IBPBII/1/415-1069/12/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemcę lokalu zaległego czynszu - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemcę lokalu zaległego czynszu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zakład Komunalny) jest jednostką oganizacyjną Gminy, nieposiadającą osobowości prawnej, powołaną w formie zakładu budżetowego do zarządzania mieniem komunalnym oraz mieniem osób fizycznych powierzonym w zarząd. Przedmiotem działania jest m.in. windykacja należności związanych z używaniem nieruchomości. W celu osiągnięcia lepszych efektów windykacyjnych, Wnioskodawca wdrożył procedury umożliwiające dłużnikom odpracowanie zaległości, które powstały w wyniku nieuiszczania opłat z tytułu najmu lokalu. W tym celu podpisywane są aneksy do umów najmu, umożliwiające zmianę sposobu zapłaty na świadczenia rzeczowe, którego przedmiotem są drobne roboty, m.in.: malowanie bram stalowych, malowanie drzwi, schodów, balustrad, ławek, naprawa tynków klatki schodowej, cokołów, montaż zamków, zawiasów i klamek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie dokonując poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie wystawiając PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie świadczenia z tytułu odpracowania zaległości będą dla najemcy (dłużnika) obojętne podatkowo, czyli świadczenie w miejsce wykonania nie będzie skutkowało u najemcy (dłużnika) powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie powstanie również obowiązek poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie powstanie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał treść art. 9 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również wskazał, iż w myśl art. 659 Kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Wobec powyższego, zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca (Zakład Komunalny) jest jednostką oganizacyjną Gminy, nieposiadającą osobowości prawnej, powołaną w formie zakładu budżetowego, do zarządzania mieniem komunalnym oraz mieniem osób fizycznych powierzonym w zarząd. Przedmiotem działania jest m.in. windykacja należności związanych z używaniem nieruchomości. W celu osiągnięcia lepszych efektów windykacyjnych, Wnioskodawca wdrożył procedury umożliwiające dłużnikom odpracowanie zaległości, które powstały w wyniku nieuiszczania opłat z tytułu najmu lokalu. W tym celu podpisywane są aneksy do umów najmu, umożliwiające zmianę sposobu zapłaty na świadczenia rzeczowe, którego przedmiotem są drobne roboty, m.in.: malowanie bram stalowych, malowanie drzwi, schodów, balustrad, ławek, naprawa tynków klatki schodowej, cokołów, montaż zamków, zawiasów i klamek.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie świadczenia z tytułu odpracowania zaległości będą dla najemcy (dłużnika) obojętne podatkowo, czyli świadczenie w miejsce wykonania, nie będzie skutkowało u najemcy (dłużnika) powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie powstanie również obowiązek poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie powstanie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (w tym przypadku czynszu) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż pierwotnie określone. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę pierwotnie ustalonej kwoty czynszu), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż po stronie najemców lokali w związku z odpracowaniem przez nich zobowiązań z tytułu zaległości czynszowych nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz nie będzie zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.