkował na terenie Niemiec i pobrał podatek z wynagrodzenia brutto (art. 15 Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku). Następnie pracodawca zwrócił Wnioskodawcy na rachunek bankowy pobrany wcześniej podatek jako swoistą rekompensatę w formie premii.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 28 lutego 2014 r. wynika, że:

* Zadania służbowe pracodawca zleca Wnioskodawcy na podstawie wyjazdu służbowego (wysłanego mailem lub telefonicznie), tj. w ramach podróży służbowej, o której mowa w art. 775 Kodeksu pracy.

* Pracodawca w umowie wskazał, iż pracownik będzie wykonywał pracę w domu (z miejsca zamieszkania w Polsce) - w formie tzw. Home Office.

* Pod pojęciem koniecznego wyposażenia mieści się: drukarka, papier, artykuły biurowe.

* Konieczne wyposażenie jest wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych.

* Konieczne wyposażenie jest własnością pracodawcy (faktury są wystawiane na pracodawcę, następnie zwracane Wnioskodawcy na podstawie rozliczenia wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę).

* W ramach podróży służbowych pokrywane zaliczką są następujące wydatki: noclegi, opłaty za autostrady, opłaty parkingowe, bilety lotnicze. Wypłacane są również za podróże służbowe, poza obszar wskazany w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika, diety z tytułu podróży służbowej w wysokościach nieprzekraczających wartości określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

* Używane narzędzia w postaci internetu, telefonu stacjonarnego i telefonu komórkowego wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych.

* Szkolenie w siedzibie niemieckiego pracodawcy jest obowiązkowe, niezbędne do wykonywania powierzonych Wnioskodawcy (pracownikowi) zadań w ramach stosunku pracy przez pracodawcę.

* Kwota wynagrodzenia należnego za okres szkolenia odbytego w Niemczech przewyższa - w przeliczeniu na jeden dzień - wysokość 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymany przez podatnika od pracodawcy zagranicznego zwrot kosztów na poczet składek finansowanych co do zasady z tytułu umowy o pracę przez pracodawcę od wynagrodzenia brutto nie stanowi przychodu dla podatnika.

2. Czy część wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres szkolenia w siedzibie pracodawcy, zakwalifikowana przez pracodawcę jako praca wykonywana na terenie Niemiec, nie stanowi przychodu do opodatkowania na bieżąco na terenie Polski i podstawy do wpłaty w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

3. Czy zwrócony w formie premii podatek pobrany na terenie Niemiec stanowi przychód do opodatkowania na podstawie art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

4. Czy wynagrodzenie za pracę w czasie szkolenia w siedzibie pracodawcy na terenie Niemiec będzie stanowiło przychód do opodatkowania w zeznaniu rocznym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją (PIT-ZG).

5. Czy zaliczki otrzymane od pracodawcy na poczet wydatków takich jak: konieczne wyposażenie oraz podróże służbowe nie stanowią przychodu do opodatkowania.

6. Czy ekwiwalent w formie pieniężnej za używanie prywatnych narzędzi w postaci internetu, telefonu komórkowego oraz telefonu stacjonarnego, które stanowią jego własność, a kwota wypłaconego ekwiwalentu odpowiada poniesionym przez podatnika udokumentowanym wydatkom jest opodatkowany.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:

1. Otrzymany przez podatnika od pracodawcy zagranicznego zwrot kosztów na poczet składek finansowanych co do zasady z tytułu umowy o pracę przez pracodawcę od wynagrodzenia brutto nie stanowi przychodu dla podatnika.

2. Część wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres szkolenia w siedzibie pracodawcy, zakwalifikowana przez pracodawcę jako praca wykonywana na terenie Niemiec, nie stanowi przychodu do opodatkowania na bieżąco na terenie Polski i podstawy do wpłaty w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

3. Zwrócony w formie premii podatek pobrany na terenie Niemiec stanowi przychód do opodatkowania na podstawie art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

4. Wynagrodzenie za pracę w czasie szkolenia w siedzibie pracodawcy na terenie Niemiec będzie stanowiło przychód do opodatkowania w zeznaniu rocznym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją (PIT-ZG).

5. Zaliczki otrzymane od pracodawcy na poczet wydatków takich jak: konieczne wyposażenie oraz podróże służbowe nie stanowią przychodu do opodatkowania.

6. Ekwiwalent w formie pieniężnej za używanie prywatnych narzędzi w postaci internetu, telefonu komórkowego oraz telefonu stacjonarnego, które stanowią jego własność, a kwota wypłaconego ekwiwalentu odpowiada poniesionym przez podatnika udokumentowanym wydatkom nie jest opodatkowany.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia za czas szkolenia w siedzibie niemieckiego pracodawcy, tj. w zakresie pytania nr 2 i 4.

W zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych od niemieckiego pracodawcy, tj. w zakresie pytania nr 1, 3, 5, 6 - wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisu art. 3 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast przepis art. 3 ust. 1b ww. ustawy stanowi, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terenie Polski i osiąga przychody z tytułu umowy o pracę podpisanej z zagranicznym pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Pracodawca nie posiada ani oddziału ani zakładu na terenie Polski. Zgodnie z umową o pracę Wnioskodawca pracuje na stanowisku: inżynier d/s sprzedaży na terenie Polski (tzw. Home Office). Pracodawca w umowie wskazał, iż pracownik będzie wykonywał pracę w domu (z miejsca zamieszkania w Polsce) - w formie tzw. Home Office.

Zatem Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Należy zauważyć, iż zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajduje umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Niemiec. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Niemczech jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż z wniosku wynika, że Wnioskodawca będąc pracownikiem niemieckiej firmy pracę wykonuje na terenie Polski ale został skierowany na szkolenie do siedziby pracodawcy w Niemczech. Oznacza to, że Wnioskodawca w tym czasie wykonywał pracę na terenie Niemiec. Wobec tego w świetle cytowanego powyżej art. 15 umowy polsko-niemieckiej wynagrodzenie to jest opodatkowane w Niemczech i w Polsce.

W odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą z tytułu stosunku pracy należy wyjaśnić, że miejsce ich opodatkowania, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, czy od podmiotu, z którym zawarto umowę o pracę lecz od miejsca, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Wobec powyższych ustaleń niemiecki pracodawca prawidłowo określił wysokość wynagrodzenia za okres szkolenia, które opodatkował na terenie Niemiec i pobrał podatek z wynagrodzenia brutto. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca zobowiązany był od kwoty wynagrodzenia za pracę w Niemczech obliczyć i bez wezwania wpłacić w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ustawy).

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ustawy).

Przepisy ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy art. 27 ust. 9 i 9a stosuje się odpowiednio (art. 44 ust. 3e ustawy).

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy wynika, iż wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15. Przepis art. 21 ust. 15 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego Wnioskodawca od części wynagrodzenia wydzielonego przez niemieckiego pracodawcę - ale po odliczeniu przychodów zwolnionych od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 20 powinien zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy w Polsce. Przy czym należy zastosować do części wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres szkolenia w siedzibie pracodawcy zasadę, o której mowa w art. 27 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. metodę wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 24 ww. Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Wynagrodzenie to będzie również stanowiło przychód do opodatkowania w zeznaniu rocznym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją (PIT-ZG).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy co do braku obowiązku wpłacania zaliczek na podatek w ciągu roku należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tego, że przychód z pracy wykonywanej w Niemczech podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.