IBPBII/1/415-1037/11/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpowiedzialności płatnika za niepobrane i niewpłacone zaliczki na podatek w sytuacji, gdy podatnik samodzielnie wpłacał zaliczki - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie odpowiedzialności płatnika za niepobrane i niewpłacone zaliczki na podatek w sytuacji, gdy podatnik samodzielnie wpłacał zaliczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2010 r. Wnioskodawca - Spółka z o.o. zawarł dwa kontrakty menadżerskie z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualną działalność gospodarczą. Osoby te zostały wcześniej powołane do bycia członkami zarządu Spółki (dalej jako: "menadżerowie"). Zgodnie z postanowieniami kontraktów menadżerskich zadaniem menadżerów było kierowanie działalnością przedsiębiorstwa Spółki. Do obowiązków menadżerów należało w szczególności:

* prowadzenie spraw przedsiębiorstwa z należytą starannością, z uwzględnieniem interesów przedsiębiorstwa;

* przygotowanie rocznych i wieloletnich planów działania przedsiębiorstwa, kierowanie i nadzór przy ich wdrożeniu i realizacji;

* prowadzenie polityki kadrowej przedsiębiorstwa;

* składanie wspólnikom Spółki, co najmniej raz na miesiąc pisemnych sprawozdań z działalności Spółki;

* kształtowanie pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa oraz Spółki na zewnątrz.

Z tytułu wykonywania obowiązków określonych w kontraktach menadżerskich, menadżerom przysługiwało miesięczne wynagrodzenie określone w kwocie netto, powiększone o należny podatek VAT. Wynagrodzenie było płatne przez Spółkę w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania przez nią faktur VAT wystawionych przez menadżerów.

W okresie od maja 2010 r. do września 2011 r., zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami kontraktów menadżerskich, menadżerowie powinni samodzielnie obliczać oraz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz następnie dokonywać rocznego rozliczenia podatku.

Spółka w powyższym okresie nie obliczała, nie pobierała oraz nie wpłacała do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z wynagrodzeniami wypłacanymi menadżerom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jako, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania nr 2, poniżej przywołano stanowisko Wnioskodawcy tylko w tym zakresie. W przedmiocie pytania nr 1 i 3 wydano odrębne interpretacje (znak: IBPB II/1/415-1036/11/AŻ oraz IBPB II/1/415-1038/11/AŻ).

Zdaniem Wnioskodawcy, może on jedynie odpowiadać za różnicę pomiędzy kwotą zaliczek, które powinien pobrać i wpłacić jako płatnik, a zaliczkami na podatek i podatkiem zapłaconym samodzielnie przez menadżerów z tytułu prowadzonej przez każdego z nich indywidualnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał ciążących na nim obowiązków, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Stosownie do art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa m.in. w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Z kolei zgodnie z art. 26a § 2 w związku z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej w przypadku wskazanych powyżej czynności, płatnik odpowiada za niepobrany podatek nawet w przypadku niepobrania podatku przez płatnika z winy podatnika.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, z powodu braku obliczania, poboru i wpłaty do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z wypłacanymi menadżerom wynagrodzeniami, może w stosunku do Spółki zostać wydana decyzja o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której organ podatkowy określa wysokość należności z tytułu niepobranego podatku (art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej).

Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, zakres ewentualnej odpowiedzialności Spółki za niepobrane i niewpłacone zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych powinien być określony z uwzględnieniem płatności zaliczek na podatek oraz podatku, którego menadżerowie dokonali samodzielnie w związku z prowadzoną przez każdego z nich indywidualną działalnością gospodarczą. Jeżeli zatem kwota zaliczek na podatek zapłaconych przez menadżerów w ciągu roku oraz kwota podatku zapłaconego przez menadżerów w związku z rozliczeniem rocznym podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z indywidualną działalnością gospodarczą jest wyższa niż kwota zaliczek, które Spółka powinna pobrać to odpowiedzialność Wnioskodawcy za niepobrane zaliczki nie będzie miała miejsca.

Przykładowo, jeżeli Spółka powinna pobrać i wpłacić w danym roku podatkowym zaliczki na podatek od wynagrodzeń wypłacanych każdemu z menadżerów w wysokości 4000 zł, a każdy z menadżerów samodzielnie wpłacił w ciągu roku zaliczki na podatek oraz podatek z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w łącznej wysokości 4500 zł, to odpowiedzialność za niepobrane zaliczki po stronie Spółki nie wystąpi. Natomiast gdyby menadżerowie wpłacili kwotę np. 3500 zł to odpowiedzialność Wnioskodawcy za niedobrane i niewpłacone zaliczki na podatek byłaby ograniczona do 500 zł.

Zdaniem Spółki, w sytuacji samodzielnej zapłaty podatku (zaliczek na podatek) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez menadżerów, nie można mówić o odpowiedzialności Wnioskodawcy za niepobrane i niewpłacone zaliczki w pełnej wysokości, tj. w wysokości wynikającej tylko z zastosowania do kwot netto wynagrodzeń stawki 18%, kosztów określonych w art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy. Wnioskodawca wskazał, iż odpowiedzialność płatnika ma ścisły związek ze zobowiązaniem podatkowym podatnika - nie jest od niego oderwana. Jeżeli podatnik sam uregulował swoje zobowiązanie lub ureguluje je w części, to w tym zakresie nie może być mowy o odpowiedzialności płatnika. Takie działanie doprowadziłoby bowiem do podwójnego opodatkowania tego samego dochodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał wyroki:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2009 r. (sygn. I SA/Wr 143/09),

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 listopada 2010 r. (sygn. I SA/Łd 917/10),

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 8 września 2005 r. (sygn. I SA/Ol 270/05) oraz

* Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 marca 2009 r. (sygn. II FSK 1916/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 7 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z kolei zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 26 ww. ustawy podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik (art. 26a § 1 ustawy). W przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5 (art. 26a § 2 ww. ustawy).

W myśl art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 6 maja 2010 r. Wnioskodawca - Spółka z o.o. zawarł dwa kontrakty menadżerskie z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualną działalność gospodarczą. Z tytułu wykonywania obowiązków określonych w kontraktach menadżerskich, menadżerom przysługiwało miesięczne wynagrodzenie określone w kwocie netto, powiększone o należny podatek VAT. W okresie od maja 2010 r. do września 2011 r., zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami kontraktów menadżerskich, menadżerowie powinni samodzielnie obliczać oraz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz następnie dokonywać rocznego rozliczenia podatku. Spółka w powyższym okresie nie obliczała, nie pobierała oraz nie wpłacała do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z wynagrodzeniami wypłacanymi menadżerom.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane menadżerom wynagrodzenie stanowiło dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, określony w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy - jako na podmiocie dokonującym wypłat tych wynagrodzeń - ciążył obowiązek poboru i wpłaty do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 i art. 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Nadmienić należy, że szczegółowo omówienia tego zagadnienia dokonano w interpretacji znak: IBPB II/1/415-1036/11/AŻ). W treści wniosku wskazano jednak, iż Spółka nie wykonywała ww. obowiązków, gdyż z zawartych kontraktów wynikało, iż menadżerowie mieli samodzielnie wpłacać zaliczki na podatek.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż zobowiązanie płatnika nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Elementem konstytutywnym odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłacenie podatku, co wynika z treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno - technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Odpowiedzialność płatnika za niepobrany podatek ma na celu zabezpieczenie należności Skarbu Państwa w wysokości tego podatku (z ewentualnymi odsetkami). Jak wyżej wskazano zobowiązanie płatnika nie jest oderwane od zobowiązania samego podatnika. Jego odpowiedzialność ma zarówno odszkodowawczy (z tytułu niedopełnienia obowiązków) jak i gwarancyjny charakter. Podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika, zobowiązanie. Nie może być w żadnym przypadku uznany za osobę trzecią (postronną) regulującą cudze zobowiązanie. Z chwilą zatem zapłaty podatku przez podatnika dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego po stronie płatnika. Brak zobowiązania powoduje natomiast, że nie można mówić o odpowiedzialności podatkowej jakiegokolwiek podmiotu w tym płatnika, za jego zapłatę.

Jeżeli zatem należny podatek został zapłacony przez menadżerów, to w dniu dokonania tej zapłaty zobowiązanie płatnika (Wnioskodawcy) w tej części, w której podatek został uregulowany - wygasło. Zatem odpowiedzialność Wnioskodawcy z tytułu niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ogranicza się do różnicy między kwotą należnych zaliczek a kwotą zaliczek na podatek (i samego podatku) uiszczonego samodzielnie przez menadżerów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.