IBPBII/1/415-1063/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 8 marca 2012 r., 12 marca 2012 r. i 30 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń związanych z zapewnieniem pracownikom okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń związanych z zapewnieniem pracownikom okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismami z dnia 2 marca 2012 r. i z dnia 23 marca 2012 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniach 8 marca 2012 r. (uiszczenie opłaty) oraz 12 marca 2012 r. i 30 marca 2012 r. (uzupełnienie pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca przekazał Komisji Zakładowej projekt zarządzenia Dyrektora w sprawie wprowadzenia procedury wewnętrznej dotyczącej zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok dla obsługujących monitory ekranowe. Komisja zakwestionowała zapis:

"Gdy pracownik w przypadku pogorszenia się wzroku zwróci się do pracodawcy przed terminem badań okresowych z prośbą o skierowanie na badania w terminie wcześniejszym, refundacja kosztów do okularów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym:

Zasięgając porady prawnej Wnioskodawca uzyskał informację, że jeżeli badanie lekarskie zostało przeprowadzone na wniosek pracownika poza terminem wynikającym z harmonogramu badań okresowych, wówczas kwotę refundacji należy opodatkować. Pomimo tej opinii Komisja Zakładowa dalej podtrzymuje swoją decyzję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, gdy pracownik zwraca się do pracodawcy z prośbą o skierowanie na badania przed upływu badań okresowych (np. w przypadku pogorszenia wzroku) a lekarz w wyniku przeprowadzonego badania wskażę potrzebę ich stosowania lub wymiany dotychczas stosowanych okularów na inne, to refundacja kosztów przez pracodawcę powinna być opodatkowana, w sytuacji gdy badanie nie zostało przeprowadzone w ramach badań profilaktycznych (wstępne, okresowe i kontrolne).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że badania okresowe powinny być przeprowadzone w terminie wskazanym przez lekarza, który bierze pod uwagę warunki pracy albo stan zdrowia konkretnego pracownika. Poza tym trybem profilaktyczne badania kontrolne przeprowadzane są po każdej nieobecności chorobowej pracownika trwającej dłużej niż 30 dni. Jeżeli więc pracownik zwraca się do pracodawcy o skierowanie na badania lekarskie przed czasem (np. w przypadku pogorszenia wzroku) a pracodawca wyraża na nie zgodę, to takie badanie nie jest przeprowadzone w ramach obowiązującej profilaktycznej opieki zdrowotnej, w związku z czym refundacja za zakup okularów korygujących powinna być opodatkowana.

Powyższe twierdzenie Wnioskodawca oparł na opinii prawnej, z której wynika, że w opisanej sytuacji, czyli w przypadku gdy pracownik zwróci się do pracodawcy z prośbą o skierowanie na badanie przed terminem upływu badań okresowych (np. w przypadku pogorszenia wzroku) a lekarz w wyniku przeprowadzonego badania wskaże potrzebę ich stosowania lub wymiany dotychczas stosowanych okularów, to refundacja za zakup okularów powinna być opodatkowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca przekazał Komisji Zakładowej projekt zarządzenia Dyrektora w sprawie wprowadzenia procedury wewnętrznej dotyczącej zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok dla obsługujących monitory ekranowe. Komisja zakwestionowała zapis: "Gdy pracownik w przypadku pogorszenia się wzroku zwróci się do pracodawcy przed terminem badań okresowych z prośbą o skierowanie na badania w terminie wcześniejszym, refundacja kosztów do okularów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym:

Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę sprowadza się więc do udzielenia odpowiedzi czy w takiej sytuacji refundacja kosztów dotyczących nabycia okularów podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 237⁶ § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 237¹⁵ § 1 i 2 ww. Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

W rozpatrywanym przypadku należy odwołać się do przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).

Z przepisu § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Należy zauważyć, iż ww. przepisy nie określają formy zapewnienia pracownikowi zalecanych okularów. Tym samym to pracodawca określa sposób zaopatrzenia pracownika w okulary.

Może to nastąpić poprzez:

* otrzymanie od pracodawcy zalecanych okularów korygujących wzrok,

* dokonanie przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) zakupu zalecanych okularów i otrzymanie zwrotu poniesionych na ten cel wydatków udokumentowanych wystawioną fakturą.

W świetle ww. uregulowań, jeżeli:

* badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,

* zakup udokumentowany jest fakturą; przy czym bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę,

* pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy

- to uzyskana przez pracownika kwota zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę używania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, to kwota zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku, gdy nie mamy do czynienia z badaniami okulistycznymi przeprowadzonymi w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, bowiem pracownik posiada ważne badania okresowe i sam zwróci się z wnioskiem do pracodawcy o przeprowadzenie badań, ponieważ stwierdził, że pogorszył mu się wzrok, nie można uznać, że zwrot kosztów za zakup okularów korygujących wzrok - jeżeli istotnie, wydatki te nie zostały poniesione w ramach ustawowego obowiązku nałożonego na pracodawcę - stanowić będą dodatkowe świadczenia na rzecz pracownika nie podlegające zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia te będą stanowiły przychód pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z jego treścią za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.