IBPBII/1/415-1050/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2013 r. (wpływ do Biura - 26 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązków płatnika z tytułu przychodów uzyskanych przez przedsiębiorcę w związku z zawartą ze spółką umową o zarządzanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązków płatnika z tytułu przychodów uzyskanych przez przedsiębiorcę w związku z zawartą ze spółką umową o zarządzanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) zawarł z osobą prowadzącą działalność gospodarczą umowę o zarządzanie jednym z działów swojego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca, z którym została podpisana umowa, nie wykonuje osobiście czynności związanych z zarządzaniem działem na rzecz Wnioskodawcy. Obowiązki te zostały powierzone w całości pracownikowi tegoż przedsiębiorcy. Pracownik przedsiębiorcy posiada odpowiednie wykształcenie jak również ma praktykę w zarządzaniu firmami. Przedsiębiorca nie posiada osobiście odpowiedniej wiedzy i kwalifikacji niezbędnych do wykonywania tego typu usługi. Przedsiębiorca co miesiąc wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT na kwotę wynagrodzenia ustaloną w umowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca z tytułu wypłaty wynagrodzenia przedsiębiorcy, zgodnie z umową o zarządzanie, jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on płatnikiem podatku dochodowego z tytułu zapłaty wynagrodzenia przedsiębiorcy, zgodnie z umową, ponieważ przychód z tejże umowy będzie zakwalifikowany do przychodów z tytułu działalności gospodarczej a nie przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody uzyskane m.in. na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu: Dokonując kwalifikacji wykonywanych czynności do określonego źródła przychodów, trzeba w pierwszej kolejności wziąć pod uwagę, w jaki sposób czynności te są wykonywane oraz czy ich charakter wypełnia przesłanki danego źródła (Greszta P. artykuł Dor.Podat. 2013/1/19-22). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "działalności wykonywanej osobiście". Dokonując zatem jej wykładni należałoby posługiwać się literalnym brzmieniem. Zgodnie ze słownikową definicją "osobiście" znaczy tyle co: we własnej osobie, nie korzystając z niczyjego pośrednictwa.

Stanowisko to potwierdził także m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku w piśmie z 7 września 2004 r., który stwierdził: że aby móc zakwalifikować przychody z kontraktów do działalności wykonywanej osobiście podatnik działalność tą musi świadczyć sam, bez korzystania z pomocy osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie przedsiębiorca nawet w części nie świadczy osobiście na rzecz Wnioskodawcy usługi, tylko powierzył ich wykonanie w całości własnemu pracownikowi. Nie można zatem przyjąć, iż świadczy usługę osobiście. Wobec powyższego przychód z umowy o zarządzanie zawartej z Wnioskodawcą będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych dla opodatkowania działalności gospodarczej a Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego za przedsiębiorcę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z powyższego wynika, iż jeżeli przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wyłączenie powyższe obejmuje m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej; przy czym bez znaczenia jest czy ta działalność prowadzona jest jednoosobowo czy też w formie spółki, przy zatrudnianiu pracowników lub samodzielnie.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze stosownej umowy, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z osobą prowadzącą działalność gospodarczą umowę o zarządzanie jednym z działów swojego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca, z którym została podpisana umowa, nie wykonuje osobiście czynności związanych z zarządzaniem działem na rzecz Wnioskodawcy. Obowiązki te zostały powierzone w całości pracownikowi tegoż przedsiębiorcy. Pracownik przedsiębiorcy posiada odpowiednie wykształcenie jak również ma praktykę w zarządzaniu firmami. Przedsiębiorca nie posiada osobiście odpowiedniej wiedzy i kwalifikacji niezbędnych do wykonywania tego typu usługi. Przedsiębiorca co miesiąc wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT na kwotę wynagrodzenia ustaloną w umowie.

Z uwagi na bezspornie osobisty charakter kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, ustawodawca zawarł w treści art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulację szczególną, stanowiącą, iż przychody z tego tytułu są przychodami z osobiście wykonywanej działalności nawet, gdy umowy te zawierane są przez autonomiczne podmioty gospodarcze, tj. osobę fizyczną prowadzącą działalność, spółkę cywilną, czy inną spółkę osobową.

Z tych powodów usługi i działalność dotycząca zarządzania czy kontraktów menedżerskich - nawet wówczas, kiedy umowy zawierane są z osobami fizycznymi występującymi jako autonomiczne podmioty gospodarcze, czyli przedsiębiorcami prowadzącymi zarejestrowaną działalność gospodarczą na własny rachunek w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej - również w przypadku wykonywania czynności zarządczych przy merytorycznej pomocy osób trzecich, nie tracą osobistego charakteru.

Działalność wykonywana osobiście, o której mowa w analizowanym przepisie, nie oznacza bowiem wyłącznie osobistego, a więc indywidualnego jej wykonywania, czyli bez zatrudniania osób. Tego rodzaju działalność może być również wykonywana przy pomocy osób trzecich, wykonujących czynności związane z istotą usług menedżerskich czy czynnościami zarządzania. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej menedżer może więc zatrudniać osoby dostarczające mu na przykład analizy, czy w inny sposób pomagające mu w osobistym podjęciu decyzji jak też przekazać zakres swoich uprawnień zatrudnionemu pracownikowi, który będzie działał w jego imieniu. W obrocie gospodarczym coraz częściej usługi zarządzania są oderwane od konkretnej osoby. Nierzadko podlegają one na współpracy wielu osób i zespołów oraz zapewnieniu dostępu do odpowiednich narzędzi zarządzania. Współcześnie usługi zarządzania nie są zatem ściśle przypisane do jednej konkretnej osoby fizycznej. Zależności te dostrzegł ustawodawca wskazując w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze należy odnieść do osób wykonujących te umowy osobiście poza ramami działalności gospodarczej, jak również wykonywanych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym brak jest możliwości zaliczenia przychodów z usług zarządzania wykonywanych przez podatnika (przedsiębiorcę) do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Konsekwencją traktowania przychodów z tytułu świadczenia usług zarządzania jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika - Wnioskodawcy (Spółki), na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść ww. przepisów prawa należy stwierdzić, iż pomimo, że przedsiębiorca nawet w części nie świadczy osobiście na rzecz Wnioskodawcy usługi, tylko powierzył jej wykonanie w całości własnemu pracownikowi, to należy przyjąć, iż w świetle powołanych przepisów zarządzanie zostało powierzone właśnie jemu, bo to z nim Wnioskodawca zawarł umowę o zarządzanie. Dlatego też przychód z umowy o zarządzanie zawartej z Wnioskodawcą nie będzie zaliczony do przychodu z działalności gospodarczej a to oznacza, że Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku dochodowego z tytułu wypłacanego przedsiębiorcy wynagrodzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.